ဝိုးတဝါးအိမ်မက်

အပိုင်း🍀၃🍀

💤ဝိုးတဝါးအိမ္မက္💤
🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀
#🌈အပိုင္း(၃)🌈BL🌈
🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀
       ႏွာေခါင္းထဲတိုးဝင္လာသည့္..အနံ႕တစ္ခုေၾကာင့္..လြန္း အိပ္ရာက နိုးလာခဲ့ေလသည္။ေဘးနားမွာ  အစ္ကိုမရွိေတာ့..။လစ္ဟာေနတဲ့..အိပ္ရာေလးကို ၾကည့္ၿပီး..မေန႕ညက..အစ္ကိုနဲ႕အတူ..အိပ္ခဲ့ရသည္ကို.ျပန္ေတြးမိၿပီး..ရင္ေတြခုန္ေနလွ်က္..။
"ေဟ့..အိပ္ပုတ္ေလး..နိုးရင္လည္း..အျမန္မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး..ေအာက္ထပ္ဆင္းလာခဲ့..""
""ဟုတ္..""
႐ုတ္တရက္..အခန္းတံခါးေလး.ပြင့္လာၿပီး..ေျပာလာသည့္.အသံေၾကာင့္.လြန္း..အလွ်င္ျမန္ထလိုက္ၿပီး..ေရခ်ိဳးခန္းထဲ.ဝင္လာခဲ့ေလသည္။
      လြန္း..မ်က္ႏွာသစ္ ကိုယ္လက္သန့္စင္.ၿပီးသြားေတာ့.ေအာက္ထပ္ကို..ဆင္းလာခဲ့သည္။.အခန္းထဲကေန ထြက္လာကတည္းက..အနံ႕တစ္ခုက..လြန္းကို.ဆြဲေဆာင္​ေနသည္။
""ဝါး...ဒါ..လြန္းစားဖို႔အတြက္..အစ္ကို.လုပ္ေပးထားတာလား..""
စားပြဲဝိုင္းေပၚက..ဟင္းပြဲေတြကို.ၾကည့္ရင္း..လြန္းတအံ့တၾသနဲ႕ေမးလိုက္သည္။.လြန္း၏အေမးစကားကို.ထစ္ခ်ဳန္းျပန္မေျဖဘဲ.ၿပဳံးေနေလသည္။
""အမယ္ေလး..ဟုတ္ေနဦးမယ္..အားႀကီးႀကီး..ဒီအေကာင္လား..ၾကက္ဥေတာင္.မေၾကာ္တတ္ဘူး..ဒါေတြအားလုံး..ငါခ်က္ထားတာေဟ့..""
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကေန...လူတစ္ဦး.ထြက္လာၿပီး..ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။လြန္း..အူလည္လည္ေလး..ထစ္ခ်ဳန္းကို.လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ထစ္ခ်ဳန္းက.ပုခုံးတစ္ခ်က္တြန့္လိုက္ၿပီး..
""သူေျပာတဲ့အတိုင္းဘဲ.လြန္း
..အစ္ကို.က.ၾကက္ဥေတာင္မွ.မေၾကာ္တတ္ဘူး..ဒါေပမယ့္..သူကေတာ့.အကုန္လုံးခ်က္တတ္တယ္ေလ..""
""ထစ္ခ်ဳန္းမိုး..ထစ္ခ်ဳန္းမိုး..မင္းေတာ့ေနာ္..ငါမေျပာလိုက္ခ်င္ေတာ့ဘူး..""
ထိုသူက.ထစ္ခ်ဳန္း.ကိုတစ္လွည့္..လြန္းကိုတစ္လွည့္ၾကည့္ေနေလသည္။ေနာက္ေတာ့.လြန္းကိုယ္ေလးကို.ပတ္ၾကည့္ေနျပန္သည္။
""မဆိုးပါဘူး..​ခ်စ္စရာေလးဘဲ..""
""ေဟ့ေကာင္...ေဝယံ..ကေလးအေနရခက္ေအာင္.သြားစမေနနဲ႕..လြန္း..သူက..အစ္ကိုသူငယ္ခ်င္း.ေဝယံ.....စားဖိုမႉးေလ..လြန္းအတြက္.မနက္စာ.ခ်က္ျပဳတ္ေပးဖို႔အတြက္
အစ္ကို..လွမ္းေခၚထားတာ..""
""ကဲ..ကဲ.အကုန္လုံးျပင္ဆင္ၿပီးၿပီ.ဆိုေတာ့..ငါလဲ.သြားေတာ့မယ္..ေၾသာ္.ထစ္ခ်ဳန္း.ေန႕လည္စာ.မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္.ငါ့ဆိုင္မွာ.လာစားၾကေနာ္.""
