Fire on Fire † HyunMin

♤A friend♤

I almost started to believe her
Then I saw you and I knew
(Neredeyse ona inanmaya başlamıştım,
Sonra seni gördüm ve anladım..)

♤♤♤

Annesine el sallayan Seungmin kendinin yarısı büyüklüğündeki valizi ilerideki kulübeye taşımaya çalışırken yanına bir çocuk gelip omzuna dokunmuştu.

"İstersen yardım edebilirim?"  deyince Seungmin çekingence başını salladı ve valizinin sopasını kendinden biraz daha iri olan çocuğa uzattı. "Teşekkür ederim."  dedi nazikçe.

Çocuk tam almış taşımaya yeltenirken kampta çocuklardan sorumlu bir görevli ikisini ayırarak valizi eline aldı. Yüzüne son derece sert bir ifade takınmıştı.

"Hyunjin çabuk kendi kampına gidiyorsun, bir daha yeni gelenlere yaklaşmayacaksın. Bununla ilgili kuralı hatırlıyor musun?"

"Evet efendim, kendimden küçük erkeklere ve yeni gelen erkeklere yaklaşmayacak, kesinlikle temasta bulunmayacağım."

Seungmin onlar konuşurken kulübelerin arkasına geçerek ağlamaya başladı, neden yanındaki yardımsever çocuğa öylece bağırmıştı ki?

Hani burası bir tedavi yeriydi, ne için tedavi edileceğini bilmese bile öyle söylenmişti.

Görevli onu bulup iki kişilik kulübelerden birine yerleştirdi ve yine görevlinin söylediğine göre adı Felix olan ortalamanın üzerinde güzelliğe sahip olan çocuğun karşısına oturdu. Aklında tonlarca soru vardı ve kimse ona bir şey açıklamıyordu.

"Şey Felix, biz burada ne yapıyoruz? Annem bana hasta olduğumu söyledi ama bence değilim..."

"Seungmin, bizim tek suçumuz özgür olmayı istemek, ben bir erkeğe göre fazla güzelmişim."  diye söylendi omuz silkerken.

Seungmin çocuğu bir süre inceledi, gerçekten fazla güzeldi. İyi de bu bir kusur muydu ki?

"Ama Felix bu bir kusur mu ki? Bence de çok güzelsin ve bu sana yakışıyor."

Felix, Seungmin'in masum cümleleriyle genişçe gülümsemişti. Birisi ona bu yüzden hiç iltifat etmemişti, ailesi onu hep yargılayor, kız kardeşi makyaj yaparken onun yapmasına izin vermiyorlardı.

"Bunları yalnızca benim yanımdayken söyle Seungmin, dışarıda böyle şeyler söylememelisin."

"Tamam Felix, arkadaş mıyız?"

"Arkadaşız." Birbirlerine serçe parmak sözü verip yataklarına uzandılar ve ardından uyuyakaldılar. İkisi de ilk defa gerçek bir arkadaş bulmuşlardı.

Aslında bugün bölüm atmayacaktım derslerim var diye fakat baktım kısa bir bölümmüş atayım dedim. Umarım beğenmişsinizdir~

Okuyanlara, fikirlerini belirtenlere çok çok çok teşekkürler ♡

Bu arada gerçekten nasıl gidiyor? Yazarken her şeye dikkat etmeye çalışıyorum ama yine de pek etkileşim olmuyor, her neyse...

Kendinize iyi bakın, sizi seviyorum ❣🧸