Unutulan Mucizeler (Miraculous) [Tamamlandı]

Masalın Sonu

O an bir şey söyleyecek miydi bilmiyorum ama o bir şey söyleyemeden şemsiye üstüne kapandı ve ben kahkahalar ile gülmeye başladım.

"Bu şemsiyede bir sorun mu var, neden her seferinde bu oluyor?"

Şemsiyenin altından bakan sarışın da gülmeye başladı. Sanki bir anlığına küçük Adrien gülüyordu ama daha sonra aşina olduğum sarışını görüyordum.

Gülmeyi kestiğimizde sarışın şemsiyeyi kapatıp yana koydu.

"Yani bunu hatırlıyorsun."

"Evet artık bu anının hepsini hatırlıyorum. Bir şeyler hatırladığımı söylediğimin ertesi günü bana bir şemsiye vermiştin, bu yüzden miydi?"

Aslında ilk başta tam olarak hatırlamıyordum ama şemsiyeyi uzattığımda sanki her şeyi tekrardan yaşadım.

"Evet, öyleydi..."

"Bir de önemli değil demiştin Adrien!"

"Hatırlayamadığın için üzülmeni istemedim."

Kısa bir sessizlikten sonra ikimiz de benim daha demin söylediğim şeyin farkına vardık.

"Dur Marinette, sen az önce bana aşık olduğunu mu söyledin?"

"Oluyorum dedim. Yani galiba, bu hissettiklerim aşk ise."

"Ne hissediyorsun?"

"Senin yanındayken çok rahatım, mutluyum, içimi bir huzur kaplıyor. Yani bunun gibi şeyler. Bunlara aşık olmak deniyorsa evet galiba sana aşık oluyorum."

Ben kızarmıştım ve sarışın ise saçıyla oynuyordu. Şu an karşısında kaç yıllık eşi durmuş, ona aşık olduğunu söylüyor ve o sadece saçıyla mı oynuyor? Asla ben bir şey yapmadan rahatsız olmamam için bir şey yapmıyor.

"Galibası yok, ben sana tekrardan aşık oldum Adrien..."

O bir şey yapmazsa ben yaparım.

O saçıyla oynarken bunu söyleyip onu öptüm. Evet bunu yaptım.

Adrien yüzüme baktı.

"Seni seviyorum Marinette."

"Ben de seni seviyorum sarışın..."

Ve bu sefer Adrien beni öptü. Daha sonra da bana sıkıca sarıldı.

Sarıldıktan sonra yüzüne baktım ve o ağlıyordu.

"Hey neden ağlıyorsun? Bak her gün bir şeyleri hatırlıyorum, bu iyi bir şey."

Elimle gözyaşlarını sildim.

"Ben sadece mutluluktan ağlıyorum. Senin yanında senden uzak davranmak, sanki sen bir yabancıymışsın gibi rahat olamamak çok zordu Marinette. Yaptığım en zor şeydi."

Yanağında duran elimi tuttu.

"Ama senin sayende her şey düzeliyor Adrien, senin sayende sana olan aşkımı bile hatırladım. Hatırlamam gereken ilk şeyi."

"Gerçekten bunun hatırlaman gereken ilk şey olduğunu mu düşünüyorsun?"

"Evet öyle, hatta bu anıyı kendimin bıraktığı video ile hatırladım. Çünkü geçmişteki Marinette'e göre bu anıyı asla unutmamalıymışım."

Geçmişteki gibi Adrien'a aynı şekilde, yağmur yağarken siyah bir şemsiye ile aşık oldum. Deja vu.

"Her geçen gün sana olan sevgim nasıl daha da fazla artabiliyor bilmiyorum Marinette."

"Galiba aşk dedikleri şey bu sarışın."

Adrien yüzüme gülümseyerek baktı.

"Ne, ne oldu?"