ဟုေျပာၿပီး.လြန္းတို႔ကိုႏုတ္ဆက္ကာ..ေဝယံ.ထြက္သြားေလသည္။
🍗🍗🍗
""ကဲ..လြန္း..ထိုင္..ဒါက.သီးစုံထမင္းေၾကာ္တဲ့.စားၾကည့္..အရမ္းေကာင္းတယ္..ဒီမွာ..လြန္း.ႀကိဳက္တဲ့.ၾကက္ေၾကာ္.ဒါက ငါးဖယ္လုံးဟင္းခ်ိဳ.ဒါက.မွိုနဲ႕ကန္စြမ္း႐ြက္ေၾကာ္...""
ထစ္ခ်ဳန္းက လြန္းထိုင္ေစၿပီး..စားပြဲေပၚက ဟင္းေတြရဲ႕အမည္​ကိုေျပာျပ​ေလသည္။
""အစ္ကို...လြန္းရဲ႕မနက္စာကေလ..ထမင္းေၾကာ္နဲ႕.ၾကက္ဥ​ေၾကာ္
ရွိေနရင္ကို.ျပည့္စုံပါၿပီ..""
""မဟုတ္တာကြာ..အစ္ကိုက..အစ္ကိုရဲ႕ခ်စ္ညီေလး လြန္းကို..အာဟာရရွိရွိ..အရသာရွိရွိ စားေစခ်င္တာ..""
""ဟုတ္ကဲ့ပါ..ခ်စ္အစ္ကိုႀကီး..ခ်စ္ညီေလး..ခ်စ္အစ္ကိုႀကီး.ေက်နပ္ေအာင္.စားပါ့မယ္ခင္ဗ်...""
လြန္း နဲ႕ ထစ္ခ်ဳန္း တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း ရယ္လိုက္ေလသည္။.အၿမဲတမ္း.ဒီလိုေလးဘဲ..အစ္ကိုနဲ႕အတူမနက္စာကို.ရယ္ရယ္ေမာေမာေလး အတူတူစားရရင္ အရမ္းေကာင္းမွာဘဲ..ဟု.လြန္းေတြးရင္း..ၿပဳံးလိုက္မိသည္။
       လြန္းတို႔ ထမင္းစားေနတုန္း..စားပြဲေပၚက.လြန္းဖုန္းေလး ထျမည္လာတာေၾကာင့္ ထစ္ခ်ဳန္း ဘာရယ္မဟုတ္.လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ဖုန္း   screenေပၚမွာ ေဒၚေလးငယ္ ဟု ေပၚေနတာေၾကာင့္.ထစ္ခ်ဳန္းေကာက္ကိုင္လိုက္ေလသည္။  လြန္းလဲ.ေဒၚေလးငယ္ဆီက ဖုန္းမို႔..အစ္ကို.ေကာက္ကိုင္လိုက္တာကို..ဘာမွ မေျပာဘဲ..ၿငိမ္ေနလိုက္သည္။ထစ္ခ်ဳန္းက.ဖုန္းကို စပီကာဖြင့္ၿပီးကိုင္လိုက္သည္။
""ဟဲလို..သား.လြန္း..""
""ေဒၚေလးငယ္..ကြၽန္ေတာ္.ထစ္ခ်ဳန္းပါ..""
""ေၾသာ္.​ေမာင္.ထစ္ခ်ဳန္း ေရာက္ေနတာလား..""
""ဟုတ္တယ္..ေဒၚေလးငယ္..လြန္းတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနလို႔..ကြၽန္ေတာ္.အေဖာ္လာလုပ္ေပးေနတာပါ..""
""ေက်းဇူးပါဘဲ..ေမာင္ထစ္ခ်ဳန္းရယ္..သားေလးလြန္းကို.ဒီရက္ပိုင္း.မင္းလက္ထဲဘဲ.အပ္ရေတာ့မွာဘဲ..ေဒၚေလးတို႔..ဒီမွာ.တစ္လေလာက္..ေနရဦးမယ္.ထင္တယ္..
သား.လြန္းေလးကို.ေဒၚေလးကိုယ္စား..ေစာင့္ေရွာက္ထားေပးပါဦးေနာ္..""
""ဟုတ္ကဲ့..စိတ္ခ်ပါေနာ္..ေဒၚေလးငယ္..ကြၽန္ေတာ္.လြန္းကို..ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ထားလိုက္ပါ့မယ္..""
ထစ္ခ်ဳန္း..ဖုန္းခ်လိဳက္ၿပီး.လြန္းကို.ၿပဳံးစိစိနဲ႕ ေမးေငါ့ျပရင္း..
""ကဲ..ၾကားတယ္ေနာ္..လြန္းအေဒၚက..လြန္းကို.အစ္ကိုလက္ထဲအပ္သြားၿပီ..""
""အင္း..ၾကားတယ္ေလ...""
""အဲ့ဒီေတာ့..လြန္း.အစ္ကို.စကားကိုနားေထာင္ရမယ္..""
""ဟင္..အခုလဲ.အစ္ကိုစကားနားေထာင္ေနတာဘဲေလ..""
လြန္း.အူေၾကာင္ေၾကာင္ေလး.ေျဖလိုက္တဲ့ပုံေလးကို..ထစ္ခ်ဳန္း.အူယားၿပီး..လြန္းရဲ႕ပါးေလးကို.ဆြဲလိမ္လိုက္ၿပီး...
