Just Once (On-Going)

Chapter 14

Chapter 14

••••••••••••••

Ayaw tanggapin ng utak ko na marahil yun ang dati niyang girlfriend. Diko naman kita ang mukha talo na ako. Sa tingin ko dina kailangan pagselosin. Parang gustong gusto pa siya nung babae. Parang nagmamaka-awa. I guess my part are ended here.

Ako lang isa ang umuwi. Diko na pinasama si Janice kahit nag-aalala na saakin. Di siya pwedeng lumiban. Scholar si Janice diko pweding idamay dahil masisira ang pinagpaguran niya. Pinabalik ko siya para sabihin kay Ann na umuwi ako. I don't know if she gonna tell Ann, about it. Tulala parin ako hanggang ngayon. Nakaupo hawak hawak ko ang tuhod.

Sana mali lahat ng iniisip ko. Sana kapatid o pinsan niya lang iyon. Kahit anung palusot ko diparin tanggap ng utak ko. Nakakainis isipin pero nagseselos ako. Bakit ba ako magseselos. Sino ba ako? Di hamak na ginagamit niya lang ako para pagselosin ang babaeng yun. So baka dito na magsisimula lahat ng inensayo niya saakin nuong nagdaang araw? Diko kayang manloko. Pero gagawa ako ng paraan magkabalikan lang sila. Kaya koba? Kakayanin ko ba? Selfish ko kung sasabihin kung huwag kanang bumalik sakanya dito kana lang saakin. Tunog mang-aagaw pa. Bakit kasi sakanya pa.

Lalabas na muna ako. Magpapahangin lang, baka mahimasmasan ako. Pagbukas ko ng pinto may tao na agad na naghihitay. Pag minamalas ka naman oh! Bakit alam niyang andito ako. Paano? Isasarado ko nasana ang pinto pinigilan niya ito gamit ang isang kamay. Nakapasok siya sa loob. Iginagala niya ang mga mata sa kabuuan ng condo. Pagkatapos ibinalik niya agad ang tingin saakin. Parang tinitimbang nito ang galaw at iniisip ko. Yumuko ako sa titig na iyon. I bite my lips as he walk infront of me. He touch my face and caresesd it. I feel the warm as he touch it. His warm arms snaking around my waist. I gasped.

"Did you see her? Nakita kita, alam kung nakita morin kung paano siya magmaka-awang bumalik ako sakanya." saad niya sabay titig ng mabuti saakin.

"Akala ko pagseselosin natin? Bakit hinayaan mo siya. Bakit dimo tinitignan sa mata. Dika manlang na awa." sagot ko. Akala ko ba, bakit? Tinitigan ko siya. Kahit kinakabahan na dapat kung labanan. Ang kaninang tambol sa dibdib ko triple na ngayon sumasakit narin ang dibdib ko. "Bakit? Ano namang plano meron ka! Sabihin mo!....Nandito kaba dahil dumating na siya para sabihin saakin ang dapat kung gawin! Saulo kuna. Kahit dimo e instruct saakin saulo kuna! Huwag kang mag-aalala di ako bobo at lalong tanga! Tama na... Ku-kung gus-gusto niyo pa ang isat isa.... Huwag niyo ng saktan sarili niyo. Nagmumukha lang kayong bata na nagtataguan ng feelings!...Huwag niyo akung gawing salimpusa para kung dika mahuli at masave kita....tatago ka ulit tapos magbubulag bulagan nanaman kayo kahit alam niyo sa sarili niyong kita niyo na kung gaano niyo kagusto ang isat isa..."

Lumayo ako sakanya. Yumuko ako dahil ayaw kung makita niyang mukhang talo ako sa laban na ito. Di nga ako ang taya, pero ako naman ang talo. Salimpusa kumbaga sa laro para may kasama sila kung sakaling nagpapanggap na taya siya. Alam kung tinititigan niya ako, kung pwedi lang mahimatay kanina pako nawalan ng buhay. Pero siguro malakas resistensiya ko. Kumpleto sa bakuna tsaka bitamina. Pasimple kung pinahid ang luha ko. Walang pakisama! Kung lumalaban ang utak  ko siya namang talo ng puso ko. Kung susundin ko ang puso ko talong talo naku.

"Mahal kita.... Ikaw ang mahal ko at hindi siya.." pabulong niya saad. Dipa ako bingi sa lapit namin. Ayaw maniwala ng puso ko, pero parang tatalon sa saya ang puso ko. Umiling ako kailangan kung itigil ang kahibangan ko. Di palaging puso ang ipinapairal! Kaya nasasaktan. Bahala na... Lumayo ako sakanya tsaka siya tinitigan. Umiling iling ako tsaka bahagyang tumawa.

"Naka hithit kaba? Kung oo... Lakas ng tama mo! Grabi kasing lakas ng hanging habagat! Hinay hinay lang madadala ako.....Ano nga ulit iyon?.." pailing iling pako. Di siya sumagot kunot noo niya akung tinititigan sabay hila ulit saakin.