Zware Jongen

23. Problemen

Pov Adam

'Adam ik wil dat je nu praat met Hunter, anders stopt die gast nooit met mij bellen' roept Ryan als hij met grote stappen mijn hotelkamer in komt.

'Nope' zeg ik waarna ik me weer op mijn telefoon focus. 'Adam, salarisverlagig een goed idee?' vraagt hij poeslief.

Ik kijk hem gemeen aan. Net opdat moment belt Hunter me weer. 'Opnemen' commandeert Ryan.

Zuchtend druk ik op het groene knopje. 'Hi' mompel ik. 'Hey Ad' hoor ik Hunter zeggen.

Ryan loopt al weer weg. 'Wat moet je?' vraag ik kortaf. 'Dat ik het op een punt met Angela eens ben betekend niet dat wij geen vrienden meet kunnen zijn' vertelt hij.

Ik blijf stil omdat ik diep vanbinnen ook wel weet dat hij gelijk heeft. 'Adam je bent slimmer dan dit' gaat hij door.

'Je weet dat ik sinds ik je ken altijd achter je heb gestaan, alleen soms doe je dingen die ik niet begrijp. Maar je blijft mijn beste vriend Ad' eindigt Hunter.

'Je hebt gelijk, sorry' zucht ik met moeite. 'Top, hoe is het in Italië? vraagt hij nieuwsgierig.

'Jaa chill, eergisteren gewonnen en gisteren naar Sicilië gevlogen met een helikopter en daar een serieuze deal gemaakt. Vanavond vechten' vertel ik.

'Is het daar echt zo serieus allemaal?' vraagt hij me. 'Jup, maar alles nog veilig bij jullie?' vraag ik hem.

'Ja, maar wat is er aan de hand Ad? Je kan het me vertellen' verzekert hij me.

'Niks Hunt! Laat het' zucht ik. 'Wat jij wilt, Inez wil je spreken, app vanavond maar of je gewonnen hebt' zegt hij.

'Hoi' hoor ik een paar seconden later. 'Hoi' mompel ik. 'Ad, heb je al nagedacht over wat mama zei?' vraagt ze me.

'Half' lieg ik. Ik wist het antwoord meteen al toen Angela het me vroeg. Maar dat hoeft ze niet te weten.

'Praat met mama oké, het doet haar ook pijn Adam' smeekt Inez. 'Misschien als ik terug ben' probeer ik onverschillig te klinken.

'En Ad?' vraagt ze. 'Hmm' hum ik. 'Hunter en ik zijn een soort van ding' aarzelt ze.

'Wat? Hoe dan?' vraag ik verast. Die had ik niet aan zien komen. 'Vertel ik later wel. Ik moet gaan, doe voorzichtig'

'Doe mijn best' mompel ik waarna ik ophang.

'En?' vraagt Ryan als hij zijn hoofd om de deur steekt. 'Niks dat jou aangaat' vertel ik hem.

'Zorg dat je over 2 uur klaar bent, neem dat pistool maar weer mee' zegt hij.

'Hoezo dat, ik ga vechten. Met een mes inderdaad maar geen pistool' zeg ik. 'Die gasten zijn nogal groot, je weet nooit wat ze van plan zijn' merkt hij op.

'Waarom maakte je trouwens een deal die je behoorlijk arm kan maken?' vraag ik hem. Gisteravond mocht ik er weer bij zijn toen ze een deal maakten en ik weet heel goed dat hij nogal een risico nam.

Als ik dit gevecht verlies is verliest hij ook nogal wat geld. Dat is altijd zo als ik verlies maar deze keer heeft hij nog weinig over als ik verlies.

Niet dat ik precies weet hoeveel geld hij heeft. Maar de andere kant is dat als ik win hij veel winst maakt.

'Ik vertrouw op het feit dat je wint, is daar iets mis mee. Het is mijn geld dus' zegt hij.

'Maakt mij niet uit, ik beloof niet dat ik win' zeg ik onverschillig. 'Hou je aan de regels dan lukt het wel, je hebt talent' vertelt hij me.