""စားေသာက္ၿပီးရင္..လြန္း.အဝတ္စားေတြ.သြားထည့္လာခဲ့..""
"ဟင္..ဘာျဖစ္လို႔လဲ..""
""ဘာျဖစ္ရမွာလဲ..လြန္းကို..တစ္ေယာက္တည္းဒီမွာထားခဲ့ရမွာစိတ္မခ်လိဳ႕..စိတ္ခ်ရမဲ့ေနရာမွာ.သြားပို႔ထားမလို႔ေလ..""
""ဟာ..အစ္ကိုကလည္း..လြန္းကို.စိတ္မခ်ရေအာင္..လြန္းက..ကေလးမဟုတ္ေတာ့ပါဘူးေနာ္..လြန္းအသက္က..၂၄ႏွစ္ရွိၿပီ..ကိုယ့္ကိုယ္ကို.ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္နိုင္တဲ့အ႐ြယ္ပါ..ေနာက္ၿပီး..လြန္းက..အားႏြဲ႕ေနတဲ့..မိန္းမသား​လဲ.မဟုတ္ဘူး..""
လြန္း.ေခါင္းမာစြာနဲ႕..ေရပက္မဝင္ေအာင္ျပန္ေျပာေနတာေၾကာင့္.ထစ္ခ်ဳန္း..သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိဳက္သည္။
""လြန္း..အစ္ကိုေျပာၿပီးၿပီဘဲကြာ  အစ္ကို..လြန္းကို စိတ္မခ်ဘဴး..ေနာက္ၿပီး..လြန္းက..ေကာင္းေကာင္းေနေကာင္းေသးတာလဲမဟုတ္ဘူး..ေနာက္ၿပီး..ဆရာဝန္က.လြန္းကို.ဘာေျပာထားလဲ..အခုရက္ပိုင္း..ေကာင္းေကာင္းအနားယူရမယ္လို႔.ေလ..""
""အင္းေလ..အခု..လြန္း.အိမ္မွာဘဲ.ေကာင္းေကာင္းအနားယူေနတာဘဲေလ..""
""ဒါေပမယ့္..လြန္းအိမ္မွာက..လြန္းတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနတယ္ေလ..အစ္ကိုစကားကို.နားေထာင္စမ္းပါ လြန္းရဲ႕..အစ္ကို႔.လြန္းကိုအခ်ိန္ျပည့္စိတ္ပူေနေစခ်င္တာလား..""
"" မဟုတ္ပါဘူး..လြန္းက...""
""ေတာ္ၿပီ..လြန္း..မင္း..အစ္က္ို႔ကို..အစ္ကိုတစ္ေယာက္လို.သေဘာထားတယ္ဆိုရင္..အစ္ကိုစကားကို.နားေထာင္...""
အမိန့္မဆန္ေသာ.အမိန့္စကား​တစ္ခြန္းေၾကာင့္..လြန္း..အသာတၾကည္လက္ခံလိုက္ရေလသည္။အစ္ကိုက..စကားဆိုရင္..လြန္း.အၿမဲတမ္းနားေထာင္ေနက်ဘဲေလ...။
❤❤❤
     . ""အစ္ကို..လြန္းကို..ဘယ္ေခၚသြားမလို႔လဲ..အစ္ကိုအိမ္ကိုလား.""
လြန္း..ကားေမာင္းေနတဲ့ ထစ္ခ်ဳန္းကို
ၾကည့္ရင္း.ေမးလိုက္သည္။
""အစ္ကိုအိမ္ကိုေတာ့မဟုတ္ဘူး..ဒါေပမယ့္..အဲ့ေနရာကို..လြန္းသေဘာက်မွာပါ..ေရာက္ရင္သိလိမ့္မယ္..""
""ဟုတ္..""
အစ္ကို ကားေမာင္းေနတာကို.အႏွောင့္ယွက္ျဖစ္မွာစိုးလို႔..လြန္း.ေမးခြန္းေတြ မထုတ္ေတာ့ဘဲ.အသာၿငိမ္ေန​လိုက္သည္။ကားျပတင္းေပါက္ကေန..အျပင္က.ရႈ႕ခင္းေတြကို.ေငးၾကည့္ရင္း.အစ္ကိုေခၚရာေနာက္ကို.လြန္းလိုက္လာခဲ့ေလသည္။ကားေလးက ၿမိဳ႕ျပင္ဘက္ဆီသို႔ ဦးတည္ၿပီး.. တရိပ္ရိပ္နဲ႕ ေျပးလႊားလို႔ေနေလသည္။
🌲🌲🌲
      ၂နာရီေလာက္ ေမာင္းႏွင္လာခဲ့ၿပီးေနာက္..။ႀကီးမားက်ယ္ဝန္းလွသည့္ ၿခံႀကီးတစ္ၿခံဆီကို ေရာက္ရွိလို႔လာခဲ့ေလသည္။ၿခံေပါက္ဝကေန..အသက္ခပ္ႀကီးႀကီး လူႀကီးတစ္ဦးက ဆီးႀကိဳေနၿပီး ၿခံတံခါးေလးကို အရန္သင့္ ဖြင့္ထားေပးေလသည္။ကားေလး ၿခံထဲသို႔ ေရာက္ရွိသြားသည့္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္တည္း.လြန္းႏွာေခါင္းဝထဲသို႔ ေလေျပေအးႏွင့္အတူ ေျပးဝင္လာသည့္  ​ပန္းရနံ႕မ်ား..။ထိုပန္းရနံ႕နဲ႕ လြန္းအင္မတန္မွ ရင္းႏွီးေနေလသည္။
""ဟာ..ဧကရာဇ္ပန္းနံ႕ေတြ..ေမႊးႀကိဳင္ေနတာဘဲ...""
