6 YAŞ

Bölüm_7 -Korku-

Rüya Altınkalp...

Gecenin bir yarısı telefonumun çalmasıyla uzyandım. Uyku sersemliği ile telefonu açtım ve kulağıma götürdüm.

"Alo?"

"Rüya, yavrum..."

Gözlerim şaşkınlıkla açıldığında, neden gecenin bu saatinde aradığını merak ediyordum. Telefonu kulağımdan uzaklaştırıp saate baktım.

Dört...

Telefonu tekrar kulağıma götürdüm ve yatağımda oturur pozisyona geçtim.

"Efendim Nermin teyze?"

"Kuzum üst kattan bağırış sesleri geliyor. Bi' gel istersen."

Bulut!

İnce örtümü üstümden atarken, başucumda ki komodinin çekmecesinden anahtarları aldım.

"T-tamam Nermin teyze. Sen şimdi kapını k-kilitle, odandan da ç-çıkma!"

Telefonu kapatmadan önce, "Tamam kızım." dediğini duydum. Kalbim hızlıca çarparken, altıma eşofman altı giydim. Üstüme de kırmızı bir ceket alıp kapıya koştum. Ayakkabılarımı giyerken, Uzay'ı aradım. Sesi boğuk geliyordu. "Alo?"

"Uzay! Bulut güvende değil! Hemen gitmemiz lazım Uzay!"

Sessiz olmaya çalışıyordum ama pek mümkün olmuyordu. Babamlar uyanırsa, gitmeme izin verirler miydi bilmiyorum...

Uzay'ın kapı açıp kapattığını duydum. "T-tamam. Geliyorum ben hemen! Sa-sakın korkma!"

Ardından kapattı. Arkama döndüp, tam merdivenlerden inecektim ki babamın sesini duydum. "Rüya!"

Gözlerim dolmuştu. Arkama döndüm. Korkudan titriyordum. Ama bu korkunun sebebi babam değildi. Bulut'a bir şey olmasıydı.

Babam gözlerimin dolduğunu ve titrediğimi görünce, kapıya doğru adımladı. "B-baba, kardeşim..."

Ellerini omuzlarıma koydu. Az önceki şaşkınlığı geçmiş ve yerini kaygı almıştı. Şefkatle konuştu. "N'oldu kızım? Nereye gidiyorsun gecenin bi' vaktinde?"

"B-baba, baba Bulut! Baba Bulut iyi değil, o güvende değil!"

Kaşları çatıldı. "Ne?"

Artık tam anlamıyla ağlıyordum. "Nermin teyze aradı, Bulut'un alt komşusu! Yukarıdan sesler geldiğini söyledi baba! Normal sesler değil, bağırış sesleri! N'olur izin ver gideyim baba! N'olur!"

"Şşşş. Sakin ol kızım..."

Kafamı göğsüne bastırdı. Gözyaşlarım artık babamın tişörtünü ıslatıyordu. "Tabi ki gidebilirsin."

Kafamı göğüsünden kaldırdım. "Teşekkür ederim! Ç-çok sağ ol!"

"Ama bende geleceğim."

Kafamı salladım. "T-tamam." Kapının arkasından arabanın anahtarlarını verdi. "Arabada bekle."

Anahtarları aldığım gibi merdivenlerden inmeye başladım. Sanki arabaya ne kadar hızlı varırsam, Bulut'un yanına o kadar hızlı gidebilecekmişim gibi.