< အပိုင္း ၈ >
ရုတ္တရက္ မုန္း ထေအာ္တာေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ျပဴးျပဴးႀကီး စိုက္ၾကည့္မိကုန္။ ေနာက္မွ မုန္းခမ်ား ရွက္ရွက္နဲ႔ ေခ်ာင္းဟမ္းရတယ္။
"အဟြန္း.. ဘယ္တုန္းကေရာက္.. ထားပါ။ တီေလး မေရာက္ေသးဘူးလား။ အြန္း မေရာက္ေသးလို႔ ရပ္ေနတာေပါ့"
သူ ေမးၿပီး သူ ဘာသာျပန္ေျဖသြားတယ္။ လူကိုလည္း ျပံဳးျပံဳးႀကီး စိုက္ၾကည့္ေနေသး။
ဒီအစ္မ စိတ္မွန္ရဲ႕လား..
မ်က္ဝန္းစိမ္း ေျခကို ေဘးနည္းနည္း ႂကြလိုက္တယ္။
"ဟင္းးး ဖိုးေသာက္ကို ေစာင့္ရေအာင္ ဒင္းက ျပန္ေတာင္ ေရာက္ေနၿပီးလား မသိ။ ၿပီးေတာ့ ငါက ဘာလို႔ ေစာင့္ရမွာလဲ။ မေစာင့္ခ်င္ပါဘူး။ တီေလးေမ ကားနဲ႔ပဲ ျပန္လိုက္ေတာ့မယ္ ေနာ္..."
"..."
ကေလးမ ေခါင္းက မုန္းနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ ေနရာကို လွည့္ထားတယ္။ ေခါင္းႀကီးေစာင္း ေျပာေနတဲ့သူက အရူးႀကီးၾကလို႔။ ဒါလည္း မုန္းတို႔ အျပံဳး မပ်က္ပါဘူး။
ဆဲြေဆာင့္ခ်င္ စရာေလး 😊
လြယ္အိတ္ ကိုယ္စီနဲ႔ ေက်ာင္းသား/သူေတြ မုန္းတို႔ ေရွ႕က ျဖတ္သြားေနတယ္။ ကားေတြ ဆိုင္ကယ္ ေတြကလည္း ေက်ာင္းၿကီးရဲ႕ မနီးမေဝးမွာ လာရပ္ၾကတယ္။ ေစာင့္ေနတဲ့ သူေလးေတြ ေရာက္သည္ႏွင့္ ျပန္ ထြက္သြားေရာ။ တခ်ိဳ႕က စကားေလ ေျပာ စေနာက္ရင္ ေျခခ်င္းျပန္တယ္။ တခ်ိဳ႕ၾကျပန္ေတာ့ ထမင္းခ်ိဳင္းေလး တစ္ဖက္နဲ႔ တစ္ေယာက္တည္း။ ေနာက္ စက္ဘီး နင္းရင္ ျပန္သူေတြ အကုန္ကုန္ ေက်ာင္းႀကီးမွ ထြက္ခြာလို႔ေနဆဲ။
ဂိတ္ေပါက္ တစ္ဖက္မွ မုန္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ စကားလည္း မေျပာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ရပ္ရင္ လာသူကို ေမၽွာ္တယ္။
ခဏအၾကာ... မုန္းတို႔နဲ႔ မလွမ္းမကမ္း ထိုးရပ္တဲ့ နက္ျပာ ကားတစ္စီး။ ေနာက္ ထိုကား ေနာက္ခန္းမွ လၽွိဳကနဲ ထြက္လာတဲ့ ကေလးငယ္က သူလက္ေလးျဖင့္ ေဝ့ယမ္းျပေနတယ္။ "မ သူ ဒီမွာ" တဲ့
YOU ARE READING
ႂကြယ္...မဆိုးနဲ႔{ကြွယ်... မဆိုးနဲ့}
Fantasy[Zawgyi] ျကြယ္က "မ" ရဲ႕ "အၿပံဳးေလး" ျဖစ္ခ်င္႐ံု..😇😇 [Unicode] ကြွယ်က "မ" ရဲ့ "အပြုံးလေး" ဖြစ်ချင်ရုံ..😇😇