လြန္း အားရဝမ္းသာ ေရ႐ြတ္လိုက္ၿပီး .ပန္းရနံ႕ေတြသယ္ေဆာင္လာသည့္..ေလေတြကို တစ္ဝႀကီး ရႈရွိုက္လိုက္ေလသည္။ျမတ္နိုးသည္။
ဧကရာဇ္ပန္းေလးေတြရဲ႕ရနံ႕ကို လြန္း အင္မတန္မွာ.ႏွစ္ၿခိဳက္ျမတ္နိုးသည္။
       ကားေပၚကေန လြန္းဆင္းလိုက္ေတာ့..လြန္းရဲ႕စိတ္အစဥ္ကို ဖမ္းစားလိုက္သည့္အရာကေတာ့..။ၿခံထဲမွာ အစီအရီ ေျမာက္ျမားစြာ ေပါက္ေရာက္ေနၾကသည့္ ဧကရာဇ္ပန္းပင္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။
     လြန္း ေပ်ာ္လြန္းလို႔..ကေလးငယ္ေလးလိုတစ္ေယာက္ ဧကရာဇ္ပန္းပင္ေတြေအာက္ကို ေျပးသြားလိုက္ေလသည္။အပင္ေအာက္မွာ အေျမာက္ျမားေႂကြက်ေနသည့္..ဧကရာဇ္ပန္းျဖဴေလးမ်ားကို ၾကည့္ရင္း..လြန္း.သေဘာက်စြာၿပဳံးေပ်ာ္ေနမိသည္။ပန္းပြင့္လႊာေတြက.
ေနရာမလပ္..ေႂကြက်ေနတာျဖစ္တာေၾကာင့္..လြန္းအေနနဲ႕..ပန္းပြင့္ေလးကို..မနင္းခ်င္ေပမယ့္လဲ.နင္းရေပေတာ့မည္။ထိုေၾကာင့္ စီးထားသည့္.ဖိနပ္ေလးကို အသာခြၽတ္လိုက္ၿပီး.ေျခဗလာနဲ႕ ပန္းေလးေတြကို.အသာခပ္ဖြဖြ..နင္းလိုက္သည္။
            ​ႏူးညံ့တဲ့ပန္းေလးေတြကို.
.ရက္ရက္စက္စက္နဲ႕ လြန္းနင္းေျခမိသလိုျဖစ္ေနၿပီလား..ဆိုတဲ့ အသိေၾကာင့္..ေျခေလးကို.ေထာက္ၿပီး..တတ္နိုင္သလို..ေရွာင္ကြင္းၿပီး..သြားေနမိသည္။ျမင့္မားစြာေပါက္ေရာက္ေနတဲ့.ဧကရာဇ္ပန္းပင္ကို..ေမာ့ၾကည့္ရင္း..လြန္း.မ်က္ႏွာေပၚမွာ.အၿပဳံးေလး​မ်ားက ေတာက္ပေနလွ်က္..။မ်က္ႏွာကို ေမာ့..မ်က္စိကိုမွိတ္ၿပီး.ေလကိုတစ္ဝႀကီး.ရႈရွိုက္ေနမိသည့္..လြန္း.နားထဲ..သစ္ကိုင္းေျခာက္နင္းမိလိုက္တဲ့ အသံေၾကာင့္..ျဖတ္ခနဲ႕.အသံလာရာကို ၾကည့္လိုက္မိသည္။...ဧကရာဇ္ပန္းပင္တစ္ပင္၏ ပင္စည္ေနာက္ကို ရိပ္ခနဲ႕ ဝင္ေရာက္ပုန္းခိုသြားသည့္ လူရိပ္တစ္ခုကို.လြန္းေတြ႕လိုက္ရေလသည္။.လြန္း အစ္ကိုရွိရာ ကားဆီကို လွည့္ၾကည့္​လိုက္ေတာ့..အစ္ကိုနဲ႕ လူႀကီးတစ္ေယာက္ စကားေျပာေနၾကေလသည္။
""ေဂ်ာက္..""
