"Bu, doğuştan görme engelli bir adamın yaşam dolu bir hipotezi." Dedi Jisoo gülümserken. "Engel dediğime bakmayın, görememek asla bir engel değil."
Gülümsedi.
Derin bir nefes verdi.
"Kim Seokjin'in en büyük hayali, buraya gelip hipotezini insanlarla paylaşmaktı. Çünkü insanların bir şeyi sevmek için üç tane şey bulamamaları onları şaşırtıyordu. Ve bu şaşkınlık insanlarda merak uyandırıyordu."
Gülümsedi tekrar.
"Hiç bir şeyi sevmek için neden aradınız mı?"
Soru cevapları teker teker gelirken, Jisoo kuruyan ağzını suyla ıslattı.
"Son bir şey sorabilir miyim efendim?"
Kafasını salladı. "Bunu niye yapmaya devam ediyorsunuz?"
Gözünü sağında oturan küçük kızına çevirdi.
Sonra tekrar onlara döndü. "Seokjin'in en büyük hayali buydu." Dedi gülümserken.
"Ben ise gelip onun hayalini gerçekleştiriyorum." Yutkundu.
"Benim hayalim, onun hayalinin gerçekleşmesiydi."
Salonda oluşan alkış yavaşça büyüdü. Neden alkışladıklarını anlayamayan kadın afallamıştı, gözleri dolarken gülümsemeye çalıştı.
Ayağa kalkıp alkışlamaya başlayan insanlara çevirdi gözünü.
Küçük kızı heyecanla çığlık attı.
Eğer Seokjin burda olsaydı, Jisoo'ya döner ve şunu sorardı. Gülümsüyorlar mı?
Evet Seokjin, dedi kendi kendine.
Herkes gülümsüyor.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
