<<<<<<<<<< အပိုင္း ၃ >>>>>>>>>>
ဆရာမ လွလွက ေဘးမွာ စာရွင္းျပတယ္။ ငါလည္း ေဘာင္ပင္ဖင္ တဝါးဝါးနဲ႔ အေသခ်ာ ငိုက္တယ္။
"ဒီကြက္လပ္က...ကမ႓ာက ေနကို တစ္ႀကိမ္လွည့္ပတ္ရင္ဆိုေတာ့ a year..အကယ္လို႔ တစ္ရက္ဆိုရင္.."
ဖတ္!!
"အာ... နာတယ္ဟ"
"လိုက္ၾကည့္... "
"အြန္း အြန္း"
ေဒါက္!!
"ရာ...ေခါင္းကို ပတၱလား မွတ္ေနလား"
"စာၾကည့္ခိုင္းေနတာ။ ငါ မ်က္ႏွာမဟုတ္ဘူး"
"နင္ပဲ လိုက္ၾကည့္ဆို"
ေဒါသက ထြက္လာေရာ..ဆံပင္မရိွဘူးဆိုမွ ဒီေခါင္းပဲ ျပႆနာ လုပ္ေနတယ္။
"ငါၾကည့္ခိုင္းတာ စာ"
"ထည့္ေျပာပါ့လား စာ ဆိုၿပီး"
"နင္မလြန္းဘူးလား။ ငါေျပာတာ နာရီ၀က္မျပည့္ဘူး။ ေသျပေတာ့မယ္"
"အလံုးက သ႔ူဟာသူ ပိတ္လာတဲ့ဟာ"
"ျပဴးထား..ၾကည့္။ စာ "
ငရဲ ငရဲ။ တကယ္ ငရဲ။ မသင္ခ်င္တဲ့ စာေတြ သင္ေနရတာ ဘယ္ဘ၀က အကုသိုလ္။ မသင္ပဲ ရတဲ့ စာမ်ား မရိွဘူးလား။ ေနာင္တရတယ္။ ျပန္ခိုင္းတုန္းက ျပန္လိုက္ရင္ အေကာင္းသား။ ခုေတာ့မ်ား.. အိမ္က အိပ္ယာေလး သိပ္သတိရတာပဲ။
ဟြန္႔... ယုန္ေပါက္တို႔မ်ား ေကာင္းခ်က္။ ဖင္ေလးေထာင္လို႔ စာအုပ္ကို ဟိုျခစ္ဒီျခစ္။ ပါးစပ္ကလည္း စုပ္လံုး တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔။ ငါမွာေတာ့ ေဘာ ဖင္ပဲ ကိုက္ရတယ္။
ေဒါက္!!
"ေအးပါဟ။ ၾကည့္ေနတယ္ ၾကည့္ေနတယ္။ ဟုတ္ပ့လား"
ေနာက္နာရီ၀က္ၾကာေသာ္
"လ၀န္း... "
ဒီတစ္ေယာက္နဲ႔ စိတ္ညစ္ပါတယ္။မ်က္လံုးက တစ္၀က္ပဲ ဖြင့္တယ္။ မ်က္ေထာင့္ေတြလည္း နီလို႔။ ထပ္ထုရင္ ျပားေတာ့မယ္။
"ငါေျပာတာ ၾကားလား"
"အြန္း ဆို"
အာေလးလွ်ာေလးနဲ႔။ေခါင္းက ေထာင္တာင္မလာ။
YOU ARE READING
ႂကြယ္...မဆိုးနဲ႔{ကြွယ်... မဆိုးနဲ့}
Fantasy[Zawgyi] ျကြယ္က "မ" ရဲ႕ "အၿပံဳးေလး" ျဖစ္ခ်င္႐ံု..😇😇 [Unicode] ကြွယ်က "မ" ရဲ့ "အပြုံးလေး" ဖြစ်ချင်ရုံ..😇😇
