Unutulan Kahraman

Neresi Burası?

-Sence uyanır mı?

-Bilmem, tokat falan atmalımıyız?

-Deneyelim mi?

Derken Percy yavaşca gözlerini açtı. Karşısında iri ama bebek suratlı bir çocuk ve ondan daha küçük görünen bir kız vardı.

-Siz de kimsiniz? Neredeyim ben?

-Sonunda uykucu gözlerini açtı. Ben Frank ve bu da Hazel. Ve nerde olduğuna gelirsek Jupiter Kampı'nda sın dostum. Seni nöbetteyken çalıların arasında bulduk. Berbat bir haldeydin.

Percy doğruldu. Etrafına baktı boş bir odadaydı sadece bir yatak ve bir masa vardı. Zihni allak bullakdı. Sanki zihninde bir şeyler eksikti.

-Ben nasıl.. Buraya ait değilim...

Gibisinden şeyler mırıldandı.

-Efendim? Neyse dostum artık uyandıysan Reyna'nın yanına gidebiliriz.

Percy ve yanındaki ikisi odadan çıkıp bazı yollardan geçtiler. Percy etrafına bakınıyordu. Hayalet gibi ruhlar dolanıyordu ve çok güzeldi burası. Sonunda bir nehir gibi bir yerin kenarında durdular. Bir sürü mor tişörtlü insanlar bekliyordu. Ve bir ışıltı saçıldı. Işığın içinden bir kadın belirdi.

-Evet melezler gördüğünüz bu melezi buraya ben getirdim. Ismi Percy Jackson. Neptün'ün oğludur kendisi. Ve-

Percy dikkatle kadına baktı

-Ben seni tanıyorum!

Kadın biraz korkarak Percy'e döndü.

-Na-Nasıl yani?

-Sen sanki..-

-Tanrıça Juno'yum

Dedi kadın birden.

-Elbette tanıyorsundur.

Percy gözlerini kıstı. Bu kadında bir şeyler vardı.

-Herneyse bu melezi yerleştirin ve eğitim verin size fazla bir şey demeyeceğim.

Dedi ve ışık saçarak yok oldu Tanrıça. Kalabalığın arasından bir kız geldi. Üstünde toga vardı.

-Percy Jackson mı?

Dedi Percy'e bakarak sanki onu tanıyormuşçasına.

-Tanışıyor muyuz?

Dedi Percy kaşını kaldırarak.
Kız kaşlarını çatarak

-Hayır ama madem Juno seni buraya getirdi o halde Octavian'ın yanına git. Frank, Hazel. Ona eşlik edin.

-Peki Reyna.

Dedi Percy'nin tanıştığı çocuk.

-Gel bakalım Percy. Seni yerleştirelim.

Devam edecek...