Λουτσία.

Κεφάλαιο 3

<<Τι συμβαίνει αδελφέ μου; Σε βλέπω με εχθρική διάθεση>> του είπε ο Ραφαήλ.

<<Τι έκανες στα μπουντρούμια;>> τον ρώτησε νευριασμένος ο Ηλιόμορφος.

<<Εσύ τι λες;>> αντιγύρισε την ερώτηση ο Ραφαήλ.

Ο πρίγκιπας έσυρε τον Ραφαήλ ως την καμάρα του και τον έβαλε μέσα. Μπήκε και εκείνος και έκλεισε την πόρτα.

<<Λοιπόν; Θέλω μια απάντηση. Τι γύρευες στα μπουντρούμια;>> είπε καθώς τον έπιανε πάλι από τον γιακά.

<<Τι με ρωτάς; Αφού ξέρεις ότι γύρευα εκείνη>>.

<<Και με ποιο δικαίωμα την γύρευες;>> τον ρώτησε.

Ο Ραφαήλ τίναξε από πάνω του τα χέρια του αδελφού του. <<Εκείνη έτσι κι' αλλιώς θέλει εσένα. Οπότε σταμάτα>>.

Τα δύο αδέλφια έμειναν να κοιτιούνται.

<<Μην χαίρεσαι όμως. Δεν σου ανήκει. Από αύριο μόνο στον θάνατο θα ανήκει. Σε κανένα άλλον>>.

Το βλέμμα του Ηλιόμορφου σκοτείνιασε. <<Αύριο θα την σκοτώσουν...>> ψιθύρισε.

<<Και εσύ θα το αφήσεις έτσι;>> τον ρώτησε ο Ραφαήλ.

<<Και τι θέλεις να κάνω;>> ρώτησε ο Ηλιόμορφος.

Ο Ραφαήλ γέλασε ειρωνικά. <<Εγώ έπρεπε να ήμουν ο πρωτότοκος και να γίνω βασιλείας. Όπως φυσικά και έμενα έπρεπε να ερωτευτεί τελικά το κορίτσι>>.

<<Άσε τις βλακείες και μίλα. Κάτι σκέφτηκες. Είμαι σίγουρος>>.

<<Θα ελευθερώσουμε εμείς την Λουτσία. Σχέδιο βέβαια δεν έχω αλλά ως αύριο θα πρέπει αν την έχουμε γλυτώσει>>.

Τα αδέλφια προσπάθησαν να σκεφτούν σχέδιο απόδρασης. Μετά από αρκετή ώρα παραδέχτηκαν ότι χρειαζόντουσαν βοήθεια και μάλιστα δυνατή.

<<Δεν πρόκειται να τα καταφέρουμε μόνοι μας. Πρέπει να ζητήσουμε βοήθεια. Έχω μια ιδέα...>> είπε ο Ηλιόμορφος.

Ο Ηλιόμορφος γνώριζε ότι έξω από το χωριό υπήρχε μια μάντισσα, που κατοικούσε σε ένα μοναχικό σπιτάκι. Σκέφτηκε ότι λογικά θα είναι και μάγισσα και θα μπορούσε να τον συμβουλέψει τι να κάνει για την Λουτσία, η ακόμα καλύτερα να μπορούσε να φέρει καμιά βοήθεια. Ίσως άλλες μάγισσες που θα μπορούσαν να την σώσουν. Σχέδιο οργανωμένο δεν είχε αλλά ήταν το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί. Οπότε την ίδια κιόλας στιγμή καβάλησε το άλογο του που ξεκίνησε για να πάει στην αρχή του πυκνού δάσους που κατοικούσε η μάντισσα. Το άλογο έτρεχε και ο πρίγκιπας τίναζε τα χαλινάρια του για να πάει πιο γρήγορα. Σύντομα είχε φτάσει στο μικρό σπιτάκι που ήταν λίγο πιο έξω από το χωριό. Καθώς το άλογο του τίναζε ζωηρά την χαίτη του, ο πρίγκιπας κατέβηκε από πάνω του και πλησίασε το σπίτι.