Ml o Ako? (On-Going)

Chapter 12

Maraming wrong grammar po eto dahil tinamad pa akong mag-edit naway maintindihan niyo salamat.😊

  Naaubutan ko siyang abala sa pagtitipa ng cellphone niya. Namalayan niya atang bumukas ang pinto at tumingin siya saglit sa akin.
"Couz! where have you been? Tumawag kanina si tita at hinahanap ka, di ka daw sumasagot sa tawag nila. Sinabihan kona lang nagpapahangin ka! San kaba kasi galing?"- tanong niya sa akin na di man lang ako tinapunan ng tingin ulit dahil abala siya pagtitipa sa cellphone niya.

" Thanks couz! Diyan lang sa tabi-tabi. Tatawagan kona lang mamaya dila mommy. Naewan ko pala yung cellphone ko sa kwarto ko"-sagot ko sa kanya at umupo na sa katabi ng inuupuan niyang sofa.

Hindi na siya nagtanong ulit dahil abala eto sa cellphone niya na parang may kaaway dahil yung kilay niya nakataas na tapos yung mukha niya parang papatay na ng tao sa sobrang dilim.

"Sino ba yang katext mo? Ba't parang papatay kana ng tao?"-diko mapigilang magtanong sa kanya.

"Edi yung gago! Na laging nambwebwesit sa araw ko!"-masungit niyang sagot na di man lang tumingin sa akin.

"Baka iba na yan!"-pagbibiro ko.

"What do u mean kuya?"-tanong niya sa akin na ngayon ay nakaharap na sa akin.

"Dimo talaga kuha yung ibigkung sabihin?"-nagtataka kung tanong sa kanya.

"Magtatanong ba ako kung nakuha ko! Duh!"-pagsusungit niya.

Umiling muna ako bago sumagot sa kanya. "Kung dimo gustong bwesitin araw mo huwag munang replyan o  iblock mo! Oh baka naman may gusto kana sa kanya? Dimo lang namamalayan."-seryusong sabi ko.

"It can't be kuya!"-nakabusangot niyang sagot sabay baba sa cellphone.

"Opps! Wala akong sinasabi baka lang naman! Defensive ka masyado!"-sagot ko na naka-ngiti sa kanya.

"Bakit ba problema ko yung inaatupag mo! Yung problema mo sa ex mo atupagin mo!'-masungit niyang sagot ulit.

"Nga pala ininom muna ba yung gamot mo?"-pag-iiba niya ng topic.

"Tsk! Tapos napo mommy!"-pagbibiro ko sa kanya.

"Hype! Nga pala sabi ni tita bukas na balik nila dito!"

"Buti naman! Nagsasawa na ako sa mga luto mo!"-biro ko sa kanya.

Dinampot niya ng unan sa may gilid niya at ibinato sa'kin. "Nahiya naman kayo sayo noh! Yung sinaing mo nga may paminta! Ano yun? Adobong sinaing?"-balik sumbat niya sa akin.

"Eh! Sa hindi ko alam pano magsaing eh!"-pagsasabi ko ng totoo.

Tawang-tawa ako ng ma-alala ko mga mukha naming dalawa habang yumunguya ng kanin hindi maipinta dahil sa lasa ng paminta. Malay koba na di pala nilalagyan ng paminta pag nagsaing. Nagtanong pa siya sakin that time kung ano daw yung itim-itim na nakahalo sa kanin.

"Now you know! Kung bakit hindi rin maganda lasa ng luto ko! Dahil tulad mo hindi ko rin alam pano magluto."-sagot niya sa akin.

"Pfft"-pigil na tawa ko.

"Huwag mo ng pigilan baka sa iba lumabas yan!"-mataray niyang sabi.

"Couz?"-serysuso kung tawag sa kanya dahil abala na naman eto sa pagtitipa ng cellphone.

"Hmmm?"-di man lang lumingon sa akin.

"Samahan mo'ko?"-tanong ko sa kanya.

Tumingin siya sa akin na nagtataka, "Saan naman?"-nagtataka niyang tanong.