သစ္ကိုင္းေျခာက္ကို ခပ္ဖြဖြနင္းမိလိုက္သည့္ အသံ ​ေနာက္ထပ္ ထြက္ေပၚလာသည္။ လြန္း အသံလာၾကည့္လိုက္ေတာ့..ေစာေစာကလူရိပ္ေျပးဝင္သြားသည့္ ပန္းပင္ရဲ႕ ပင္စည္ေနာက္ကြယ္က ထြက္ေပၚေနျခင္းျဖစ္သည္။
      လြန္း သိခ်င္စိတ္နဲ႕..ထိုပန္းပင္နားကို.တိုးကပ္လို႔သြားလိုက္သည့္အခ်ိန္ 
""မလာခဲ့နဲ႕..""
အထိတ္တလန့္တားျမစ္လိုက္သည့္အသံက မတိုးမက်ယ္ ထြက္ေပၚလာ​တာေၾကာင့္..လြန္း လန့္ဖ်တ္သြားကာ.ေနာက္ကို ဆုတ္လိုက္မိသည္။
    ထိုပန္းပင္ပင္စည္ကို ကြယ္ၿပီး..လြန္းကို အသာေခ်ာင္းၾကည့္လာသည့္.မ်က္ဝန္းတစ္စုံ..။အစ္ကိုထစ္ခ်ဳန္းလိုဘဲ.မ်က္ဆံနက္နက္နဲ႕.စူးရွ ေတာက္ပေနသည္။သို႔ေပမယ္.အစ္ကိုထစ္ခ်ဳန္း၏မ်က္ဝန္းေတြလိုမ်ိဳး.ၾကည္လင္ေနၿပီး.ထက္ျမတ္မႈေတြက အတိုင္းသားေပၚလြင္မေနပါ..။အနည္းငယ္..ညို႔မွိုင္းေနၿပီး..တစ္စုံတစ္ခုကို လြမ္းဆြတ္ ပူေဆြးေနသည့္ အရိပ္ေယာင္မ်ားက ထင္ဟပ္ေနၾကသည္။
""မဂၤလာပါ.  ကြၽန္ေတာ္နာမည္က လြန္းပုံရိပ္လို႔ေခၚပါတယ္..အစ္ကိုထစ္ခ်ဳန္းမိုးရဲ႕ မိတ္ေဆြပါ..""
လြန္း..ထိုလူကို  ယဥ္ေက်းပ်ဴဌာစြာနဲ႕ မိတ္ဆက္လိုက္သည္။
     သို႔ေပမယ့္ ထိုလူက..လြန္းကို.သူ႕ကိုယ္လုံးကိုထြက္မျပဘဲ..။ဒီအတိုင္း.ပင္စည္ကို ကြယ္ထားၿပီး..ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတုန္းပင္..။
""လြန္း..ဘာေတြ ရပ္ၾကည့္ေနတာလဲ..""
ေနာက္နားဆီကေန ထြက္ေပၚလာသည့္.အေမးစကားေၾကာင့္..လြန္း ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
""ေၾသာ္..အစ္ကို.ဒီမွာ.လူတစ္ေယာက္နဲ႕ေတြ႕ေနလို႔..မိတ္ဆက္ေနတာ..""
""လူတစ္ေယာက္ဟုတ္လား..""
လြန္းစကားေၾကာင့္ ထစ္ခ်ဳန္း.မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္လိုက္မိသည္။
""ဘယ္က လူတစ္ေယာက္လဲ လြန္းရဲ႕..ဒီအိမ္မွာ..ဦးေလးရာျပည့္နဲ႕သူ႕မိန္းမ..အန္တီသက္ထားေဆြ.ရယ္ဘဲ.ရွိတာပါ..""
""ဟင္..ဟုတ္လား.အဲ့ဒါဆို..ဟိုသစ္ပင္ေနာက္ကြယ္က လူက ဘယ္သူမ်ားပါလိမ့္.."
လြန္း ေစာေစာက လူရွိရာ သစ္ပင္ဆီကို လက္ညိုးၫႊန္ျပရင္း ဆိုလိုက္သည္။
    ထစ္ခ်ဳန္း.လည္း လြန္း ၫႊန္ျပတဲ့ သစ္ပင္ေနာက္ဆီကို သြားၾကည့္လိုက္ေတာ့...
""ဘယ္သူ႕မွ မရွိပါဘူး လြန္းရဲ႕..""
""ဟင္.ေစာေစာကမွ အဲ့လူကို..လြန္း.အဲ့သစ္ပင္ေနာက္မွာ ေသခ်ာေတြ႕လိုက္တာပါ အစ္ကိုရဲ႕..""
""အင္း..ဒီအနီးနားတစ္ဝိုက္က.လူေတြလဲ.ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့..ၿခံက.အက်ယ္ႀကီးဆိုေတာ့..ၿခံက.သိပ္ၿပီး.မလုံေတာ့ဘူးေလ..တစ္ေနရာကေန..ဝင္လာတာဘဲ.ျဖစ္မယ္..လာ..အထဲဝင္ၾကစို႔.လြန္း..ဖိနပ္စီး.""
