Chapter Twenty One

6 0 0
                                    

Chapter 21

Daniella's


Noong araw na dinalhan niya ako ng mga bulaklak ay parehong araw na dinala niya ako dito sa Dubai. I was stunned right after I woke up, nasa isang private plane na ako at nasa himpapawid. Still groggy because of the chemicals that my brother made me smell, I unclasped my seatbelt and stood up.

While scanning the seats I saw my my brother's assistant, Lance. He was soundly sleeping. Agad ko naman siyang nilapitan at bahagyang yinugyog.

"Lance? Bakit ka nandito? At, nasaan ako? Where the are you taking me? Where's my brother? Nandito rin ba siya? I think I passed out but he was there." Napatigil ako sa pagyugyog sa kanya ng kumunot ang noo niya. Hindi pa siya sumagot. Pinagpatuloy ko pa rin and ginagawa ko hanggang idilat Niya ang kanyang mga mata.

"Just.. go back to your seat Ms. Dani. We still have a long way to go. Magpahinga ka po muna." Sabi niya habang pilit na ngumiti. Then, he massaged his temples because of frustration dahil naistorbo ko ang kanyang pag-idlip.

"I don't know what the fuck is happening, so please.. just tell me where the hell are we going? Baka hanapin na ako ni Nick-"

"Babalik ka sa upuan mo o pasasabugin ko ang katawan ng asawa mo." Malamig na sabi niya at muling isinara ang mga mata. I subtly stumbled because of what I heard.

"Lance...please... just answer my question. -" Napatigil ako sa sasbihin nang may itinutok siyang baril sa mukha ko.

Mamamatay na ba ako?

"Mananahimik ka o ulo mo ang pasasabugin ko? You were a hindrance to our plans. Pasalamat ka hindi pa kita pinatay." I felt weak after hearing his words. Bakit niya 'to nagawa sa'kin? How dare him threaten me!

"Walang hiya ka-" Sasampalin ko sana siya pero may biglang humawak sa aking kanang kamay para pigilan ito. Lumingon ako at nakita ang isang lalaking naka suit. Kasama niya rin ang dalawa pang lalaki na ngayon ay nilalagyan ako ng posas.

Tumayo naman si Lance at tinitigan ako. Pinipilit ko namang kumawala sa hawak ng mga lalaki. Agad niya naman akong sinampal.

"Just follow my orders Ms. Daniella, and I'll spare you and your" his eyes landed on my stomach. "unborn baby."

Ang anak ko... Wag lang ang anak ko.

"Take her to her seat. Bantayan niyo yan, ayokong pumalpak 'tong plano. Make sure to not kill her kung ayaw sumunod, baka malintikan tayo kay boss."


Hinila naman ako ng mga lalaki pabalik sa aking upuan. I was helpless. Tinulak ako ng isa sa mga lalaki para sapilitang paupuin. I groaned because of the sudden impact . I gave them them a threatening look and rolled my eyes. Not long after, they were out of my sight.



Ayoko na dito. I want to be out of this place. But I know all I could do is hope. It would be impossible for me to escape this plane. Every exit I could use to leave can all make me end up dead. There was no other choice but for me to stay put and follow whatever that bastard wants me to do. For now, I wait. My life is no now in danger, baka bukas wala na ako.

Slowly I closed my eyes. I tried to calm myself even if I am amidst a life-threatening situation.

Sana panaginip lang ang lahat ng ito. But unfortunately, it was not.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: May 27, 2020 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

SurrenderTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon