Κεφάλαιο 12

66 24 7
                                    

Ο Ραφαήλ κοίταξε την ανιψιά του από κοντά. Φαινόταν να είναι ότι πιο αθώο είχε αντικρίσει στην ζωή του.
<<Αυτό το πλάσμα σκότωσε την υπηρέτρια;>> ρώτησε με περιέργεια.

<<Και είναι μόλις λίγων μηνών>> είπε η Λευκή με περίλυπο βλέμμα. <<Τι θα κάνουμε; Όλα δείχνουν ότι μεγαλώνοντας θα γίνει πολύ επικίνδυνη...>>.

<<Ας μην βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα>> είπε ο Ραφαήλ. <<Μεγαλώνοντας ίσως να μπορεί να συγκρατηθεί>>.
Άπλωσε τα χέρια του και την πήρε στην αγκαλιά του. <<Αν σε δαγκώσει το σημάδι δεν μπορώ να το σβήσω από πάνω σου>> του είπε η Λευκή. <<Το θυμάσαι που σου το είχα πει, έτσι;>>.

<<Η καρδιά μου είναι ήδη σημαδεμένη, δεν πειράζει να έχω και ένα σημάδι πάνω μου>> απάντησε ο πρίγκιπας και αγκάλιασε την μικρή χωρίς να φοβάται.

Το μωρό ήταν μέσα στην κούνια του και κοιμόταν γαλήνια. Η Φλωρεντία ήταν πάνω από την κούνια και καμάρωνε το όμορφο πρόσωπο του. Οι γονείς της μικρής και ο θείος της κοιτούσαν με αγωνία και προσπαθούσαν να το κρύψουν. Ο Ανάκτας πλησίασε την γυναίκα του και κοίταξε και εκείνος το εγγονή του με ένα χαμόγελο στο στόμα. Η μικρή χασμουρήθηκε και γύρισε πλευρό ξύνοντας το αυτάκι της και τους τρέλανε τελείως με την ομορφιά της. Μετά από λίγο άνοιξε τα μάτια τους και όταν είδε τους παππούδες της από πάνω της ,χαμογέλασε κάνοντας έναν κελαριστό ήχο.

<<Γλυκιά μου, ομορφιά μου>> είπε η Φλωρεντία και άπλωσε τα χέρια της μέσα στην κούνια. Αμέσως η καρδιά την Λευκής, του Ηλιόμορφος και το Ραφαήλ σφίχτηκε.

<<Μητέρα, καλύτερα να την αφήσετε. Χθες δεν κοιμήθηκε καλά και χρειάζεται κι' άλλο ύπνο>> είπε η νεράιδα με φωνή που ελαφρά έτρεμε.

Η Φλωρεντία της έριξε ένα πικραμένο βλέμμα. <<Άσε με λίγο να χαρώ την εγγονή μου. Όλη μέρα αγκαλιά την έχεις. Δεν θα στην φάω>> απάντησε η γυναίκα.

<<Μητέρα, καλύτερα να την αφήσεις>> είπε ο βασιλείας.
Η γυναίκα τους αγνόησε και πήρε αγκαλιά το μωρό.

<<Έχει να φάει από εχθές>> ψιθύρισε η Λευκή στον Ηλιόμορφο.

<<Μητέρα αφήστε την καλύτερα>> είπε ο βασιλείας και πλησίασε την μητέρα του που κρατούσε το μωρό.

<<Φτάνει πια>> είπε εκείνη θυμωμένη. <<Μόλις με βλέπεται να την παίρνω αγκαλιά, μου την αρπάζεται από τα χέρια αμέσως>>.

Λουτσία.Where stories live. Discover now