ထစ္ခ်ဳန္း..လြန္း.ဖိနပ္ေလးကို.ေကာက္ယူလိုက္ၿပီးလြန္းေရွ႕ကို.ခ်ေပးေလသည္။လြန္းလည္း ဖိနပ္စီးလိုက္ၿပီး..အစ္ကိုရဲ႕ လက္ေမာင္းကို.ဖက္ကိုင္ၿပီး..အစ္ကိုနဲ႕အတူ ျပန္လိုက္သြားလိုက္ေလသည္။သို႔ေပမယ့္..ေနာက္ေက်ာမလုံသလို ခံစားလိုက္ရတာေၾကာင့္ လြန္း ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့..ပန္းပင္ေတြၾကား တိုးဝင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည့္ အရိပ္တစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။
🌲🌲🌲
အပိုင္း🍓၄🍓ေမွ်ာ္ေပးၾကဦးေနာ္..။
ဦးက စာေရးတာညံ့ေတာ့..ဖတ္မေကာင္းရင္ ညည္းခံၿပီးဖတ္ၾကပါေနာ္.။အစကေတာ့ အတိုေလးဘဲေရးမလို႔ပါဘဲ..။ဒါေပမယ့္..ဦးေရးခ်င္ေနတဲ့ပုံစံမ်ိဳးေလးျဖစ္တာေၾကာင့္.ဇာတ္လမ္းရွည္ဘဲေရးလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္😊။
                       🌲ညွို႔စက္ကြင္း🌲
  
💤ဝိုးတဝါးအိမ်မက်💤
🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀
#🌈အပိုင်း(၃)🌈BL🌈
🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀
       နှာခေါင်းထဲတိုးဝင်လာသည့်..အနံ့တစ်ခုကြောင့်..လွန်း အိပ်ရာက နိုးလာခဲ့လေသည်။ဘေးနားမှာ  အစ်ကိုမရှိတော့..။လစ်ဟာနေတဲ့..အိပ်ရာလေးကို ကြည့်ပြီး..မနေ့ညက..အစ်ကိုနဲ့အတူ..အိပ်ခဲ့ရသည်ကို.ပြန်တွေးမိပြီး..ရင်တွေခုန်နေလျှက်..။
"ဟေ့..အိပ်ပုတ်လေး..နိုးရင်လည်း..အမြန်မျက်နှာသစ်ပြီး..အောက်ထပ်ဆင်းလာခဲ့..""
""ဟုတ်..""
ရုတ်တရက်..အခန်းတံခါးလေး.ပွင့်လာပြီး..ပြောလာသည့်.အသံကြောင့်.လွန်း..အလျှင်မြန်ထလိုက်ပြီး..ရေချိုးခန်းထဲ.ဝင်လာခဲ့လေသည်။
      လွန်း..မျက်နှာသစ် ကိုယ်လက်သန့်စင်.ပြီးသွားတော့.အောက်ထပ်ကို..ဆင်းလာခဲ့သည်။.အခန်းထဲကနေ ထွက်လာကတည်းက..အနံ့တစ်ခုက..လွန်းကို.ဆွဲဆောင်​နေသည်။
""ဝါး...ဒါ..လွန်းစားဖို့အတွက်..အစ်ကို.လုပ်ပေးထားတာလား..""
စားပွဲဝိုင်းပေါ်က..ဟင်းပွဲတွေကို.ကြည့်ရင်း..လွန်းတအံ့တသြနဲ့မေးလိုက်သည်။.လွန်း၏အမေးစကားကို.ထစ်ချုန်းပြန်မဖြေဘဲ.ပြုံးနေလေသည်။
""အမယ်လေး..ဟုတ်နေဦးမယ်..အားကြီးကြီး..ဒီအကောင်လား..ကြက်ဥတောင်.မကြော်တတ်ဘူး..ဒါတွေအားလုံး..ငါချက်ထားတာဟေ့..""
မီးဖိုချောင်ထဲကနေ...လူတစ်ဦး.ထွက်လာပြီး..ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။လွန်း..အူလည်လည်လေး..ထစ်ချုန်းကို.လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ထစ်ချုန်းက.ပုခုံးတစ်ချက်တွန့်လိုက်ပြီး..
""သူပြောတဲ့အတိုင်းဘဲ.လွန်း
..အစ်ကို.က.ကြက်ဥတောင်မှ.မကြော်တတ်ဘူး..ဒါပေမယ့်..သူကတော့.အကုန်လုံးချက်တတ်တယ်လေ..""
""ထစ်ချုန်းမိုး..ထစ်ချုန်းမိုး..မင်းတော့နော်..ငါမပြောလိုက်ချင်တော့ဘူး..""
ထိုသူက.ထစ်ချုန်း.ကိုတစ်လှည့်..လွန်းကိုတစ်လှည့်ကြည့်နေလေသည်။နောက်တော့.လွန်းကိုယ်လေးကို.ပတ်ကြည့်နေပြန်သည်။
""မဆိုးပါဘူး..​ချစ်စရာလေးဘဲ..""
