Oh, Chinito . . .

Bakit ba ang pungay ng bintana ng iyong mundo?

“Hello?”

“Hey. Where are you?” he asked in curiosity.

“Who’s this?” kahit alam ko na kung sino siya, I asked still. Baka kasi ibang tao pala.

“It’s Paolo. Julienne, where are you? Been calling you for an hour.”

“Paolo? Do I know you?” in case that he’s not really Kevin. Duh, all this time I knew him as Kevin, now he’s Paolo na? So conyo, Jeng.

I heard him sigh. “Kevin Kim of the team.” His voice looks worried. “Now can you tell me where exactly you are?”

Kumunot ang noo ko at umupo sa kama. “Home. Why?”

“Oh, c’mon. I’ve been there for a couple of hours.”

“Eh ‘di h’wag kang maniwala. Nasa labas pa ako. Naglalakad ako sa kawalan at hindi ko alam kung nasaan ako dahil - ”

“Cut the crap out! I’m seriously asking here. Can’t you just be serious for a while?!” now he’s exclaiming. What the heck!

“How ironic. Sinabi ko na ngang nasa bahay ako at ayaw mong maniwala. Diba dapat ako ang nagagalit? Ako ang biktima diba? Pwede ba, lubayan mo na ko.”

For a second he remained quiet. “I’m – sorry. I don’t mean it that way.”

I exhaled. “Fine. Ibaba ko na.”

“No, no, no. Please, I need to talk to you.”

“Tungkol saan ba?” naiinis kong sabi. Mainit na ang tenga ko at gusto ko na ring magpahinga kaya naman nabubugnot na akong kausapin siya – kahit na, namimiss ko na siya.

“About the issue? You know what I don’t have any clue about – ”

I cut him, “Let’s talk tomorrow after my class. Good night.” I disconnected the line.

Inilapag ko ang phone sa kama. Bakit ba ako nalulungkot? Dapat ngayon nagsusunog ako ng kilay sa study table dahil may mga quizzes pa kami na ite-take bukas.

Pero hindi ako makapag-focus! Wabafet!

Nahiga ako sa kama at napatingin sa dim-light. Ano ba ‘tong nangyayari sa’kin? Hindi ba dapat ang crush ay inspirasyon lang? Bakit humantong sa ganito na hindi ko na ma-control ang isip ko na ibaling sa pag-aaral ang isip ko. Is it what they call love?

I closed my eyes and never expect to shed some tear.

“Lord, ang sakit po palang pagbintangan o akusahan nang isang bagay na hindi mo naman ginawa o hindi mo naman gagawin sa buong buhay mo.” I cried to God. “Paano mo po na-overcome itong feeling na ‘to? Everyone’s accusing you like you are a bad man. Pero hindi nila alam na napakabuti ng kagustuhan mo na maligtas kami. Do I need to ignore it? To let them accuse me?”