IJsstrijders

Hoofdstuk 2 • Nachtdienst

Wat vooraf ging...

Doordat Ravi en Charlie te lang op de vlakte waren gebleven, waren ze te laat voor de sneeuwbui. Onderweg naar huis zag ze de IJsstrijders, de groep jongens die haar toekomst verwezenlijken die voor haar nooit mogelijk zou kunnen zijn. De hele weg naar huis kon ze dat beeld maar niet uit haar hoofd krijgen.
Wanneer ze thuis aankwamen, was hun vader nogal kwaad omdat ze al dagen te laat thuis blijken te komen waardoor hij zich elke dag zorgen maakte. Ook had hij zo zijn opvattingen over de sneeuw, waardoor hij wilde dat zijn zoon en dochter op tijd binnen zouden zijn. Doordat Charlie het zo koud had en humeurig was vanwege zijn rammelende maag, besloot hij het onderwerp weer naar voren te brengen na het avondeten. Maar wanneer Ravi iets te ver doorvroeg over haar, haar moeder, brak even het hart van iedereen. Omdat ze niet in het bijzijn van anderen durfde te breken, rende ze huilend naar boven, waar ze het later met haar vader weer goedpraatte.

Dan natuurlijk nog de onvergetelijke tip voor de muziek: start 'm bij: 'Hey.' klonk het kort door de donkere, koude nachtlucht. 

En natuurlijk veel leesplezier!! :D

Hoofdstuk 2

Het sneeuwde hevig toen de zon de horizon bereikte. Ravi keek naar de vlakte, die nu in het avondrood stond. Haar ogen waren nog vochtig en haar armen hadden zich om haar kussen geklemd. Ze zat vermoeid op haar bed met haar rug tegen de harde muur. Ze snoof haar verstopte neus op -wat eigenlijk niets hielp- en zag de zon langzaam verdwijnen. Op dat moment was alles weer grijs en grauw, koud en eenzaam. Er was niets en niemand meer op straat te bekennen. Behalve de sneeuw, die nog iets van levendigheid en beweging toonde. Ze had altijd al meer met de kou, sneeuw en ijs gehad dan met de warmte in de huizen. Wanneer ze opgewarmd was, wilde ze eigenlijk het liefst weer naar buiten. Maar in Melica zou dat geschift zijn. Behalve voor de IJsstrijders. En daarom verlangde ze ernaar om deel uit te maken van hun. Niemand vond het vreemd dat zij uren buiten konden blijven. Niemand vond hun gestoord dat zij bizarre dingen deden. En niemand vond het oneerlijk dat zij meer wisten over de omgeving dan henzelf. Allemaal omdat zij anders waren. Anders dan de rest.
Toen ze terug had gelopen, had gegeten en toen ze huilend naar boven was gerend zag ze telkens weer het beeld voor haar hoe ze zo sportief onder de grote poort aan kwamen rennen. Zij wilde ook dat avontuur beleven, zij wilde ook anders zijn...

Ravi was zo erg in gedachten verzonken dat ze de deurklink niet had gehoord. Geschrokken keek ze op, en zag pap in de deuropening staan met een slordig opgevouwen briefje in zijn rechterhand. Inmiddels was hij alweer bijgekomen, maar ze wist honderd procent zeker dat haar ogen nog knalrood waren.
'Sorry Ravi, gaat het een beetje? Ik wist niet zo snel, eh, dat je aan haar zou denken.' bood hij zijn excuses aan. Hij probeerde het op een manier te formuleren zodat hij zijn dochter niet weer zou laten huilen. Maar ze was die woedeaanval al lang vergeten. Ze was zelfs even de gedachten aan haar vergeten. Het enige waar ze nog aan kon denken was zij en de IJsstrijders. Maar dat hield ze liever geheim voor hem: wat moest hij wel niet van zijn dochter denken als ze hem dat zou vertellen?
'Het geeft niet, kon jij ook niet weten.' antwoordde ze zacht. Hij glimlachte even, blij dat het weer goed was tussen hem en zijn dochter. Hij wilde haar kamer verlaten, toen hij bij het pakken van de deurklink het briefje in zijn hand opmerkte.
'Oja, hier het nieuwe rooster.' Ravi pakte het briefje slapjes aan en legde het naast haar neer. Meteen keek ze weer naar buiten, en ze hoorde de krakende deur dichtvallen. Det kille buitenwereld begroette haar, en meteen voelde ze haar onprettig worden. Alsof die buitenwereld haar innerlijk aantaste. Ze richtte haar blik snel op iets anders, en vouwde toen maar het papiertje open.

***

'Hmpgpff...' mompelde ze half-dromend.
'Ravi kom, je bent al bijna te laat.'
Ze negeerde het en sloeg de dekens weer over haar heen.
'Dan ook niet, je komt wel te laat hoor.'
Ineens realiseerde ze haar waarom ze midden in de nacht gewekt werd en sperde haar ogen wijd open. Ze ging klaarwakker in bed zitten. Haar slapen begon gelijk te bonken.
Natuurlijk, heb al de eerste nacht van de maand nachtdienst. Het rooster ging deze nacht al in. Heerlijk op tijd Ravi, echt fantastisch... dacht ze geïrriteerd.
Nachtdienst hield in, dat er elke nacht twee mensen naar de grote zonnepanelen op het plein van het dorp zouden gaan. Deze dienden alleen om de huizen in het dorp te verwarmen. Maar wanneer er té lang sneeuw op zou komen te liggen, was er kans dat de zonnecollectoren niet goed meer zouden functioneren. Bovendien kon er door de sneeuw die volgende dag geen zonlicht worden opgevangen. En energieverlies zou erg nadelig zijn, aangezien de zonnepanelen op het plein heel het dorp moesten voorzien van warmte. Omdat niet iedereen in de nacht naar buiten wilde, moesten er maatregelen worden getroffen en was iedereen in het dorp verplicht per semester, één keer nachtdienst te hebben gedraaid.
'Fijn, ik ga weer verder slapen als je het niet erg vindt.' en Charlie dook slaperig zijn bed in aan de andere kant van de kamer. De huizen waren nou eenmaal niet zo groot omdat iedereen zuinig moest zijn met het hout.
'Dankje dat je me wakker hebt gemaakt Char.' bedankte ze haar broer terwijl ze haar deken van haar afgooide.
'Geen probleem.' geeuwde hij.
'Hoelaat is het trouwens?' vroeg ze terwijl ze een zwarte joggingbroek aantrok.
'Vijf voor drie.' klonk het ergens vanonder de dekens. Een golf van stress overspoelde haar en maakte haar nog wakkerder dan ze al was. Een vlaag van warmte trok door heel haar lichaam heen. In een rap tempo rende ze de trap af en speerde naar de gang. Ze trok haar snowboots aan en begon zo met de hele naar-buiten-en-naar-binnen-gaan-routine. Verder besloot ze alleen haar jas en handschoenen aan te trekken. De rest van jassen, fleecevesten, extra sokken en al dat gedoe sloeg ze over. Zonder erover na te denken met wie ze deze keer nachtdienst had, speerde ze naar buiten.