Islak dudaklarından başlayarak vücudunun her zerresinde kaybolmak...... Senin ve benim ateşim dünyayı kavururken gözyaşının aksine alnından akan terin bir damlası bile şifa verecektir evrene. Ne kuşların cıvıltısı ne de bülbüllerin o güzel sesini duymak istiyor şu yanan bedenim,kulaklarımda sadece senin fısıltıların. İnce uzun kollarınla bedenimi ahtapot gibi sararken o küçük bedenine beni hapsetmek istercesine bakışların... Daha biraz önce korkudan titreyen sıska vücudun şuan dünyayı unutmuş bir şekilde ne yaptığını bilmezcesine oda da savruluyor. Olmayan bir müziğin ahengine kaptırmış bedenlerimiz ruhumuzdan bağımsız dans ediyor. Bilemiyorum belkide dünya diye bir şey yok şu karanlık odanın haricinde. Yorgun düşmüş bedenlerimizi dinlendirebilecek tek şey ruhumuzun ilelebet kavuşması mı? Yoksa ruhlarımız zaten ruhlar alemindeki kaosta ölüm meleğiyle yaptığı mücadeleyi kaybetmiş ve ölümüne dinlenmek için topraktan yataklarına mı girmiş? Soğuk kar tanelerinin altında belki yanan şu bedenlerimizi söndürebiliriz, ya da bir şişe şarpla ateşe ateşle karşılık verebiliriz,
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
