Always Love You 'Till The Stars Fall. (ON-GOING)

chapter 2 - Familiar?

2 : Familiar?

IVY POINT OF VIEW.

'hanggang ngayon hindi ko maintindihan ang nararamdaman ng puso ko parang kasi, may kulang sa buhay ko na hindi ko malaman kung sino o ano ito. isang araw kasi nagising nalang ako na hindi ko na alam kung anong nangyayari sa mga bagay bagay, nakakalito!'

AHH! ayoko ng magisip! kanina pa ako tulala habang naglalakad pauwi, kakagaling ko lang sa café kasama si kaien at sigurado akong naging masaya ako sa sandaling yun.

ipinagpatuloy ko nalang ang aking paglalakad para makauwi na din ng ligtas, ngunit nakaramdam ako ng kakaibang enerhiya parang naiiyak ako? nakatingin kasi ako sa lalaking nakatalikod ngayon sa akin. bakit ako umiiyak? dahil ba sa kaniya? pero anong meron sakaniya?

hindi ko na kaya, namamanhid na ang mga paa ko, ang sakit, ang bigat sa pakiramdam, nakakahilo.

"KUYA! SANDALI!" sigaw ko sa kaharap ko. hindi ko na kasi talaga kaya e. hindi na ako nakapagpigil, pero nung tinawag ko siya parang hindi ata ako narinig, sigawan ko kaya ulit? titignan ko lang naman yung mukha e. Oo tama sigawan ko ulit, kaya sinigawan at kinalabit ko nalang siya para makaharap na siya sakin at para matahimik na ako.

ilang sandali tumingin siya sakin naka earphones naman pala siya kaya hindi ako narinig, pero nung nakita ko ang mukha niya napaka amo nito at mukha siyang mabait. mukhang nagulat pa siya sakin kasi lumaki ang mga mata nito.

"bakit? do you need something miss bakit ka umiiyak?"aniya. nag aalala ba siya? Haha! as if naman kakaiba din ako mag isip e. napansin ko nalang na ang lambing pala ng boses niya.

"miss?" muling sambit niya. hindi ko napansin na nakatulala na pala ako sa mukha niya anong nangyayari sa akin? kainis naman ang weird ko!

"ay, wala! sorry sorry sa abala sorry" sabi ko nalang at Pinunasan ang luha ko. nakakahiya naman sa kaniya at umiyak pa talaga ako. tumango at ngumiti nalang din siya bilang pagsang-ayon sa sinabi ko at umalis na ng tahimik.

ano bang iniisip ko? ngayon ko lang nakita kahit ano na agad ang ginagawa ko weirdo mo ivy! nakakahiya ka! geez! maka uwi nanga lang! sabi ko sa sarili at napa face palm.

pagdating ko sa bahay, nakita ko si kiara ang kaibigan kong mabait at napaka aalhanin i call her kiki for short, mas matanda siya sa akin at napakaganda niya. Sa kanya ko lang sinasabi lahat ng nangyayari sakin for around 3 months, bestfriend ko yan dati pa noong bata pa kami at lagi kaming pumupunta sa moon&stars cafe para mag laro and that's one of our favorite place together.

"uy kiki! anong nangyari? bakit absent ka kanina? ikaw ahh! 'di mo na sinasabi sakin." sabi ko sa kaniya then pout.

"shh! sorry na! vivi alam mo naman may business kami na inaasikaso and please stop messing around." sambit niya sakin at sabay yakap.

ngumiti nalang ako, pero bakit siya nandito? naghintay ba siya ng matagal? hala kawawa naman.

"tara pasok na tayo, bakit ka nga pala nandito?" aya ko sa kaniya at binuksan ko na ang pinto.

"may nakita kasi akong bulaklak and i thought ibigay ko na lang sayo eto kasi favorite mo sunflower dibaa! here." tapos inabot niya na ang napaka gandang sunflower grabi naman pumunta siya para lang dito! aww.

"hala nag abala ka pa! pero thank you so much i appreciate it." pag papasalamat ko sa kaniya ang ganda kasi talaga ng binigay niya.

"so... ano may nararamdaman ka nanaman ba? are you okay now?" tanong niya. tumango ako ng ilang beses at kinuwento ko sakaniya yung mga nangyari kanina about kay kaien our new transferee boy and about dun sa lalaking ginulo ko kanina nahiya talaga ako sa pinaggagawa ko nakakainis at nakakadiring pangyayari.

at habang sinasabi ko ang kwento ko her reaction was just shocked and laughed at me, i don't know why na tumatawa pa siya diyan noong sinabi ko na umiiyak ako kaya binatukan ko nga. hindi niya man ako chineerup hindi ko talaga alam kung bakit ko siya naging kaibigan!

"you know what kanina, i thought about why did this things happened to me it's like i had a deep overthink of how did i get here and i wanted to know why. " i said to her and smiled forcefully i know that she knows that i'm sick of all of this.

"just do the things that will make you happy and no one can stop your happiness, at-least it will ease your pain." she explained.

maybe she's right, maybe later i might go upstairs to my bedroom and watch the stars again.

and again.

and again.

but that will not take awhile, she knows that i get easily tired doing things like peeking outside repeatedly.

my life is messed up real messed up that's why i hated it.

"change topic ah, gusto mo na bang kumain meron ako ritong food, tara mag meryenda na tayo mukhang gutom ka na din kasi." aya ko nalang sa kaniya ayoko na kasing mag isip ng kahit ano.

"sige! yung masarap ah!" sigaw niya sakin, at tumawa nalang ako.

nagluto lang ako ng light dish para hindi kami mahirapan makatulog mamaya, kumain at nanood kami
ng kdrama sa tv ko, the things that we do when we bond.

after a couple of minutes watching she suddenly felt tired and wanted to go home.

"b-bye ingat ka ahh! good night!" sigaw ko habang paalis na siya.

"bye! you too good night!" aniya at tuluyan ng umalis.

matapos kong magpaalam inayos ko ang mga gamit at naligo't nag palit ng damit sa hindi malamang dahilan kinuha ko ang sunflower na binigay sakin ni kiara.

then I stared at it and thought about why did I started liking this flower because I didn't know really that I liked it, though maybe it makes me happy.

it's hard to explain it but uhm it's so weird.

i took my flower vase and placed my sunflowers there then i went to my garden placed the vase in the table near the plants.

napaka gandang tingnan ang mga tinanim ko dati na unti unting tumutubo sa mabilis na panahon. ang ganda lang sa pakiramdam at nakakarelax din kahit nung una naiirita talaga ako.

"wait. why does this feels so familiar ano na naman kaya ang nararamdaman ko?" may bigla akong naramdaman it's freaking confusing napahawak nalang ako sa dibdib ko dahil hindi ako makahinga.

I still linger around my garden and still feels the same feelings earlier.

all of a sudden I kneel down I don't know why, maybe because of the weight of emotions that I have then I started sobbing.

Always love you, 'till the stars fall. All rights reserved 2020, Erixh_Hanna

FOR MORE IMPORTANT UPDATES PLEASE VISIT THE FOLLOWING:

Twitter: @_hanaila11_
Instagram: @erixh_hanna

DON'T FORGET TO VOTE COMMENT AND FOLLOW! 🌸🌻