Unutulan Mucizeler (Miraculous) [Tamamlandı]

İlk Dans

"Ne, bu bu muhteşem bir şey! Bir şeyler hatırlaman çok iyi! Şey ne hatırlıyorsun?"

Adrien'ın gözleri mutluluk ile parlıyordu.

"Ben aslında birkaç şey hatırlıyorum."

"Bunları şu an mı hatırladın?"

"Hayır, ilk uyandığım günden beri hatırlamaya başladım."

"Bana niye hiç bahsetmedin?"

"Çünkü saçma sapan şeyler hatırlıyorum. Mesela ilk uyandığım gün kedi kostümlü birini hatırladım. Bana bir cümle söylüyordu ama onu unuttum."

"Kedi kostümlü biri mi..? Şey o... şey olmalı kostüm partisinden bir anı... Başka neler hatırlıyorsun?"

Kostüm partisi demek, şimdi bu anı mantıklı oldu.

"Hamstera baktığımızda ilk hamsterımızı aldığımız anı hatırladım ve şimdi de bana bilekliği verdiğin anı."

"Marinette bu mükemmel bir şey ama anıları tekrardan unutman iyi değil."

"Belki çok düşünmediğim ve anılar pek bağlantılı olmadığı içindir."

"Anıları unutmamak için onları bir deftere yazabilirsin."

"Bu çok iyi bir fikir!"

Odama çıktım ve bir süre sonra Adrien bana bir defter getirdi. Anılardan hatırladığım kadarını yazdım.

O an aklıma bir şey geldi. Yani şu an hiçbir şey hatırlamadığımdan benim için bütün okuduğum kitaplar okunmamış, bütün izlediğim film ile diziler izlenmemiş gibiler.

Aslında bu sayede en sevdiğim kitapları hiç okumamış gibi okuyabilir, en sevdiğim film ile dizileri hiçbir şey bilmeden izleyebilirim ama bunların hepsini boşuna yapmış oldum. Sonuçta hiçbir şey hatırlamadığım için zamanım boşa gitmiş gibi hissediyorum.

Bu belki de şu an en son düşünmem gereken şey ama düşünüyorum işte.

Daha sonra duşa girip kendimi uykunun kollarına attım.

Burada uyumak artık benim için garip gelmiyordu. Yani uyumam uzun sürmedi.

Sabah uyandığımda üstümü giymeden Adrien kapıyı tıklatıp içeri girdi. Elinde kıyafetler vardı.

"Günaydın!"

"Günaydın, onlar?"

Elindeki kıyafetleri gösterdim.

"Senin için getirdim. Bugün bunları giymek isteyebilirsin."

"Olur, benim için fark etmez."

Adrien odadan çıktı. Kıyafetlere baktım. Üç parçadan oluşuyordu. Pembe renkli bir pantolon, beyaz renkli üstünde pembe çiçekler olan bir tişört ve onun üstüne giymem için siyah renkli diğer kıyafetlere uygun bir üstlük.

Kıyafetleri giydim ve nedense bu kıyafetler "ben" gibi hissettirdi.

Kahvaltı için aşağı indim ve mutfağa ilerlerken yolum Adrien tarafından kesildi. Elinde siyah bir şemsiye tutuyordu, evin içindeyken.

Bana şemsiyeyi uzattı.

"Şemsiyeyi alman gerekiyor."

Şaşkın ve anlamamış bir şekilde şemsiyeyi elinden aldım.

"Hatırladın mı?"

"Şey, neyi hatırlamam gerekiyor..?"

"Belki de şemsiyenin üstüne kapanması gerekiyordu."