IJsstrijders

Hoofdstuk 11 • Schuivende muren

Vandaag deze dag een nieuw hoofstuk van IJsstrijders! Misschien dat de kou van de vlaktes en ijsdoolhof het hete weer wel eens kunnen verminderen... ;D

Wat vooraf ging...

Ravi ontwaakte in een ijsgrot, omringt bij IJsstrijders. Haar schouder brandde van pijn. Ze had geen flauw idee waar ze was of wat er was gebeurd. Maar dan ontdekte ze Ayden en Novan, die het haar uitlegden wat er was gebeurd. Over het monster, een drodyn, die haar bijna had aangevallen maar er op dat moment een vreemde straal uit haar hand schoot. 

Toen verklapte Ayden iets over een ijsdoolhof en verschuivende muren die in totale chaos waren doordat het buiten stormde. Het was niet veilig genoeg om op deze plek te blijven, om überhaupt in het ijsdoolhof te blijven, dus was het nodig om zo snel mogelijk weg te gaan. Omdat Ravi geen stap kon zetten vanwege haar gewonde schouder, hielp Lyroi haar door iets onbekends met haar schouder te doen. Volgens Novan bleek, dat het magische krachten waren. Hierdoor voelde ze geen pijn meer en konden ze door de woeste storm terug naar Melica rennen. Omdat pap vast nog niet over zijn woede heen was, mocht ze bij Novan intrekken. Maar er waren nog geen tien minuten verstreken of de pijn in haar schouder begon terug te komen.

Ravi viel op de grond, en op dat moment lag ze in een cirkel van ijs. Haar adem stokte in haar keel zodra ze haar linkerhand zag.

Hoofdstuk 11

'Novan, w... wat is dit?' ze kreeg sterk het vermoeden dat ze nog steeds aan het dromen was. Dat ze langzaam haar dood tegemoet ging terwijl haar lichaam bevroor, ver op de Westervlakte. 

Afwachtend keek ze Novan aan, die alleen maar naar haar hand en de cirkel van ijs kon kijken. Het was zeker geen perfecte ronde cirkel. Het was puntig ijs met scherpe uitsteeksels die als klauwen over de houten vloer liepen. 

'Je zei toch iets over magische krachten?' vroeg ze angstig. Ze kon er gewoon niet in geloven, maar nu bedacht ze zich wat er met Novan was gebeurd tijdens de nachtdienst. Waarom gouden lijnen haar naam op de brief hadden achtergelaten. Waarom er een straal uit haar hand was geschoten voordat ze haar bewustzijn verloor...

'Jij bezit ze ook hè? Elke IJsstrijder zeker?' ze keek hem vragend aan. Verbijsterd knikte hij, nog steeds zijn ogen op het ijs en haar hand gericht. Er viel een stilte. Allebei keken ze naar haar hand. Hij was niet bevroren, zo voelde het niet. Maar wel ijskoud. Een wit soort stoom verspreidde zich om haar handpalm heen. Langzaam zweefde het ervan weg, als de stoom van een kop thee. Voorzichtig bewoog Ravi haar vingers op en neer. Ze wist niet waar het stoom vandaan kwam. Ja, uit haar hand. Maar waar uit haar hand?

'Novan, wat is dit?' drong ze aan, en keek recht in zijn ogen. Alsof ze hem daarmee uit zijn toestand ontwaakte, antwoordde hij:

'Zoals ik al zei, magische krachten. Maar... Ik snap het niet.' 

'Nee, ik ook niet. Maar jij zou er schijnbaar veel meer over moeten weten dan ik.' ze speelde met haar vingers, waarbij het stoom meebewoog met haar bewegingen. Toen ze een vuist van haar hand maakte en er zachtjes in kneep, gebeurde er plotseling weer iets: de cirkel waar ze nog steeds inzat groeide uit tot twee keer het dubbele. 

Meteen stormde Novan op haar af en greep haar linkerpols. 'Wow, doe dat maar niet.' waarschuwde hij. Ook hij had het niet zien aankomen.

'Novan, hoe stop ik dit?' ze vond het verdacht eng worden dat haar hand nu langzaam begon te tintelen. Alsof al haar cellen in haar hand op volle toeren moesten draaien om die 'magische kracht' te produceren. Verschrikt keek ze naar haar hand toen het stoom langzaam verdween. 

Pas nu viel het haar op dat Novan zijn hand om haar pols had. Zijn greep verslapte toen het stoom was verdwenen. Er was niks meer rondom haar hand te zien.
'Hoe deed je dat?' vroeg ze verbijsterd. Wist hij wat er met haar aan de hand was?