Sarışın bana şaşkınca baktı.
"Neden açmayayım? Zaten içindeki her şeyi bana anlattın... değil mi?"
Uff neden onu oradan kaldırmadım ki?
Adrien elindeki defteri masaya koydu.
"Marinette, istemiyorsan açıp okumam ama bana anlatmadığın bir şey mi var?"
"Evet..."
Adrien eliyle endişeli bir şekilde saçını karıştırdı.
"Ne-neden, neden anlatmadın?"
"Çünkü senin üzülmeni istemiyorum."
Sarışının yüzünde bir anlık mutluluk parıltısı oluştu ve hemen gitti.
"Benim üzülmemi mi istemiyorsun?"
O kadar iyi kalplisin ki üzülmene dayanamıyorum.
"Evet, bu anı ile senin üzülmeni istemiyorum."
Sarışın gelip yanıma oturdu.
"Mari biliyorsun bunlar geçmişte yaşanmış şeyler."
"Yine de-"
"Bak ne hatırladığını bilmiyorum ama büyük ihtimal eskiden bana anlattığın bir şeydir. Bunların hepsi geride kaldı. Yani öğrenip üzülsem de bu sorun değil."
"Bilmiyorum Adrien, seni öyle görmek istemiyorum."
"Dediğim gibi istemiyorsan okumam ama sakın bunun için sen de üzülme."
"Teşekkür ederim... Eğer okumak istersen sadece ben bilmeden yap bunu."
"Tamam sen nasıl istersen."
Kendimi daha iyi hissettiğim için ayağa kalkıp camdan dışarı baktım. Hava karanlıktı ama gökyüzü açık gözüküyordu.
"Balkonda yıldızları izleyelim mi?"
"Bu çok güzel olur Marinette."
Benim odamdan çıkıp Adrien'ın odasına gittik. Adrien balkonun zeminine bir örtü serip yastık koydu. İkimiz de oraya uzandık.
Gerçekten gökyüzü çok güzel gözüküyor, yıldızlar ışıl ışıl parlıyordu.
"Vay canına yıldızların ne kadar güzel olduklarını unutmuşum."
"Evet gerçekten çok güzeller, özellikle şu kocaman parlayan."
"Yıldızları izlemek iyi bir fikirdi prenses."
"Bence de, hatta belki o siyah kedi de yıldızları izlemek için bizim yanımıza gelir. Onu görmeyi çok istiyorum."
"Bilmem belki de şu an yakınlarda bir yerdedir."
Sarışın ile bir süre yıldızları izledik. Daha sonra bir rüya mı yoksa gerçek mi olduğunu anlayamadığım şeyler gördüm.
Birinin kucağındaydım. Büyük ihtimalle bu Adrien'dı ama farklı olarak etrafta mumlar da vardı. Balkonda mumlar var mıydı ki?
Gözlerimi açtığımda artık balkonda değil yatağımda yatıyordum. Uyuyakalmış olmalıyım. Uçarak buraya gelmiş olamayacağıma göre sarışın beni buraya getirmiş olmalı. Yani gördüklerim rüya değil gerçekmiş ama neden mumlar yokmuş gibi geliyor?
Bir süre sonra aşağı inmek için odamdan çıktım. Galiba Adrien da sesimi duyup odasından çıkmıştı.
"Uyandın demek, günaydın!"
"Günaydın Adrien!"
Sarışın ile mutfağa gittik.
"Dün uyuya mı kaldım?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Unutulan Mucizeler (Miraculous) [Tamamlandı]
Fanfic∆Özel bölümler gelecek! Marinette gözlerini açtığında gördüğü ilk şey ona bakan yemyeşil gözlerdi. Tanımadığı yemyeşil gözler... *Bu kitabın çoğu 4. sezon çıkmadan önce yazıldı.*