Beklenmedik

🦋10🦋

İyi okumalar dilerim herkese. 💜🧡

Bu Corona günlerinde sevdiklerimizin sağlığı için evde kalmaya özen gösterelim arkadaşlar . 🐥

Evden çıkmanız gerekiyorsa bile mutlaka maskelerimizi takalım . 😷

Sizleri çok seviyorummmmm. 🌿🍂

Alt tarafta bulunan o minik, gözden kaçan turuncu yıldıza tıklayıp destek olur musunuz? 😍🤗

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

0544****:Onlar sana bir şeyleri anlattığı zaman bende anlatacağım prenses.

0544****:Gerçekleri öğrendiğinde yeni bir hayatın başlayacak.

0544****: Benim de içinde olduğum bir hayat... :)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Mesajları okudukça gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. Ne tepki vereceğimi kestiremeyen Buse ürkek bakışlarla bana bakmayı sürdürüyordu. Konuşmamaya yemin etmişti sanki.

Daha ne olabilir diye düşünmek çok kötü bir şeydi. Aileme ve en sevdiğim insana olan güvenimin cam gibi kırılmasının sesi kulaklarımda çınlıyordu.

Kim bilir bunca zaman benden neler saklamışlardı? Neleri gözden kaçırmıştım?Olay ne kadar büyüktü? Öğrenmenin düşüncesi bile fazlasıyla korkutuyordu beni.

Birkaç saniye duraksamanın ardından elimdeki telefonu Buse'ye doğru tuttum ve gözlerinin içine bakmaya başladım. Bakışlarımdan her şeyi anlasın istiyordum. Bana yaptıklarını görsünler istiyordum. O sessiz bakışlar bile çok şey anlatıyordu ona. Biliyordum.

Hayal kırıklığı, öfke, şaşkınlık, umutsuzluk...

Gözlerimdeki bu duyguları görüyor, anlıyor ve yavaşça sindiriyordu. Kendini hazırladığını görüyordum. Artık o gizemli sırları açıklayacaktı.

Ellerini topuz olan saçlarına götürdü ve güneş gibi parlak saçlarını özgürlüğüne kavuşturdu. Bende o saçlar gibi özgür olmak istiyordum. Bu sıkıntılar bitsin istiyordum.

O sırların altında ezilebileceğime ihtimal bile vermiyordum. Ne olursa olsun geçmiş benim bir parçamdı. Öğrenmeliydim.

En sonunda Buse konuşmaya ben ise dinlemeye başladım.

-Bunları nasıl anlatacağımı bilmiyorum Hira. Nasıl anlatmak doğru olur hiç bilmiyorum. Sadece bunca zaman seni gerçekten sevdiğimi bilmeni istiyorum. Sen bana can yoldaşı oldun. Olmayan kardeşim gibi gördüm seni.

Ağlamaklıydı. Konuştukça sesi titriyordu ve benden onay bekliyordu.

-Bende seni kardeşim gibi görüyorum Buse. Artık açıklama istiyorum.

Üzgün bir şekilde baktı bana. Gözleri yapma diyordu sanki. Konuşmaya devam etti.

-İlk tanıştığımız zamanı hatırlıyor musun? Lise'nin ilk günüydü ve bunun heyecanından duramıyordun. Okulun yakınlarındaki parkta otururken yanına gelmiştim. Elimi omzuna koyup "Bende çok heyecanlıyım. Liseye yeni başlıyorum ve en iyi arkadaşım olarak seni seçtim." demiştim.

Bu anıyı anımsamak ikimizi de gülümsetmişti. Devam etmesi için konusmadım ve dinlemeye başladım. Gülümsemesinin ardından yüzü üzgün bir hal aldı.

-İşte o gün olan her şey planlıydı Hira. Bizim tanışmamız, bunca zaman sürekli yanında olmam, en yakın arkadaşın olmaya çalışmam hepsi benim görevimdi.