FAL

0.2

  Bölüm Şarkısı
Trevor Daniel - Falling

                  🌕🌖🌗🌘🌑🌒🌓🌔🌕

    Ece Alperen'in isteğine hemen karşılık vermiş içeriden bir fincan kahve getirip önüne koymuştu. Ben çantamdan çıkardığım kitabımı okurken o ise kahvesini içiyordu. Nikolay Gogol'un Palto kitabını okuyordum. Kitapta insanlar arasındaki sınıf ayrımı oldukça dikkat çekici bir boyuttaydı. Yıllar önce yazılmış bu kitap bu günlerimizin de bir yansımasıydı adeta. Karşımdaki adam kahvesini bitirmişti. "Ee şimdi ne yapayım ters mi çeviriyim?" dedi. "Evet" dedim "ters çevir ve yüzüğün varsa eğer üstüne koy."
  "Maalesef yüzük yok, ne olacak şimdi fal olmayacak mı?"
  "Hayır illa yüzüğe gerek yok. Biraz soğusun bakarım." Dedim.

Arkasına yaslandı . Beni inceliyordu. Kitabımı okurken bile bakışlarını rahatlıkla hissetmiş ve rahatsız olmuştum. "Adam hastalanıp ölüyor." dedi. Kaşlarımı çattım ve ona baktım. "Kitabın sonunda diyorum adam hastalanıp ölüyor." dedi. Elimdeki kitaba baktım ve sonra karşımdaki adama baktım. Ayracı kaldığım yere koyup kitabı masaya koydum. "Yaptığın hiç hoş değil, kitabı okuduğunu belli etmek istiyorsan başka bir şekilde bekli edebilirsin sonunu söyleyerek değil!" dedim. Sinirlenmiştim. Bilmiş ukala bir adama benziyordu. İnsanları yaptığı hareketlerden kolay çözer karakterlerini anlardım. Zaten iyi fal bakmamın sebebimde buydu. İyi bir gözlemciydim.

   "Tamam bidahakine başka bir şekilde belli ederim okuduğumu." dedi. Bunalmaya başlamıştım. Bu adam canımı iyice sıkmıştı. Ukalalık yaparak beni küçümsemeye çalışıyordu. Kendini çok akıllı zanneden bir aptaldı. Aşırı iticiydi. Daha fazla onunla muhattap olmak istemediğim için falına bakıp burdan gitmeye karar verdim. Elimi önündeki ters çevirilmiş fincana uzattığımda tam tutacaktım ki elimi tuttu. "Daha yeni kapattım soğumadı."dedi. Sabrımı sınıyordu. Burnumdan soludum." İyi tamam" demekle yetindim. Tekrar telefonumu elime aldım ve karıştırmaya başladım. Lise arkadaşlarımın olduğu gruptan bir sürü mesaj gelmişti. Hakan , Ali , Sude ve Gizem benim liseden arkadaşlarımdı. Hala onlarla görüşüyordum. Yüz yüze görüşemesemde mesajlaşıyor , bazen telefonda konuşuyorduk. Onları düşündükçe özlem yüreğimi iyice kavurmuştu. Ailemi ve arkadaşlarımı çok özlüyordum ama okumak için burada kalmam gerekiyordu.

Karşımdaki adam ise beni incelemekten başka bir şey yapmıyordu. "Saçların boya mı?" dedi. Kaşlarımı çattım. Ne diyordu bu. "Hayır ne alaka?" dedim. Kaşlarını havaya kaldırdı. "Güzelmiş" dedi. Bende teşekkür ettim.  Biraz kaba konuşmuştum. Bu yüzden birkaç dakika utandım ve pişmanlık yaşadım. İnsanlardan bu soruyu duymaya alışmıştım. Turuncu saçlarım aşırı parlaktı beyaz tenimin üzerinde parlıyordu ve dikkatleri kolayca üzerine çekip bana bu soruları yönelttiriyordu.

    Artık dayanamayıp kahve fincanını önünden alıp falı açtım. Telvelerin bıraktığı şekilleri incelemeye başladım. "Üç vakte kadar isminin içinde "R" harfi olan bir kızla tekrar karşılaşıyorsun, bu kızla daha önce bir kezde olsa konuşmuşsun. Bu kız senin hayatının aşkı."dedim. Sözlerime devam edecektim ki beni durdurdu ve bileğindeki saate baktı. "Saat 15:28 yani üç saat sonrasında mı karşılaşıcam?" dedi. Derin bir nefes aldım "hayır, bu üç vakit ,üç dakika, üç saat ,üç gün ,üç hafta ,üç ay ,her şey olabilir." dedim. Omuz silkti. "Çok saçma gerçekten isminde R harfi olan bir kızla konuştuğum an zamanı hesaplayacağım bakalım doğru mu?" dedi. Gülümsedim. Tekrar fala dönecektim ki, bir kız masamızın yanına dikildi.

   "Alperen ne zaman döndün?" diye sordu heyecanla . Alperen ise hemen saatine baktı. "15:31 "dedi gözlerime bakarak şaşırmıştı. "Bugün geldim Kübra." dedi. Baktığım fal tutmuştu, üç dakika geçmişti ve isminde r harfi olan bir kızla tekrar karşılaşmıştı. Ben de en az onun kadar şaşırmıştım, bu kadar da tesadüf olamazdı değil mi? "Ne yapıyorsun fal mı baktırıyorsun?" diye sordu Kübra denilen kız. "Evet" dedi Alperen "Başka zaman konuşuruz." Kızın suratına muzip bir gülümseme yerleşti. "Tamam o zaman , görüşürüz." dedi ve gitti.