Don't think of robots as replacements for humans - think of them as things that will help make us better at tackling many of the problems we face.
- EOIN TREACY
‡‡‡‡
There was a girl named Kelly Perez a clumsy, childish, pikachu lovers, and a girl w...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
DYLAN P.O.V.
HOW does the feeling of being in love with my girl? At first I thought of her as a disappointment, kasi may ibang tao siyang iniisip at gusto, but now? It's feel awesome! It feels like a dream. Parang, totoo ba ito? I confessed my feelings for Kelly. Nasabi ko na ang matagal ko ng gustong sabihin. Sawakas!
Do I like her that much?
Hmm... Of course! Hindi lang dahil naka-program iyon kun'di ay pakiramdam ko talaga. Siguro nga she and I we're trapped in this kind of people called fate. Galing ako sa future at pinapunta dito to met, protect, and love her.
Anyway. It just happened. My heart start fluttering kapag nakikita ko siya at noong una ko siyang makita.
Fate is fate. Pero 'yung feeling iba iyon. I just fall in love with her by real. Lalo na noong mas nakilala ko siya.
Ano man ang mangyari. Rule ko ang ibigin siya. It was a nice feeling.
Nang nakatulala ako ngayon sa kisame ko saka ko kinuha 'yung kumot ko at nagkulong mula sa loob niyon. Hindi parin ako makapaniwala. Hindi ko tuloy malaman kung paano ko haharapin si Kelly ngayon.
Huminga ako ng malalim.“I can do it!" Atsaka ako muli napahawak sa mukha ko at napangiti pa na parang nababaliw sa kuwarto ko.
Bumangon ako tapos inayos ko na 'yung higaan ko, pero bago lumabas ay nag-ayos din ako ng buhok ko. ‘Tama na ba ito?’ tanong ko pa sa sarili ko habang nakatingin sa salamin. Huminga muli ako ng malalim ngunit tila nanghina ang mga tuhod ko.
Ayusin mo nga Dylan, nakakainis ka naman si Kelly iyan oh! pagsasaway ko sa sarili ko na parang nasisiraang kinakausap ang repleksyon ko sa salamin. Pagbukas ko ng pintuan ay agad siyang bumungad na kakalabas din pala sa pinto ng kuwarto niya. Nagkatinginan pa nga kami.
“Good morning!”
“Good morning!”
Pagkakasabay na bati namin sa isat-isa saka naman ako napangiti sa kanya at ganoon din siya. Nagkakahiyaan kami. Nagkabanggaan pa kami noong magpunta kami ng sabay sa kusina para kung sino ang maghahanda ng almusal, napatingin pa kami sa isat-isa saka natawa.
“Magluluto ako ng breakfast!”
“I'll cook a breakfast for us!”
Salita muli namin ng sabay sa isat-isa nang sabihan ko na lamang si Kelly na maupo at ako na ang magluluto, pumayag naman siya saka siya naupo mula sa upuan ng hapag-kainan. Nang mapahawak pa siya sa pisngi niyang nakatingin sa akin ngayon. Nako-conscious pa ako sa tuwing nagtatama 'yung mga mata namin.
Pagkatapos ko magluto ay kumain na kami, wala pa ding kibuan ng ilang minuto hanggang sa mag-ngitian na kami sa sobrang tahimik para maging daan naman para mag usap na kami. Ganito pala ang feeling kapag kabado ka dahil nagkaaminan na kayo. Piningot niya pa 'yung ilong ko sabay tawa, nang lumapit din ako sa kanya para pisilin 'yung mga pisngi niya para makabawi.