Ik haal mijn schouders op. Elk gevecht heeft zijn eigen regels. In dit gevecht mogen we ook een mes gebruiken.

Maar daar zit dan ook weer een regel aan. Je mag niet op iemands hoofd richten en niet op iemands rug.

In al mijn gevechten heb ik me aan deze regels gehouden. Ik wil eerlijk winnen. En Ryan zou flippen als ik niet zou luisteren.

Ik vind het ook kinderachtig. Ik ben niet kinderachtig. Dus ga ik dat ook niet doen.

~~

2 uur later steek ik mijn pistool tussen sportbroek. Daarna trek ik mijn hoodie erover heen. Het mes dat ik mag gebruiken tijdens het gevecht stop ik in de zak van mijn broek.

Ik open de deur van mijn hotelkamer en zie daar Ryan al staan. 'Hi' zegt hij. Ik zeg niks en loop met hem mee naar de auto die al buiten staat.

'Ready?' vraagt hij. Ik knik zwijgend. Ik ben nooit heel gespannen voor een gevecht maar deze keer toch wel een beetje.

Ik weet dat het een belangrijke deal is. En een grote kans om mijzelf te bewijzen.

Mijn telefoon trilt en ik haal hem uit mijn zak. 'Focus Adam' vermaant Ryan me.

'Jemig, relaxxx' zucht ik.

Anoniem: het geld!
Anoniem: binnen nu en 10 uur!

U: geef me een week!

Anoniem: binnen nu en 12 uur 40.000 euro, thats it

Dit is de reden dat ik niet naar Italië wilde. Waarom ik niet weg kon. Ik zit in de problemen.

Ik heb wel wat geld maar lang niet genoeg. Ik heb namelijk ook geld nodig voor mezelf en Joy. En voor Inez en mijn focking kind.

Maar ik weet dat deze gasten serieus zijn. En ik kan niks doen. En over 12 uur ben ik nog niet terug in Nederland.

We vliegen pas om 9 uur in de ochtend en het is nu ook 9 uur dus dat is al 12 uur later.

Gefrustreerd stop ik mijn telefoon weer in mijn zak. 'Niet zo bang kijken, je kan dit' zegt Ryan als hij mijn gezicht ziet. Niet dat hij weet waarom ik zo kijk

Ik negeer hem en staar uit het raampje van de auto. 5 minuten later parkeert een andere mannetje van Ryan, die onze chauffeur speelde de auto voor een gebouw.

Ik stap uit en zorg dat mijn pistool nog op de goede plek zit. Ryan loopt voorop en ik volg hem.

'Wie bent u?' vraagt de man in pak die waarschijnlijk de functie van beveiliger heeft.

'Ryan King' grijsnt hij terwijl hij al doorloopt. Ook ik wil doorlopen maar de man houd me tegen.

'Je naam' zegt hij. Ik geef hem een boze blik. 'Adam Hayes' mompel ik zo onverstaanbaar mogelijk terwijl ik Ryan volg door de houten deur.

Hij spreekt wat mensen aan terwijl ik mezelf wat verschuil in mijn hoodie. Ik ben niet in de mood voor mensen.

'Adam deze kant' wenkt Ryan me waarna ik hem volg.

~~

Hijgend zak ik neer op het bankje in de kleedkamer. Ik heb gewonnen. Ik heb focking gewonnen van een Italiaanse maffia vechter.

'Hier' zegt Ryan als hij me een handdoek geeft om tegen een grote wond op mijn arm te houden.

Een meswond inderdaad. 'Lekker man! Ik wist dat je dit kon' roept hij enthousiast.

Ik hijg nog even uit. Er was zoveel agressie, adrenaline en angst tijdens dit gevecht. Het was nogal intens.

'We vertekken over 10 minuten, hulp nodig voor je wond?' vraagt hij. 'Een verbandje is wel chill denk, anders is het over 3 jaar nog niet dicht' vertel ik hem.

'Heb ik in de auto, over 10 minuten voor deze deur' deelt hij mee waarna hij vertrekt.