Vişne Suyu

Başlama tarihi, saat alalım şuraya :)

Hangi devirde okul okumuş olursanız olun bilirsiniz ki lise okul koridorları her çeşit insanla dolu olurdu. Aynen benim okulumda olduğu gibi.

Karakterim gereği insanları gözlemlemeyi severdim. 3 yıllık gözlemlerime dayanarak onları 4 ayrı gruba ayırmıştım.

İlk grup zekiler. Daha çok onlara inek diye hitap edilen tipler. Genelde ders konuşup üniversite hayalleri kurarlardı. En büyük hobileri kitap okuma partileri yapmalarıydı. İçki yerine süt, sevişmek yerine kitap okumanın olduğu bir parti düşünün. Ah, evet onlar baya sıkıcı tiplerdi.

İkinci grup sürtükler. Birçoğu popülerlerin grubunda yer alsa da bazıları sadece sürtükdü. Tek yaptıkları liseli oğlanları kesmek, onlarla müstehcen hayaller kurmaktı. E bi de sürekli oynadıkları evlen, öldür, yat oyunu da vardı. Geleneksel sürtük oyunları. Ah... midemi bulandırmak dışında bir işe yaramıyorlardı.

Bir diğer grubumuz ise dışlanmışlar. Arkadaş grupları yoktu. Sadece okulu bitirip gün sonunda eve dönmek dışında bir aktiviteleri de yoktu. Ha bir de görünmez olmaları en büyük yetenekleriydi. Aslına bakarsanız en normal ergen grubu bunlardı. Aralarında kelime cambazlarının çıkacağı grupta buydu. Siz hiç lisede sürtük ya da popüler birinin kitap çıkardığını, dergi veya gazetelere makale yazdığını gördünüz mü? Ve evet yazar demek yerine kelime cambazı demeyi tercih ediyorum. Neden mi? Herkes yazar önemli olan kelimelerin üzerinde dengede kalabilmektir.

Her neyse. Herkesin gözünü ayıramadığı o gruba geçelim.

Popülerler. Tamamen götün teki olan insanlarla doluydular. Bu grupta olabilmek için zengin, güzel-yakışıklı ya da bir etkinlikte başarılı olmalıydınız. Etkinlikler derken dans, okulu temsil eden basketbol, futbol takımları gibi şeyler.

Ben hangi gruptaydım o hala merak konusuydu. Belki bunu bulmama yardım edersiniz?

Ve işte o. Popülerlerden Batı Alptekin. Popülerlerin başı. Yani en şerefsizleri. Ondan bu kadar nefret etme sebebimi merak etmiş olmalısınız. Ortaokul 8. sınıftaydık. Haftalarca mezuniyette giyebilmek için yalvarıp toz pembe pilleli bir elbise aldırmıştım. Aslında çoğu hemcinsime göre pek kızsal şeylerden hoşlanmazdım. Elbise, makyaj gibi. Ama o zamanlar sıra arkadaşım Çağrı'ya aşık olmuştum. Onun beni beğenmesi için yakın arkadaşlarımla bir plan bile yapmıştık. O plan doğrultusunda da mezuniyette ona açılmaya karar vermiştim. Ve tabii her zamanki sweatshirtlerimle aşkımı ilan edemezdim. Şimdi diyeceksiniz ki bunun Batı' dan nefret etmenle ne alakası var.

Haklısınız, şimdi oraya geliyorum. Mezuniyetimiz okulda sıkıcı bir şekilde olmuştu. Asıl parti başka yerdeydi. Oraya gitmeden önce söyleyip kurtulmak istemiştim. Tuvalette son kontrollerimi yapmış kolidorun sonunda duran Çağrı'ya doğru ilerliyordum. Kalbim heyecandan yerinden çıkacaktı. Sürekli kendime telkinler veriyordum. Batı' nın elindeki vişne suyunu elbiseme dökmesine kadar her şey planlandığı gibiydi . Pembe elbisemin bir kısmı koyulaşıp kırmızıya dönmüşken nolduğunu anlamaya çalışıyordum. Cidden üstüme vişne suyu dökmüş olamazdı.

"Kusura bakma." 8. sınıfın başında bizim okulumuza gelerek zaten bir senemi mahvetmesi yetmezmiş gibi bir de elbisemi ve sevgili yapma planımı mahvetmişti.

Öyle duygularını saklayabilen biri değildim. Şuanda olduğu gibi. Gözyaşlarım herzamanki yerini bulduğunda sinirle Batı'ya baktım. - hahahah böyle deyince yön gibi oldu. Sürekli dalga geçtiğim ismi tek kusuruydu sanırım. -

"Senden nefret ediyorum."  Bir şey demesini beklemeden koşarak tuvalete geri döndüm. Moralim o kadar bozulmuştu ki aylardır beklediğim partiye de gitmemiştim. O gece sayamayacağım kadar çok senaryoyla Batı'yı aklımda öldürmüştüm.

Evet işte böyle bir hikayemiz vardı. Üzerinden 3 yıl geçse de çok kindar biriydim. Belki de kindar olmanın arkasına sığınacağım başka şeyler de vardı.

Koridorda kitaplarıma sarılmış kulağımda en sevdiğim müzikle etraftakileri size anlatma adlı çalışmamın sonuna geldik. Ben Seren Yamaneli. Bakalım son senemde bu binada neler yaşayacağım?

Diğer bölümde görüşmek üzere xoxo.