Other Earth

Chapter 16 - The Unofficial Date

CELESTINE

It was raining very hard that evening. Malalim na ang gabi nang makauwi ako sa lumang bahay na tinutuluyan ko. Hinang-hina ako nang gabing no'n. Sobrang pawis na pawis at gutom na gutom. Nakatulog ako ng hindi ko namamalayan. Until I heard the a creaking sound of the door. Footsteps. I know someones inside. Hindi ako makatayo kaya nagtulug-tulugan na lang ako dahil hindi ko kayang lumaban. Then a smalls hand touches my forehead and caress my face. When I open my eyes, I saw the face of a little boy crying.

The boy helped me to get up and brought me to his house. Doon ay naghihintay ang kanyang lola. Ang matandang 'yon ay itinuring akong parang tunay na anak, kaya't gano'n din ang ginawa ko sa apo niya. The two took care of me until I feel very well. Hindi ko alam kung ano nang nangyari sa 'kin no'ng gabing 'yon kung wala ang batang 'yon. Utang ko sa kanila ang buhay ko lalong-lalo na sa batang lalaki na nakakita at nagligtas sa akin.

And that boy name is Steve Lopez.

We became bestfriends and I became a Dad to him. Hanggang sa isang araw makalipas ang isang taon na panunuluyan ko sa kanila ay namatay ang matandang babae. Iniwan niya sa akin at ipinaubaya ang ari-arian niya at ang apo niya. Matagal nang namatay ang mga parents ni Steve sa aksidente kaya wala na siyang natitirang kamag-anak bukod sa Lola niya. And after that day I decided to tell Steve who I really am but still securing the identity of my family.

Then I build a teleporting device again using the knowledge I gain from my friend. It is not so sophisticated but enough to know the welfare of you and your siblings. Because I'm too preoccupied of upgrading the device, kaya si Steve and inutusan ko na magbantay sa inyo ng Mommy mo. But what I do not understand is why there are phantoms who like to kill you.

You know anak, kahit gusto kong bumalik sa mundo niyo para makasama kayo ay hindi ko magagawa. It's been a long time since the my friend who build the teleportation device died. At para maprotektahan namin kayo at ang mga tao sa mundo niyo ay itinago niya ang machine at nagpakamatay.

I wake up from my sleep after dreaming about the conversation of my father and I had last night. Sinabi niya sa 'kin iyon matapos umalis nila Steve at Vincent.

That is the most memorable and happiest moment in my life. And it's really unfortunate 'cause I couldn't tell it to my Mom. This scene had a big impact on me as it always haunts me whenever I close my eyes. Paulit-ulit ang tagpong iyon sa aking panaginip kahit ilang araw na ang nakakaraan simula nang makilala ko si Daddy.

I get myself ready for school. Later after class ay may date kami ni Steve. He ask my Dad's permission before approaching me. At wala akong mapagsidlan ng saya. Pero huwag kayong mag-isip ng special date dahil sa library lang 'yon. I have a project at Math and I'm having a hard time doing it kaya magpapaturo ako sa kanya.

Today is a very nice day. The weather is good. Napakaganda ng sikat ng araw. I use the girls comfort room as my portal. While I was on my way to the library nadaanan ko ang Science Club room nila Steve since it's on my way.

My heart jump out nang biglang bumukas ang pinto ng science club.

"Gosh."

"F--" Kumunot ang noo ko dahil mukhang magmumura na naman siya. "I-im sorry.Kanina ka pa?" Inayos niya ang kwelyo.

"No. Ngayon lang."

"You should knock on the door before going inside." I just rolled my eyes after hearing his statement. I didn't mind it. G! Ano bang sinasabi niya, e siya nga 'tong bigla parang batang nakawala sa koral kung makalabas ng pinto.