Λουτσία.

Κεφάλαιο 13

<<Ο νεαρός πρίγκιπας σας περιμένει>> είπε ο φρουρός στην Λουτσία.

<<Θέλει να με δει;>> ρώτησε εκείνη με ελπίδα.

<<Ναι. Χάρηκε πολύ που ήρθες>> της απάντησε εκείνος. Η γυναίκα μπήκε μέσα στο κάστρο και δύο φρουροί της οδήγησαν στην κάμαρα του βασιλιά. Για κάποιο λόγο που δεν μπόρεσε να καταλάβει, η καρδιά της άρχισε να χτυπάει πανικόβλητη.

<<Μάλλον χαίρομαι που θα τον ξανά δω...>> σκέφτηκε η γυναίκα και προσπάθησε να καταπολεμήσει τον φόβο της. Ήξερε ότι ο Ραφαήλ δεν θα άφηνε κανέναν να της κάνει κακό. Καθώς περπατούσε τα βήματα της ακουγόντουσαν στο πέτρινο δάπεδο, κάνοντας αντίλαλο μέσα στο τεράστιο κάστρο. Η καρδιά της συνέχισε να ''βροντοχτυπάει'' δυνατά σαν να προσπαθεί να το σκάσει από το σώμα της. Ένα κακό προαίσθημα την πλημμύρισε και την έπνιξε άγρια.

<<Όλα καλά είναι. Απλά έχω καιρό να δω τον Ραφαήλ και γι' αυτό κάνει έτσι η καρδιά μου...>> προσπάθησε να καθησυχάσει την καρδιά της η γυναίκα. Έφτασαν στην τεράστια, διπλή πόρτα που ήταν μέσα το βασιλικό ζεύγος. Οι φρουροί την άνοιξαν και η γυναίκα μπήκε μέσα με αργά, σταθερά βήματα. Μόλις μπήκε και περπάτησε λίγο μέσα στην τεράστια αίθουσα, όλα έγιναν πάρα πολύ γρήγορα. Κάτι την χτύπησε από πίσω, στην πλάτη. Δεν ήταν αντικείμενο. Ήταν δυνατά μάγια που της ακινητοποίησαν τα χέρια με αόρατα δεσμά. Η γυναίκα φώναξε από τον πόνο και έπεσε κάτω. Γύρισε και κοίταξε με κομμένη την ανάσα να δει τι της συνέβη. Ήταν η Λευκή που κατέβαζε το χέρι της μετά τα μάγια που της είχε κάνει. Ο Ηλιόμορφος φαινόταν δίπλα της με στενεμένα μάτια.

<<Καλός την...>> είπε ο άντρας με ειρωνική φωνή. <<Τώρα...>> διέταξε την γυναίκα του και εκείνη ''χτύπησε'' άλλη μια φορά την Λουτσία με δυνατά μάγια. Η Λουτσία ούρλιαξε από τον πόνο ανίσχυρη, και έπειτα έχασε τις αισθήσεις της.

Καθώς τρεμόπαιζαν τα μάτια της και συνερχόταν, προσπάθησε να κουνήσει τα χέρια της. Γρήγορα διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να κουνήσει ούτε τα χέρια της ούτε τα πόδια της και ήταν κάπου καθισμένη. Όταν τελικά άνοιξε τα ματιά της, αντίκρισε τον Ηλιόμορφο και την Λευκή. Η ίδια ήταν καθισμένη και δεμένη πάνω σε μια καρέκλα.

<<Τι συμβαίνει;>> ρώτησε αδύναμα ενώ ακόμα τα μάτια της κοιτούσαν θολά.

<<Συμβαίνει ότι είναι καιρός να πληρώσεις για το κακό που μας έκανες>> είπε ο Ηλιόμορφος. Σύντομα σταμάτησε να βλέπει θολά και καθάρισαν τα μάτια της.