အပိုင္း(၂၁)

4K 292 2
                                    

[Zawgyi]

ေရွာင္က်န္႔ေဆးရံုကဆင္းျပီးကတည္းက
ရိေပၚသူ႔ကိုအလုပ္ကိုမေခၚေတာ့ အိမ္မွာပဲေနေစသည္
အခုလည္းသူ႔ကို ရံုးကထုတ္လို႔ဆိုျပီး ေကာက္ေနေလတယ္

"က်န္႔က်န္႔...ဘာလို႔ အခန္းျပန္ခ်င္ေနရတာလဲ "

"ျပန္မွာပဲ...မင္းကငါ့ကိုအလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္ေအာင္လုပ္တယ္ အခုငါကအိမ္မဲ့ယာမဲ့ပါျဖစ္ေတာ့မယ္"

"မျဖစ္ပါဘူး..ဒါလည္းက်န္႔က်န္႔အိမ္ပဲေလ..အခန္းက အရင္ပတ္ကပဲျပန္အပ္လိုက္ျပီ မလာေတာ့ဘူးလို႔ တစ္ခါတည္းေျပာလိုက္ျပီေလ"

"ဝမ္ရိေပၚ...လူယုတ္မာ..ငါ့ကိုအနိုင္က်င့္တယ္.. ပါးနဲ႔တိုင္မယ္..ျဗဲ.."

အဲ့လိုငိုယိုေျပာေနသူက ရိေပၚရဲ႕ဆံပင္ကိုဆြဲထားကာ
ပခံုးကိုပါကိုက္လ်က္

"အားး.. နာတယ္..က်န္႔က်န္႔ မကိုက္နဲ႔ေလ.."

"ငါကအခုအလုပ္မရွိအကိုင္မရွိဘာလုပ္ေနရမွာလဲ"

"ကိုကို႔ကို ပိုခ်စ္ေပးရမယ့္ အလုပ္ရွိတယ္ေလ"

"မသိဘူး.. အခန္းျပန္မယ္.. မင္းနဲ႔မေနေတာ့ဘူး လူယုတ္မာျကီး..ျဗဲ"

"တကယ္လား... အခုရံုးပိတ္ရက္ရွည္မွာ... ကိုကို ကိုရီးယားကိုသြားမလို႔ မလိုက္ခ်င္ဘူးလား ေခၚသြားမလို႔ပါဆို "

"မင္းတကယ္ေျပာေနတာလား"

"တကယ္ေပါ့ အလုပ္ကိစၥေလးလည္းရွိလို႔ က်န္႔က်န္႔နဲ႔လည္းဒိတ္ရင္းေပါ့...ကိုကိုတို႔ အတူတူခရီးထြက္ရေအာင္ေလ"

"မင္းကလည္း...အေစာျကီးထဲကမေျပာဘူး.. အလကား ငါမင္းကိုေအာ္မိေအာင္လို႔ ဟဲဟဲ... ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ ငါ့ေကာင္ေလးက"

"အခုမွသိလား"

"ငါနဲ႔တြဲလို႔ေခ်ာလာတာ ငါ့ကိုေက်းဇူးတင္"

"ဟားးး.. အဲ့လိုပဲထားပါေတာ့.."

"ဒါနဲ႔..ဘယ္ေန႔သြားမွာလဲ.."

"သဘက္ခါ"

"အင္းးး အကိုရွီးခ်န္နဲ႔ေတြ႔ရမွာမလားဟင္"

"က်န္႔က်န္႔..ဇာတ္လမ္းစလာျပန္ျပီလား"

"မင္းကလည္း..စိတ္တိုဖို႔ပဲ..ငါကဒီအတိုင္းေမးလိုက္တာကို"

မင္းအခ်စ္ကကိုယ့္အတြက္ပဲျဖစ္ပါရေစ (Completed)Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