Zware Jongen

29. Een goed gesprek

Pov Adam

Ik maak me los uit de knuffel met Joy en mijn blik vangt die van Isabel. Ze glimlacht naar me.

Ik sta op als ik me herinner dat Inez buiten staat en wilde praten. 'Ik ga even met Inez praten' mompel ik waarna ik de galerij oploop.

Daar staat Inez die leunt op het hek van de galerij. Ze kijkt uit over de wijk. 'Hi' zeg ik.

'Hoi' is haar korte reactie. 'Je wilde met me praten?' vraag ik. 'Ja' is haar antwoord. 'Wat weet je nog van gisteravond?'

Ik zucht diep en denk even aan de heftige hoofdpijn die ik op het moment heb. De paracetamol heeft nog niet gewerkt.

'Weinig eerlijk gezegd' beken ik. 'Iets met slaan en schelden?' vraagt ze me. Ik schud mijn hoofd.

'Je moest en zou drinken krijgen en iedereen die je tegen probeerde te houden kreeg klappen en flink wat scheldwoorden' vertelt ze me. 'Dat is waarom Isabel er was' voegt ze er aan toe.

'Je bleef haar naam roepen en een afkorting daarvan. Hunter is haar gaan halen want we hadden wel door dat veel meer alchol niet goed voor je zou zijn. En zij mocht letterlijk alles met je doen, wij niet. Vervolgens dwong je haar te blijven' verteld ze verder.

Ik kijk haar een beetje geschokt aan. Ik ben dit hele deel van de avond kwijt. Het verklaart wel waarom Isabel er was. Iets wat ik nog wilde vragen.

'Dus je bent boos omdat ik dronken was en jullie niet wilde maar wel naar Isabel? Geen idee waarom trouwens' zeg ik.

'Ik ben boos omdat je zoveel drinkt dat het gevaarlijk word, mij slaat en uitscheldt' verwijt ze me.

'Ik sloeg jou ook?' vraag ik geschrokken. Ik ben misschien soms wat ruw tegen meiden maar ik zal ze niet snel slaan. Zoveel respect heb ik nog wel.

'In mijn buik, en je noemde me hoer' zegt ze zonder me aan te kijken. Ik laat mijn blik even vallen op haar buik en zie dan pas dat er een klein buikje te zien is.

'Focking hell!' zucht ik gefrustreerd en boos op mezelf. 'Dat meende ik niet, is de baby oké?' zeg ik met een aarzelende toon bij 'baby'.

'Ik weet dat je zulke dingen niet meent maar ik haat het om je zo te zien, waarom dronk je? Je doet dat nooit meer tegenwoordig' merkt ze op.

'Ik moest ergens anders aan denken dan dat ik mijn leven focking erg heb verpest' mompel ik.

'Je leven is niet verpest Ad' verzekert ze me. 'Ik heb een meisje met een grote toekomst zwanger gemaakt, elke keer ruzie met mijn zusje en mijn vrienden moeten kogels voor me opvangen, verder ben ik 19 en zit in nog steeds in de 5e klas en ben ik focking verslaafd' ratel ik.

'Ik heb nog steeds een toekomst Ad, en jij ook' zegt ze als ze voor me gaat staan. 'Ik vind het spannend maar ik wil dit, dit kindje gaat mijn leven niet verpesten en ook niet dat van jou' zegt ze terwijl ze haar hand even op haar buik legt.

'Ik ga dat van jullie verpesten Ien! Ga verder met Hunter en doe gewoon alsof hij de vader is, dat is beter voor jullie' vertel ik haar.

Want dat is wat de afgelopen dagen in mijn gedachten rond spookte. Ze kan gewoon doen alsof Hunter de vader is. Ik kan namelijk geen goede vader zijn, hooguit een gevaar.

Ze zet een stap naar voren en zegt me dat ik haar aan moet kijken. Met tegenzin doe ik dat.

'Jij bent de vader Ad, en ik geloof in jou. Jij gaat je leven weer op de rit krijgen en een geweldige papa zijn' vertelt ze me.

'Wij' zegt ze met haar hand op haar buik. 'Hebben jou nodig' glimlacht ze.

Ik zucht. 'Ien ik weet het gewoon niet meer allemaal' beken ik leunend tegen het hekje.

'Wat niet?' informeert ze. 'Jij, Joy, die schulden en Isabel die me focking in de war maakt' zucht ik.

'Je vind haar leuk' is haar conclusie. 'Nee echt niet' verzet ik me. 'Daar is niks mis mee, ze is een goed meisje voor je' vind ze.

'Al zou het zo zijn dan vind ze mij niet leuk' ga ik over op mijn bekende verdediging. 'Ze vind jou leuk, ik ben niet blind' grijnst Inez.

'Ik ben niet het type jongen voor haar' voeg ik er aan toe. 'Maar elke jongen die haar aan raakt kan klappen verwachten toch?' vraagt ze.

'Ze verdient geen slechte gasten' verdedig ik mezelf. 'Je wil het nog niet geloven in je hoofd, maar ooit zal je het toegeven. Je wil het niet omdat het je niet uitkomt, maar die gevoelens zitten er' houd ze vol.

'Wat jij wilt' mompel ik om van het gesprek af te zijn. 'Ik heb dus al namen voor de baby, wil je horen?' vraagt ze enthousiast.

Ook al maakt het mij niet heel enthousiast ik besef dat het belangrijk is voor Inez. 'Vertel'

'Isabel heeft meegedacht' grijnst ze overdreven. 'Voor een meisje, wat het gaat worden denk ik, als echte naam Calafornia en als volledige naam Cally Angel Rose' begint ze.

'Angel Rose?' jouw moeder en de mijne?' informeer ik. Ze knikt. 'En ik ben geobserdeerd door Amerikaanse namen'

'En een de jongensnaam?' vraag ik door. 'Texas, en dan als volledige naam Tex Lio Renz' is haar antwoord.

'Geen Renz, niet naar die klootzak' is mijn eerste reactie. Mijn kind gaat niet vernoemd worden naar mijn vader, dat verdient hij niet.

'Hij was belangrijk voor je en ook voor mij' protesteert ze. 'Was inderdaad' zeg ik.

'Het word toch een meisje' glimlacht ze schouderophalend. 'Maar vind je het leuk?'

Ik knik, ik meen het. 'Ja orgineel en cool' antwoord ik. 'Wanneer weet je wat het word?'

'Over 3 weken' glimlacht ze. 'Ik moet gaan' zegt ze als beneden Hunters motor verschijnt.

'Alles komt goed oké, en Isabel is een leuk meisje' grijnst ze. Ik geef haar een verveelde blik maar beantwoord toch haar knuffel.