Zorlukla gözlerimi açtım. Önümde sarışın, yeşil gözlü, yakışıklı, yirmili yaşlarında bir erkek bana meraklı bir şekilde bakıyordu.
Kendime geldiğimi fark edince bana "Marinette, iyi misin?" dedi.
Ona garip garip baktım.
"Sen iyi misin?"
"Şey, ben mi?"
"Evet sen."
"Ben... iyiyim."
Neden iyi olup olmadığımı soruyor ki?
Sarışın derin bir nefes verdi.
"İyi olmana sevindim Marinette."
Marinette de kim? Ben kimim. Bir dakika hayır adımı falan hatırlamıyorum ben. Bu nasıl olur?
Korkuyla geri sıçradım.
"Sen de kimsin, daha doğrusu ben kimim?"
Sarışın üzgün bir şekilde bana baktı.
"Sen... Marinette'sin. Biliyorum şu an hiçbir şey hatırlamadığın için korkuyorsun ama merak etme her şey yoluna girecek."
Tanımadığım birine güvenecek değilim. Ne kadar şu an hiçbir şey hatırlamadığım için kimseyi tanımıyor olsam da.
"Sana senin de kim olduğunu sordum."
"Ben Adrien ve senin kocanım."
Ne?! Ben evli miyim?
"Sana nasıl güveneceğim. Kendimi bile hatırlamıyorum."
O an bir kanepenin üstünde olduğumu fark ettim ve olduğum yerden yavaşça doğrulup oturdum. Önümde bir televizyon vardı. Televizyonda ben vardım, Marinette.
"Dediğinde çok haklısın Marinette o yüzden bu videoyu izlersen iyi olur."
Ve videoyu başlattı.
"Merhaba Marinette, şu an hiçbir şeyi hatırlamıyorsun. Biliyorum bu çok korkutucu bir durum ama şu işe bak ki şanslısın,"
Yanına şu an yanımda duran sarışın geldi.
"Adrien seninle olacak, yani kocan. Ona her şeyde güvenebilirsin. Hatta güvenebileceğin tek kişi o olabilir. Onun söylediklerine ve güvendiği kişilere güvenebilirsin."
"Merhaba ben Adrien, 'güvenebileceğin tek kişi' olan. Marinette'e bu saçma videoyu çekmesinde yardım ediyorum."
"Bu video saçma falan değil! Bir gün faydası olacak."
"Beni unutmak mı istiyorsun, prenses?"
Sarışın yanağıma bir öpücük kondurdu, videoda. Mutlu olduğumu anlamak için bu anı yaşadığımı hatırlamama gerek yoktu.
"Hayır ama... Her neyse Marinette, kendim, ben video burada bitiyor. Çünkü-"
"Çünkü Marinette'in ekrana bakıp konuşması yerine bana bakarak yemek yemesini tercih ederim."
"Tamam, tamam kahvaltıya oturuyoruz pisicik. Seni daha fazla tutmayacağım. Görüşürüz Mari."
Videodaki Marinette oturduğu yerden kalkıp videoyu kapattı.
"Yani şimdi ben hafızamı kaybettim."
"Maalesef evet ama sana şimdilik gerekli şeylerden bazılarını anlatacağım. Adın Marinette Agreste, moda tasarımcısısın, anne ve babanın kocaman bir fırını var."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Unutulan Mucizeler (Miraculous) [Tamamlandı]
Fanfiction∆Özel bölümler gelecek! Marinette gözlerini açtığında gördüğü ilk şey ona bakan yemyeşil gözlerdi. Tanımadığı yemyeşil gözler... *Bu kitabın çoğu 4. sezon çıkmadan önce yazıldı.*