Chasing Sunsets (Ocean Series #1)

CHAPTER 7

Chapter 7
Never mind

“Laura will finally go home here after so many many stupid fucking years.”

I frown on Dana’s chosen words. This witch! Kahit kailan talaga. We’re here at our department. Break time namin ngayon sa umaga. I don’t know why Dana is here when she should have her own break at her own department.

But just like she said a while ago. Laura will finally coming home. Basta chismis talaga, hindi paawat ang babaeng to. Kahit anong oras. Anytime, anywhere.

“You’re too over reacting Dana. Talagang uuwi yung si Laura, eh taga Pilipinas yun. And she spent enough years at Paris to move on,” I shrugged before sipping on my milk tea which is libre sa’kin ni Baron.

“Tangi ka sest. I’m not over reacting here. Dapat naman talagang umuwi ni Laura 'no, kasi para may kasama na akong mag night out. Gwyn and you are too conservatives, as if naman hindi kayo mga pokpok,” mapurol na sabi ni dana. Hinatak ko naman agad yung dulo ng buhok niya. Bruha!

“Aray ha. Na misspoken of words lang. You know me, I’m not good in English,” she scoffed before rolling her eyes at me.

“Talk to my hand Dana,” inis na sabi ko sa kanya and I annoyingly gestured my hand at her. Kailan pa naging bobo yung mga CPA? Kaloka ang babaeng to.

“Leche ka Isabelle. As if naman wala kang atraso sa’kin,” inis na sabi niya rin sa’kin.

“So?” I raised my brow.

Hinampas niya naman ako ng journal book na dala niya. Hindi pa nasisiyahan ang bruha ay kinuha niya yung ballpen na gamit ko tsaka inihagis sa’kin. But I catched it. Tumawa lang ako sa reaction niya.

“Ang basher mo talaga sa’kin Isabelle. Itataga ko talaga sa bato na sana hindi mahulog yang si Domyong mo sa’yo. Leche ka talaga kahit kailan,” naiinis niya pa rin sabi sa’kin.

“Cheeee! Ako pa talaga pinagbantaan mo. Matatag to tsong, kahit anong gawin ni Dominic sa’kin matatag ako. Hindi niya ako matitibag,” I bragged.

“Wow ha, tingnan lang talaga natin. Baka maging unan na naman ako at maging bahay iyakan na naman condo ko sa mga taong sawi sa pag-ibig. Nakakaumay din kayo minsan mga sest,” she groaned.

“Bakit may boyfriend ka ba? Di ba wala naman. Kaya ka nga gala ng gala e,” pilosopang sabi ko sa kanya.

“Tangna mo,” natawa nalang kami ni Dana sa isa’t isa.

“Pero seriously, uuwi na talaga si Laura. I can’t believe it! Natauhan din ang bruha. Sa lahat ba namang lugar na dapat mag move on ay yung Paris pa talaga ang napili. Halatang nanadya sa mga kaibigan niyang hindi afford yung buhay niya,” mahabang salaysay ni Dana.

“Alam mo ang OA mo sa part na yan. Malamang mayaman yun, wala iyong paki sa buhay kahit magwaldas yun ng malaking pera. As if naman hindi mo yun afford. Nahiya naman sa’yo yung mga fashion designer clothes and heels mo,” napairap ako sa kanya.

“Well it’s because I’m CPA and I’m working. Hindi naman ako anak ng mayayamang pamilya o anak ng isang gobernor. Isa lang naman akong mamamayan na walang magawa sa buhay kundi mag night out buong gabi,” she bluntly said.

“Ang lasenggera mo. Kadiri ka, alam mo yun?”

“Wow, bakit hindi ka ba party goer nung high school at college huh!?”

“Well, I party. But I stop kasi nakakaumay na kakainom ng mga puchang inumin na yan. AND I’m not drinking anything except cocktails. Remember?" sabi ko.

"Wow, graduate ka na niyan sest?" pilosopang tanong ni Dana. Sinampal ko naman siya ng slight sa mukha.

"Tangi ka talaga. Masakit yun. Kairita ka!" nagrereklamong sabi niya sa'kin.