Yeni Bir Başlangıç ( Yaoi )

Sevimli Çocuk

Her zamanki gibi sınıfta duvar kenarındaki yerime oturmuş kulaklığımı takmıştım.

Herkes gruplar halinde sınıfın etrafında sohbet ederken ben kafamı sıranın üstüne koymuş uyuklayarak müzik dinliyordum.Bu benim her zamanki halim.

Yanlış anlamayın dışlanan bir tip filan değilim.Böyle olması hoşuma gidiyor.Yani insanlarla konuşmamak , arkadaşımın olmaması.Böyle olunca birine bağlanmıyor ya da güvenmiyorsunuz yani kimse sizi incitemiyor.

Şimdi böyle yalnız olduğuma bakmayın.Lise ikideyken manyak bir arkadaş grubum vardı.

Hoş şimdi yalnız olmamın nedeni de onlar ya...

Bilirsiniz işte...Her gün birlikteydik , her şeyi beraber yapardık.Şu birbirimiz için her şeyi yaparız zırvalıkları filan.

Benim için o zamanlar zırvalık değildi tabi.Kendimi öylesine kaptırmıştım ki gerçekten de arkadaşlarım için yapamayacağım şey yoktu.

Sonra zamanla bütün okulun ilgisini çeken bir grup olduk.Herkes bizimle arkadaş olmak istiyordu.Ne biliyim bir anda dikkat çekmeye başlamıştık.Sonuçta hepimiz yakışıklıydık sürekli bir aradaydık.Hiç kavga etmezdik.Gülüp eğlenmekten başka yaptığımız bir şey yoktu.İnsanların dikkatini çekmiş olmalıyız.

Durum böyle olunca iyice havaya girdik.Bir gün diğer sınıftan çocuklar karşımıza çıkıp bize tehditler savurmaya başladılar.Normalde olsa karşılık vermez yolumuza devam ederdik.Ama okulda bir anda ilgi odağı olduğumuz için kendimizi bir şey sanıyorduk işte.

Karşı grubun lideri gibi takılan çocuk sürekli *siz kendinizi ne zannediyorsunuz? Çete mi oldunuz?* tarzı sözler söylüyordu.Ondan başkası konuşmuyordu.Bizim gruptan da sadece ben konuşuyordum.Dik dik karşılık veriyordum işte bilirsiniz klasik ergen zırvalıkları.

Onlarla laf dalaşından ileriye gidemedik zaten.Çünkü şu heyecanlı tiplerden olan kızlar gidip hocalara yetiştirmişti.Hocalar bizi ayırırken gruptan biri hızlıca kulağıma fısıldadı:

+Akşam hazır olsan iyi olur.

Karşılık vermeden sınıfıma gittim.

Çıkışta bu *süper* arkadaş grubumla evlerimize giderken tahmin ettiğimiz şekilde yolumuzu kestiler.

Böyle bir şeyi zaten bekliyorduk.

Kavgayı öylece yarıda bırakacak tipler değillerdi.

Beklemediğim şey daha başkaydı....

2 grup karşı karşıya geldiğimizde okulda sürekli bağıran ve kulağıma fısıldayan iri kıyım çocuk üzerime doğru gelmeye başladı.Ben ne olduğunu anlayamadan yakamdan tutmuş bir yandan beni sarsıp bir yandan bağırıyordu.

+Seni kendini beğenmiş piç.Siz kendinizi çete filan mı zannediyorsunuz?Sizi bugün güzelce dövmezsem akşam rahat uyuyabileceğimi düşünmüyorum.

Öylece kalakalmıştım.Bakmayın okulda havaya girip artistlik yaptığıma normalde hiç kavga etmemiş tiplerdik.Dedim ya...Bizim olayımız gülüp eğlenmekti.Çocuk da korktuğumu anlamış olacak ki gülmeye başladı.

+Okulda bana karşı gelen çocuk nereye gitti? Bu kadar korkak olduğunu tahmin etmemiştim Shin.

diyip beni tek hamleyle yanına çekti.Elini belime attı ve arkadaşlarıma doğru döndü.Belimi o kadar sıkı tutmuştu ki içimden *bu çocuk gerçekten hayvan* diye düşünmeye başlamıştım.

+Neyse çocuklar.Siz şimdi defolun burdan.Shin benimle kalıyor.

dediğinde resmen zihinsel çöküş yaşamıştım.Bu çocuk manyağın önde gideniydi.Beni onunla bırakmaları söz konusu bile olamazdı.