Beklenmedik

🦋1🦋

Merhabalar ilk hikayeme hoşgeldiniz sevgili okuyucular 😍❤️

Başlama tarihinizi buraya bırakabilirsiniz. 🤗😘

İyi okumalar dilerimmmmmm. 🎀🌿

Umarım beğenirsiniz. 😉🙏

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Merhabalar benim adım Hira. Şirin narin bir kız olduğumu düşünüyorum. Sırtıma kadar gelen uzun kahverengi saçlarım, deniz mavisi gözlerim ve güzel bir fiziğim var. En sevdiğim tarafım ise o güzeller güzeli gözlerim.Annemin gözleri de benimki gibi maviydi fakat biraz daha farklı bir tonu vardı. 161 boyunda olsamda sınıfın genelinin boyu kısa olduğu için çoğu kızdan uzunum ve bu durumda beni çok mutlu ediyor. Boy konusunda biraz takıntım olduğunu itiraf ediyorum.

18 yaşındayım, bu yıl hayatımın sınavına gireceğim için çok heyecanlıyım. Yatıp kalkıp ders çalışıyorum desem fazla abartmış olmam. Bazı geceler masada ders çalışırken uyuyakalıyorum. Sabah uyandığımda her tarafım tutulmuş oluyor. Yüzümde çıkan kitap izlerini söylemiyorum bile. Sınav yaklaştıkça gerginleşiyorum. Hatta o kadar gergin oluyorum ki ailemle ve arkadaşlarımla sürekli kavga ediyorum.

En sevdiğim, en yakın arkadaşım Buse bu durumdan dolayı benden bıkmış durumda. Buse'nin güneş sarısı, yumuşacık, dalgalı saçları var. Çoğu zaman saçının rengini kıskanıyorum. Bende sarıya boyatmayı düşünsem de kim onla uğraşacak diyip vazgeçiyorum. Onun boyu 170 ve doğuştan zeki. Ders çalışmasa da yüksek not almayı başarıyor. Ama ben çalışmak zorundayım. Onun gibi coğu vaktimi flörte ayıracak halim yok.

Dersler yüzünden, O ve konuştuğu çocuklarla ilgilenmediğim için genelde bulduğu yerde beni öldürmeyi düşünüyor . Sinirlendiğinde gözlerinde oluşan kıvılcımları görmek beni korkutuyor.

Ne yapabilirim erkekler benim ilgimi çekmiyorsa? Yanlış anlamayın kızlardan falan hoşlanmıyorum. Sadece derslere daha çok vakit ayırdığım için ona zaman bulamadım. Daha önce hiç erkek arkadaşım olmadı ve olmamasından şikayetçi değilim. Zamanı gelince olur elbet.

Bir erkekle vakit harcamaktansa iki soru fazla çözerim hayallerime bir adım daha yaklaşmış olurum. Bu mantıkla yaşıyorum.

Hayalim tıp fakültesini kazanıp doktor olmak. Küçükken bir kaza geçirmiştim. Sanırım 9-10 yaşlarındaydım. Bir aracın önüne atladığımı söylüyorlar. Ben olayı çok net hatırlayamıyorum. Sanırım beynime hasar almışım. En azından bana öyle açıklama yaptılar. En iyi hatırladığım şey ise beni tedavi eden doktordu. Hayatımda öyle hoş öyle güzel bir insan görmedim. Hayallerimde çok güzel kaldı. Dolgun dudaklar, mavi gözler, kahverengi şekilli saçlar, kendinden emin bir duruş...

Sanırım o yaşta iken hayallerimin erkeği ile tanıştığım için ondan sonra hiç bir erkek bana çekici gelmemeye başladı. Olay sonrası sürekli o doktoru sayıkladığım için annem hakkında araştırma yapmış ve tıp okumaya yeni başlamış bir stajyer olduğunu öğrenmiş. İşte buradan geliyor doktor olma isteğim. Belki bir yerlerde karşılaşırız diye düşünüyorum.

Düşünceler içerisinde aynada kendimi seyrediyordum . Aslında bu benim favorilerimden biridir. Kendimi seyretmeyi çok seviyorum. Saçlarımın dağınıklığına dem vurup tarakla taramaya başladım. O kadar karışmıştı ki tarak saçımda zor hareket ediyordu.

Ben saçımla uğraşırken annem odaya geldi ve konuşmaya başladı.

- Hira! O cadaloz saçlarınla işini hallet de çabuk bana yardım et. Kahvaltı hazırlayalım.