""ဟေ့ကောင်...ဝေယံ..ကလေးအနေရခက်အောင်.သွားစမနေနဲ့..လွန်း..သူက..အစ်ကိုသူငယ်ချင်း.ဝေယံ.....စားဖိုမှူးလေ..လွန်းအတွက်.မနက်စာ.ချက်ပြုတ်ပေးဖို့အတွက်
အစ်ကို..လှမ်းခေါ်ထားတာ..""
""ကဲ..ကဲ.အကုန်လုံးပြင်ဆင်ပြီးပြီ.ဆိုတော့..ငါလဲ.သွားတော့မယ်..သြော်.ထစ်ချုန်း.နေ့လည်စာ.မင်းတို့နှစ်ယောက်.ငါ့ဆိုင်မှာ.လာစားကြနော်.""
ဟုပြောပြီး.လွန်းတို့ကိုနုတ်ဆက်ကာ..ဝေယံ.ထွက်သွားလေသည်။
🍗🍗🍗
""ကဲ..လွန်း..ထိုင်..ဒါက.သီးစုံထမင်းကြော်တဲ့.စားကြည့်..အရမ်းကောင်းတယ်..ဒီမှာ..လွန်း.ကြိုက်တဲ့.ကြက်ကြော်.ဒါက ငါးဖယ်လုံးဟင်းချို.ဒါက.မှိုနဲ့ကန်စွမ်းရွက်ကြော်...""
ထစ်ချုန်းက လွန်းထိုင်စေပြီး..စားပွဲပေါ်က ဟင်းတွေရဲ့အမည်​ကိုပြောပြ​လေသည်။
""အစ်ကို...လွန်းရဲ့မနက်စာကလေ..ထမင်းကြော်နဲ့.ကြက်ဥ​ကြော်
ရှိနေရင်ကို.ပြည့်စုံပါပြီ..""
""မဟုတ်တာကွာ..အစ်ကိုက..အစ်ကိုရဲ့ချစ်ညီလေး လွန်းကို..အာဟာရရှိရှိ..အရသာရှိရှိ စားစေချင်တာ..""
""ဟုတ်ကဲ့ပါ..ချစ်အစ်ကိုကြီး..ချစ်ညီလေး..ချစ်အစ်ကိုကြီး.ကျေနပ်အောင်.စားပါ့မယ်ခင်ဗျ...""
လွန်း နဲ့ ထစ်ချုန်း တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ရင်း ရယ်လိုက်လေသည်။.အမြဲတမ်း.ဒီလိုလေးဘဲ..အစ်ကိုနဲ့အတူမနက်စာကို.ရယ်ရယ်မောမောလေး အတူတူစားရရင် အရမ်းကောင်းမှာဘဲ..ဟု.လွန်းတွေးရင်း..ပြုံးလိုက်မိသည်။
       လွန်းတို့ ထမင်းစားနေတုန်း..စားပွဲပေါ်က.လွန်းဖုန်းလေး ထမြည်လာတာကြောင့် ထစ်ချုန်း ဘာရယ်မဟုတ်.လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ဖုန်း   screenပေါ်မှာ ဒေါ်လေးငယ် ဟု ပေါ်နေတာကြောင့်.ထစ်ချုန်းကောက်ကိုင်လိုက်လေသည်။  လွန်းလဲ.ဒေါ်လေးငယ်ဆီက ဖုန်းမို့..အစ်ကို.ကောက်ကိုင်လိုက်တာကို..ဘာမှ မပြောဘဲ..ငြိမ်နေလိုက်သည်။ထစ်ချုန်းက.ဖုန်းကို စပီကာဖွင့်ပြီးကိုင်လိုက်သည်။
""ဟဲလို..သား.လွန်း..""
""ဒေါ်လေးငယ်..ကျွန်တော်.ထစ်ချုန်းပါ..""
""သြော်.​မောင်.ထစ်ချုန်း ရောက်နေတာလား..""
""ဟုတ်တယ်..ဒေါ်လေးငယ်..လွန်းတစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေလို့..ကျွန်တော်.အဖော်လာလုပ်ပေးနေတာပါ..""
""ကျေးဇူးပါဘဲ..မောင်ထစ်ချုန်းရယ်..သားလေးလွန်းကို.ဒီရက်ပိုင်း.မင်းလက်ထဲဘဲ.အပ်ရတော့မှာဘဲ..ဒေါ်လေးတို့..ဒီမှာ.တစ်လလောက်..နေရဦးမယ်.ထင်တယ်..
သား.လွန်းလေးကို.ဒေါ်လေးကိုယ်စား..စောင့်ရှောက်ထားပေးပါဦးနော်..""
""ဟုတ်ကဲ့..စိတ်ချပါနော်..ဒေါ်လေးငယ်..ကျွန်တော်.လွန်းကို..သေချာဂရုစိုက်ထားလိုက်ပါ့မယ်..""
ထစ်ချုန်း..ဖုန်းချလိုက်ပြီး.လွန်းကို.ပြုံးစိစိနဲ့ မေးငေါ့ပြရင်း..
