Always Love You 'Till The Stars Fall. (ON-GOING)

Chapter 29 - My First.

29: My First.

IVY POINT OF VIEW.

"Hoy, alam mo ba? Na nakakainis si Caiden." Halukipkip na ibinulong sa akin ni Aleeza dito sa Cafeteria.

"Bakit?" Kunot noong tanong ko sakaniya habang umiinom ng yakult.

"Sinabi ba naman niya na amazona daw ako?!" Bigla naman niyang sigaw sa akin, napalayo na tuloy ako sa kaniya kasi naman bakit pa malapit sa tenga ko? Ugh!

"Bakit naman daw?" Tanong ko nalang ulit.

"Ewan ko nga don e." Aniya, "Nakakainis, hindi naman ako amazona diba?" Pagdedepensa niya sa sinabi ni Caiden, "Diba?!" Muling sambit niya. Napailing nalang ako at nagsimula muling uminom.

"Ewan ko sayo." Sagot ko sakaniya habang nakatingin kay Caiden na ngayon ay nakatingin din sa amin at ang sama pa ng tingin. Tss.

"Anong ewan?" Sambit niya.

"Wala. Sabi ko ang ingay mo." Pagpapaliwanag ko.

"Anong maingay? Mababatukan talaga kita or worse! Maingay daw! Tsk." Luh? Batok na agad? Hays nako Aleeza mukhang tama si Caiden sa sinabi niyang amazona ka. Hays!

"Oo nga pala, congrats sayo ah! You own the school! Ang galing!" Aleeza emereged, "thank you." I said then smiled at her.

"Paano niyo naman kaya nagawa yon? That's a big money! Buisness in fact." She said while curling my hair using her hands.

"I don't know? Maybe mom and dad knows wala naman akong alam sa mga ganon e sila lang talaga ang may alam." I answered. Tama naman diba? Sila lang naman talaga ang may alam ng kung ano man ang kaganapan ngayon sa Lieya buisness namin.

"Ganon ba? O sige, edi tawag ko na sayo ma'am or kaya miss?" Wait what? Ma'am or miss? Saan naman kaya niya napulot ang salitang yan?

"Hmm? Bakit naman?" Kunot noong tanong ko sa kaniya habang tumatabingi pa ang ulo ko.

"Duh?! You owe the school diba? At I know na mataas na standars ng mga katulad niyo! Tsh." She said while patting the table infront of her. Hmm? Ano naman kaya ang problema nito?

"Mataas ang standards? Ano bang sinasabi mo?" Muling tanong ko sa kaniya dahil mukhang nalulungkot siya? Hmm? Pero bakit naman?

"You don't get it do you?" She said while seriously looking at me.
"What I mean here is dapat respetuhin ka ng mga tao na nasa paligid mo. Hays." Pagpapatuloy niya, natawa ako dahil sa mga sinabi niya. Bakit naman kaya ako rerespetuhin ng mga tao na sa paligid ko? Wala naman akong pakielam doon. Mas maganda nga kung totoo sila at hindi namamalastik. Ewan ko ba kung saan nakuha o napulot ni Aleeza ang mga kasabihang niyan.

"You don't have to do that." I said with a confused face.

"Really?!" She said, lumaki pa ang mga mata niya nang sinabi ko ang mga katagang 'yon. Seriously? Nakakagulat ba ang mga sinabi ko?

"Oo." Sagot ko nalang sakaniya habang ngumingiti pa para isipin niya nawalang problema kung hindi man niya ako respetuhin bilang nag mamayari ng school na'to.

"Aww, Thank youu!" She instantly said then hugged me tight. Nagulat ako, wait what? Ang weird naman ata niya? Sheesh.

"Luh? Parang ewan naman 'to?" I weirdly said. "Whyyy?!" She suddenly said while making her nosehole huge because of what I said.

"Wala, sabi ko tapusin mo na yang kinakain mo at tapos na ang recess tara na potek!" Sambit ko at iniligpit ko na ang aking pinagkainan. actually hindi naman kasi talaga required na magligpit ka ng pinagkainan dito pero ayoko lang talaga na dadagdagan pa namin ang trabaho ng mga waiters dito. Kaya nagkusa nalang ako.