𝐖𝐨𝐫𝐥𝐝𝐰𝐢𝐝𝐞 𝐇𝐚𝐧𝐝𝐬𝐨𝐦𝐞「 KSJ 」

0.9

Selams! Bölüme geçmeden önce önceki bölümdeki yorumlar ve oylar için çook teşekkür ederimmm ^^

Medya~Lynn, lonely heart (açıldıktan sonra okunması tavsiye edilir.)

SINIR: 30 OY, 100 YORUM

💙😎

Yurdun önüne geldiğimde arabayı yurdun biraz ilerisine park ettim. Aklıma Sol Ah'ı kıskandığı geldikçe kendi kendime gülümsüyordum. Min Seo hâlâ çıkmamıştı, yurdun önüne. Kısa bir mesajla onu beklediğimi söylemiş, bir banka oturuyordum.

Yaklaşık 5 dakika sonra gelen Min Seo'ya göz devirdim. Neden beni bu kadar bekletti ki sanki? Üstelik haberi bile vardı!

"Geldiim." Diyerek yanıma geldiğinde, ona söylendim.

"Neden bu kadar beklettin?"

"Sen de beni beklemiştin!"

"Ne zaman?"

"Sol Ah'ın yanına giderek!"

Hâlâ orada mıydı bu kız? Ne abarttı yahu?!

"Neyse neyse, hadi gidelim."

"Nereye? Hava karardı Jin?"

"Korkma, yanında ben varım."

"Bu yüzden korkuyorum zaten." Hemen sonunda da dil çıkardığında kaşlarımı çatarak ona baktım.

Ciddi miydi o?

Her neyse, seni anlamak çok zor arıza.

Arabaya bindiğimizde Min Seo da hemen yanıma oturmuştu. Emniyet kemerini taktığında yine konuştu.

Zaten ne zaman sustu ki?

"Nereye gidiyoruz?"

"Sinema salonundan daha güzel bir yere."

"Film mi izleyeceğiz yani?"

"Onun gibi bir şey..."

Büyüyen gözlerle bana baktığında kaşlarımı kaldırarak baktığımda kafasını iki yana salladıktan sonra camdan dışarı izlemeye başladı.

Burada benim yakışıklı yüzüm varken, dışarıyı izlemek de neyin nesi?!

Her neyse, şu an bunu sorun yapmamalıydım. 2 hafta sonra bitecekti bu ilişki. İlişki bile denilemezdi ya.

Ona kendimi affettirmem lazımdı. Bu akşam sinema için söz vermiştim, fakat Sol Ah'ın yanına gitmek zorunda kalmıştım. Onu özel yerime götürüyordum. Bilmiyorum, belki yanlıştı. Ama içimden geliyordu, ne yapabilirdim ki?

"Gelmedik mi hâlâ?"

Gözümü 1 saniyeliğine Min Seo'ya kaydığında, yanaklarını şişirmiş bir halde olduğunu görmüştüm.

Bu kız şirinlik yaparak beni etkileyeceğini falan mı sanıyordu? Öyleyse, fazlasıyla yanılıyordu!

Sonunda özel yerime geldiğimizde arabayı durdurdum.

"Geldik." Diyerek kapıyı açıp arabadan indiğimde o da indi.

"Burası mı?"

Etrafa göz gezdirdikten sonra bana döndü ve kocaman gülümsedi.

"Buradaki yıldızlar çok yakın ve çok parlaklar!"

İşte bu yüzden burası benim özel yerimdi ya. Yıldızlar, herkesin sevdiği yıldızlar... Onlar benim için apayrı değerlilerdi. Küçükken annem ve babam kavga edince her zaman bizim balkona çıkar, yıldızları izlerdim. Yıldızlarla konuşmayı severdim. Onlar beni duymasa da, yanımdaki insanlardan daha iyi anlarlardı...