Maybe This Time

Epilogo

Dylan Keith's POV

Napatingin ako sa malawak na Parke, Ang ganda ng paligid kaya naging paborito ko ditong tambayan. Sariwang hangin dahil maraming puno ng tataasang puno ng Narra. I was about to leave but I stopped when I saw a girl crying under the Narra tree. Parang may humihila sa akin palapit sa kaniya kaya hindi ko nalang namalayan na naglalakad na pala ako palapit sa kinaroroonan niya. Nang inangat niya ang kaniyang mukha ay biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Ang kan'yang mukha ay napakaganda! Nakapa angelic ng mukha niya!

Lumipas ang mga araw na parang naadik na akong makita ang mukha niya kaya araw araw rin akong bumabalik sa park para makipaglaro sa kaniya. Nang makita ko ang kaniyang mga ngiti ay parang naadik na akong pangitiin siya. Lumipas ang Buwan ay naging malapit kami sa isa't isa. She's not just my playmate, She's my First Love.

"AG." I smiled. She's Alyana Grace Reyes my First Love.

"DK." She giggled.

Sa paglipas ng taon ay mas lalong lumalalim ang nararamdaman ko sa kaniya kahit na alam kong mga Bata pa kami. Nangako ako sa kaniya na babalikan ko siya. Aalis na kasi kami ng parents ko papuntang states. Sobrang sakit para sa akin na iwanan siya pero wala na akong magagawa dahil sa kagustuhan ng mga magulang ko. I am just a young boy na sunodsunuran sa magulang. AG kapag may kakayahan na ako saka nalang kita ipaglalaban! Pangako.

Bumalik ako sa state at wala na akong connection sa kaniya. Dahil sa sama ng loob ay pilit kong tinakasan sila Mommy at Daddy. Isang araw, nangyari ang aksidente, nasagasaan ako at nacoma ng ilang buwan. I forget my past, wala na akong maalala tungkol sa aking nakaraan. May malaking parte sa puso ko na hinahanap hanap ko pero ni hindi ko alam kung ano ba at sino ang gusto kong makita para mawala ang pangungulila na bumabalot sa puso ko.

We decided to go back to the Philippines because our company here in the States is already okay.  I am so excited to go back to our old house but I am disappointed because we stayed here in our house in Laguna.

As I always did, I went to the Church, but because of the heavy downpour, I couldn't make it. Nabitawan ko ang hawak kong payong ng biglang may bumangga sa akin, dahil sa labis ng pagmamadali ay hindi ko man lang siya nakita. She was look funny and cute, Ang kan'yang mukha ay sobrang pamilyar rin sa akin. Grabe kung ano ano ang sinabi niya sa akin, pero nagugustuhan ko ang pamilyar niyang katauhan.

Nailing iling nalang ako dahil sa sobrang pamilyar na pakiramdam, Ang kaniyang mga mata ay ayaw mawala sa aking isipan. She's really Childish but what the fvck is wrong with me? Hinatid ko siya sa kanilang bahay because I am concerned, para siyang tinatakasan ng bait at baka paano pa ang babaeng ito.

Niyaya ako ni Marky na pumuntang tagaytay, bakasyon naman at wala naman akong gagawin kaya sumama na ako. Naghihintay narin roon ang kaniyang Girlfriend.

We were on the plane, I just sat in the empty seat. I secretly smiled because the girl I met at Church earlier was beside me. I purposely sat next to her because I wanted to, it was a strange feeling that even I was confused. Who is she in my life?

I just closed my eyes and pretended not to see her. Napamura nalang ako ng biglang may humawak sa Adams Apple ko. Kakaibang kuryente ang dumaloy sa buong katawan ko dahil sa ginawa ng babaeng ito. So Childish! Nakakatawa siya. Grabe ano ba ang kinain niya? Ang lakas umutot at ang baho pa. Natawa nalang ako. Gusto to siyang makilala pa pero pinipigilan ko lang ang sarili ko. Hanggang sa maari ay hindi ko gusto mapalapit sa kahit sinong babae.

Hindi ko gusto mabigo ang babaeng pinangakuan ko sa nakaraan. Is she still waiting for me? Damn! I missed her. Paunti unting bumabalik sa isipan ko ang alaala ng aking nakaraan, kasama na ang babaeng aking nakalimutan.