Good game, White

Kabanata 14

14

Habang patagal nang patagal ang biyahe ay mas palala nang palala ang buhos ng ulan. I can't barely see the road. Halatang hirap na din si White sa kaniyang pagmamaneho.

May bagyo ba? Kalagitnaan ng summer pero maulan!

Kagat labing tinitignan ko na lamang ang bintana, at halos wala na akong makita doon kundi puro patak ng malakas na ulan.

I heared White's low breathing.

"I think we have to pull over. Hintayin natin na tumila ang ulan bago magpatuloy." Unti unti niyang inihinto ang sasakyan sa gilid ng kalsada.

He opened the car's light at saka umupo ng maayos sa kaniyang upuan. Nakita ko pa kung papaano nito binaling ang tingin sa labas ng bintana at bumuntong hininga.

I stared at him for a second. Kaagad naman din na nag init ang ulo ko. I can't ditch that dinner! Iyon ang panahon para makapag paliwanag ako ng maayos kasama ang mga Romero!

"What?! Hindi pwede! Kailangan ko'ng makarating ng maynila!" Pahisterya kong sabi.

Inis na nilingon ko si White. Hindi ito makapaniwalang nakatingin sa akin. He looked at me like i was some sort of a crazy being.

"Aalis tayo dito kapag tumila na ang ulan." Kalmado ngunit may diin niyang sabi.

Kaagad naman akong napadabog sa aking upuan.

"White, please? Kailangan kong umabot sa dinner na iyon!" I almost pleaded him.

I saw how he licked his lips before talking.

"Hindi ba pwedeng ipagpaliban mo muna? We could caught an accident kapag nagpatuloy pa tayo." Sa panahong ito, pilit niyang pinapahinahon ang kaniyang boses.

"No! I have to be there! Kailangan ko si Giovanni!" Napasigaw na lamang ako sa kaniya.

I'm being too hysterical but, i really need to be there. Kapag hindi ako nakapunta ay baka tuluyan na nilang ipagkasundo si Giovanni sa akin. I don't want that! I need to go there to explain this all.

I saw how White clenched his jaw.

"I said, we will wait until the rain stops. Kung hindi mo kayang maghintay, then go!" Mariin niyang sabi.

Kaagad namang napuno ng inis ang aking utak. Go?! As in leave this damn car? He is such a bastard. Hindi naman siguro mahirap maghanap ng taxi dito, diba?

"Fine! I'll go!"

Kaagad akong lumabas sa kaniyang sasakyan. Narinig ko pa ang mahinang mura niya at ang mga pagtawag sa akin ngunit hindi ko na lamang siya nilingon pa.

I walked through the rain. Pumwesto ako sa gilid ng kalsada, already looking for some vehicles or a taxi, ngunit halos wala na akong makita ni isa!

The rain is dripping down my skin. Kahit saglit pa lamang ako sa ulanan ay basang basa na kaagad ako. Wala na akong pakialam, kailangan kong makaabot sa dinner na iyon!

I continued to walk in the rain. Rinig na rinig ko naman ang tawag sa akin ni White kahit na napakalakas na ng ulan. He repeatedly called until i felt his hands gripped mine.

"What the heck are you doing, Ollie?!"

Pagalit niya akong hinarap sa kaniya at kita ko naman na basang basa na siya ng ulan kagaya ko.

"I need to be there!"

"Why are you so hard headed!" Galit na saad ni White. He even removed some pieces of his hair infront of his face.