Still Yours

Chapter Twenty Four

A/N: sobrang late update huhu. Anyways thank you for patiently waiting!

Enjoy, sweeties!

CHAPTER TWEENTY FOUR

KELLIE's POV

Sobrang sakit ng ulo ko, It's like going to crack. I closed and open my eyes. Nanlabo ang paningin ko ng ilang segundo. Sobrang katahimikan ang yumakap sa paligid. Pakiramdam ko'y may umiipit sa leeg ko. Hindi ako kumportable, maski sa palad ko ay pakiramdam ko'y iniipit ng makapal na tela. Maski ang binti ko hin todi ko maigalaw ng maayos.

"Ohh! She's awake." An unfamiliar voice echoed.

(A/N; alam ko walang halos makakaalala kay Girl hehe, s'ya po ung nakabangga ni Brent sa Book One chapter 35 :))

Nakita kong mabilis itong lumabas, ka'ya nagkaroon ako ng oras para Tignan ang kwartong unfamiliar saakin, mukhang hindi ito Hospital. Mukha itong kwarto ng Babae.

Hinimas ko ang aking ulo dahil nahihilo ako. Sobrang sakit na parang pinupukpok ng matigas na bagay. Bigla kong naalala ang aksidente na parang kahapon lang nangyari.

Si Drew? Nasaan? Kamusta ka'ya s'ya? I Hope he's doing fine.

Umupo ako ng mas maayos dahil hindi ako kumportable sa posisyon ko ay Sakto namang pagpasok nila Kuya, They all looking at me with mixed emotions plastering on their face.

"How's your feeling?" Malungkot at the same time ay masayang nakatingin saakin si Lyra at Lila, Mukhang gusto nila akong yakapin pero mukhang nag iingat na lumapit saakin.

"Are you feeling well? Do you need something, huh? What? I'm worried very much!" Pa-hysterical na sabi ni Lyra, si Lila naman ay nag-aalala lang na nakatingin saakin. I half smiled, hindi pa gaanong ayos ang pakiramdam ko. May parte paring masakit pero Bearable naman.

"Hi I'm Bonnie, Brent's fiancee." Napatingin ako kay Brent na naka half smile, Nag-aalala din para saakin.

Si Christine lamang ang wala dito, maski si Mama, si Kuya ay madalas ang pagsuklay sa buhok gamit ang kanyang palad, pilit at pagod na ngumiti ito saakin at pasimpleng napabuntong hininga, I smiled back. I know he's so tired. Tired of all of this. Lahat sila ay tahimik na minamanmanan ako at pilit na ngumingiti, Masaya akong nag-aalala sila ng ganito para saakin.

"How long has it been since I've slept?" Pakiramdam ko'y matagal akong nakatulog dahil sa sobrang sakit ng ulo ko.

"Four days." Sagot ni Jei.

"Do you need something? May masakit ba?" Mahinahong tanong ni Kuya.

"Hindi ko pala nadala yung Yogurt." si Xavier na kiming nakangiti at kumakamot pa ng ulo.

"Tingin ko'y kailangan ko lang ng mahabang pahinga. Nanghihina padin ako." Nanghihinang sagot ko. Gusto kong makita sila Mama pero mukhang hindi pa ito nakakabalik o hindi n'ya nalaman ang nangyari saakin. For sure hindi ito sinabi ni Kuya para hindi na mag-alala pa si Mama.

"Si Drew, Kamusta s'ya?" Biglang tumahimik ang atmosphere, namutla ang ilan at mukhang inaasahan naman ang itatanong ko iyon, pero Ang mga pinapakita nilang ekpresyon ay hindi maganda.

Ilang minuto kaming mga nagkatinginan, Pawang walang gustong sumagot sa tinatanong ko. Nagsimula na akong kabahan ng sobra.

"Si Drew." Ulit ko this time nag-aalala na.

"Sabi ko si Drew." Pag ulit ko habang pilit na ngumingiti.

"P... Patay na, Patay na s'ya." Mahina pero rinig na rinig ng dalawang Tenga ko. Natulala ako ng ilang segundo hanggang sa marealize ang sinabi n'ya, halos hindi magsink in ang Balita.