Dejavu

65. Bölüm

Yuqi'den

Abimin arabasındaydık. Kimseden ses çıkmıyordu.

Abim kollarını öne uzatıp kendini arkaya attı. Elleri direksiyonu tutmuyordu. Bilekleriyle kontrol ediyordu.

Jennie abla ise huzursuzca dışarıya bakmakla meşguldü. Şuanki abimin duruşunu görse ona olan tüm kızgınlığını unutabileceğine emindim. Bu yüzden bende ona bakmamaya çalışıyordum nasıl her seferinde tek kelime etmeden kendini affettiriyordu ya? Yanii bana artık sökmüyo da. Jennie ablayı bilemem..

-Nereye gidiyoruz?

Lucas eğilip sessizce kulağıma fısıldadı. Oha akıllıca bir davranış.

-Bilmiyorum. Konuşmalarına bakılırsa bizim eve.

-Konuşmuyorlar kii.

Ciddi misin ya!?

-Orada konuştuklarına bakılırsa yani.

-Heee öle desene. Ajancılık oynar mıyıız!?

-Şşt sessiz ol. Kızmasınlar. Ne ajancılığı Lucas bu gerginlikte mi?

-Oyunun asıl zevki bu. Oynayalım mı nolur nolur nolur..?

Yüzünü bebek şekline sokup ona bakmam için beni zorluyordu. Nasıl olmaz dicem şimdi ya?!

-Olmaz.

En azından abimin kardeşi olmak bazen işime yarıyordu. Duygusuzluğum tuttu.

-Peki.

Üzülmüş müdür? Cesaretimi toplayıp üzülüp üzülmediğine bakmamıştım. Yani.. Üzülmemiştir herhalde..

Yok yok düşünmeyi bırak Yuqi.. Eğer ajan oyunu oynarsanız abin sizi daha çok üzer.. Evet evet haklıyım..

Yaklaşık 9 dakika süren sessizliğin ardından telefonum çaldı.

Baekhyun oppa arıyor..

Açıp açmamak arasında kararsız kalmıştım. Konuşursam abim kızar mıydı?

Umrumda değil. Telefonu açtım.

-Efendim.
-Yuqi neredesiniz?
-Eve gelmedik daha.
-Eve mi gidiyorsunuz?
-Emin değilim.
-Sorsana.
-Imm. Şuan..
-Tamam tamam anladım. Kaos çıkarsa diye eve gelip camdan sizi izlicektim de. Camlı bir yerde kavga edin dicektim.
-Ne?
-Şey yani hehe. Neyse iyi kavg- akşamlaar.

Kapatmıştı. Herkesin derdi başka ya. Derde bak.

-Kimdi?

Iy yine o kasvetli soğuk sesi.. Şimdi konu Lucaslarla alakalı olmasa sanane derdim de..

-Baekhyun abi.

-Ne dedi?

Aha güzel soru.

-Orayı toplarken kırmızı toka bulmuşlar senin mi dedi.

-Ne dedi?

İnanmadı sıçtık.

-Dedim ya. Tokam işte..

-Yuqi.. Ne dedi..?

Bu sefer kelimeleri bastırarak söylemişti.

-Nerede olduğumuzu sordu.. Bi şey olursa ara dedi.

Tamam.. Yalan sayılmazdı..

Hiçbir şey söylemedi.

"
Eve gelmiştik. Abim arabayı durdurunca arabadan ilk Lucas uçtu. Bende emniyet kemerimi çıkarıyordum. İkisininde hiç hareket etmediğini fark ettim. İnmemi bekliyorlardı.