Surrender

Chapter Two

Daniella's

Ang dami naming napanuod na movies ni Baby Dan. Sa sobrang pagod niya siguro ay nakatulog na siya sa couch. Nag text na rin pala si kuya na hindi na niya masusundo si Dan. Kahit kailan talaga to si kuya, buti nalang cute at mabait 'tong si Daniel.

"Hello, this is Daniella Zamora speaking." sabi ko nang tinanggap ang tawag.

"Hello ma'am. I am Hannah Demafilez, representative of Luna Residences. We are a new affiliate of Luna Holdings Incorporated. I was hoping if we could meet so I can discuss to you our proposal." 

Oh, to yung bagong project na pinapahandle sa 'min. This company is special kaya 'di ko 'to puwedeng i-reject.

"Sure. Thank you for informing me. Please contact my secretary as soon as possible to schedule an appointment for our meeting."

"Sure will Ma'am Daniella. Thank you." 

Then I ended the call.

I lost count of how many companies have proposed their projects to my company. Why? I don't settle for basic. That simple. We may not be number 1, but I can assure my clients that they get what they pay for.

Before, I was actually thinking of becoming a doctor, a nurse, a chef and a pilot. Pero sa pagiging architect pala ang bagsak ko. Yun lang 'di ko inaakala na kakayanin ko pala. Nakita ko kung gaano kahirap kumita ng pera from my Mama and Papa. So ginawa kong motivation 'yun para makapagtapos. Now it feels amazing.

✎✎✎✎✎✎ ✎✎✎✎✎✎

9:00 PM

Naka-idlip ako ng konti, pero tulog pa rin si Dan.

*stomach grumbles

Hala! 'Di pa pala kami nag dinner. Kaya pala nag-iingay na 'tong mga alagad ng aking tiyan. Mag o-order nalang ako ng food para kay Dan at syempre sakin din. Hindi kasi ako pinagpala sa pagiging magaling sa kusina kaya mas pipiliin ko pang gumastos kaysa naman masunog pa yung condo ko. At lalong lalo na ayoko rin sugudin nanaman si Dan sa Hospital.

FLASHBACK

"Baby Dan! Let's eat na. Tonight is kare-kare night!" sabi ko sa aking pamangkin na iniwan nanaman ng kanyang magaling na tatay.

"Yeyy mee want some karey-karey" masayang sigaw ng aking pamangkin.

First time 'kong magluto ng kare-kare. Nag-search lang ako online kung paano lutuin 'tong kare-kare. I really craved this dish after watching it being cooked in a cooking show I just watched earlier. Minsan kasi napapaisip ako kung ano pa ba yung mga talents ko, aside from frusratingly singing and dancing, I THINK I can get the hang of cooking too.

"So baby Dan, kamusta ang luto ni tita?" Tanong ko sa batang ganadong-ganado kumain ng aking masterpiece.

"Yum Yum!" Sagot niya habang puno pa ng pagkain ang kanyang bunganga.

Ang sarap pala sa feeling na na appreciate ng isang tao ang efforts mo kahit na alam mo mismo sa sarili mo na hindi 'the best' yung ginawa mo. It's the effort that counts, sabi nga ng iba. 

Someone's calling me.

                                                                                                                                                                            "Hello?"