""ကဲ..ကြားတယ်နော်..လွန်းအဒေါ်က..လွန်းကို.အစ်ကိုလက်ထဲအပ်သွားပြီ..""
""အင်း..ကြားတယ်လေ...""
""အဲ့ဒီတော့..လွန်း.အစ်ကို.စကားကိုနားထောင်ရမယ်..""
""ဟင်..အခုလဲ.အစ်ကိုစကားနားထောင်နေတာဘဲလေ..""
လွန်း.အူကြောင်ကြောင်လေး.ဖြေလိုက်တဲ့ပုံလေးကို..ထစ်ချုန်း.အူယားပြီး..လွန်းရဲ့ပါးလေးကို.ဆွဲလိမ်လိုက်ပြီး...
""စားသောက်ပြီးရင်..လွန်း.အဝတ်စားတွေ.သွားထည့်လာခဲ့..""
"ဟင်..ဘာဖြစ်လို့လဲ..""
""ဘာဖြစ်ရမှာလဲ..လွန်းကို..တစ်ယောက်တည်းဒီမှာထားခဲ့ရမှာစိတ်မချလို့..စိတ်ချရမဲ့နေရာမှာ.သွားပို့ထားမလို့လေ..""
""ဟာ..အစ်ကိုကလည်း..လွန်းကို.စိတ်မချရအောင်..လွန်းက..ကလေးမဟုတ်တော့ပါဘူးနော်..လွန်းအသက်က..၂၄နှစ်ရှိပြီ..ကိုယ့်ကိုယ်ကို.ကာကွယ်စောင့်ရှောက်နိုင်တဲ့အရွယ်ပါ..နောက်ပြီး..လွန်းက..အားနွဲ့နေတဲ့..မိန်းမသား​လဲ.မဟုတ်ဘူး..""
လွန်း.ခေါင်းမာစွာနဲ့..ရေပက်မဝင်အောင်ပြန်ပြောနေတာကြောင့်.ထစ်ချုန်း..သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်သည်။
""လွန်း..အစ်ကိုပြောပြီးပြီဘဲကွာ  အစ်ကို..လွန်းကို စိတ်မချဘူး..နောက်ပြီး..လွန်းက..ကောင်းကောင်းနေကောင်းသေးတာလဲမဟုတ်ဘူး..နောက်ပြီး..ဆရာဝန်က.လွန်းကို.ဘာပြောထားလဲ..အခုရက်ပိုင်း..ကောင်းကောင်းအနားယူရမယ်လို့.လေ..""
""အင်းလေ..အခု..လွန်း.အိမ်မှာဘဲ.ကောင်းကောင်းအနားယူနေတာဘဲလေ..""
""ဒါပေမယ့်..လွန်းအိမ်မှာက..လွန်းတစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေတယ်လေ..အစ်ကိုစကားကို.နားထောင်စမ်းပါ လွန်းရဲ့..အစ်ကို့.လွန်းကိုအချိန်ပြည့်စိတ်ပူနေစေချင်တာလား..""
"" မဟုတ်ပါဘူး..လွန်းက...""
""တော်ပြီ..လွန်း..မင်း..အစ်က်ို့ကို..အစ်ကိုတစ်ယောက်လို.သဘောထားတယ်ဆိုရင်..အစ်ကိုစကားကို.နားထောင်...""
အမိန့်မဆန်သော.အမိန့်စကား​တစ်ခွန်းကြောင့်..လွန်း..အသာတကြည်လက်ခံလိုက်ရလေသည်။အစ်ကိုက..စကားဆိုရင်..လွန်း.အမြဲတမ်းနားထောင်နေကျဘဲလေ...။
❤❤❤
     . ""အစ်ကို..လွန်းကို..ဘယ်ခေါ်သွားမလို့လဲ..အစ်ကိုအိမ်ကိုလား.""
လွန်း..ကားမောင်းနေတဲ့ ထစ်ချုန်းကို
ကြည့်ရင်း.မေးလိုက်သည်။
""အစ်ကိုအိမ်ကိုတော့မဟုတ်ဘူး..ဒါပေမယ့်..အဲ့နေရာကို..လွန်းသဘောကျမှာပါ..ရောက်ရင်သိလိမ့်မယ်..""
""ဟုတ်..""
အစ်ကို ကားမောင်းနေတာကို.အနှောင့်ယှက်ဖြစ်မှာစိုးလို့..လွန်း.မေးခွန်းတွေ မထုတ်တော့ဘဲ.အသာငြိမ်နေ​လိုက်သည်။ကားပြတင်းပေါက်ကနေ..အပြင်က.ရှု့ခင်းတွေကို.ငေးကြည့်ရင်း.အစ်ကိုခေါ်ရာနောက်ကို.လွန်းလိုက်လာခဲ့လေသည်။ကားလေးက မြို့ပြင်ဘက်ဆီသို့ ဦးတည်ပြီး.. တရိပ်ရိပ်နဲ့ ပြေးလွှားလို့နေလေသည်။
🌲🌲🌲
      ၂နာရီလောက် မောင်းနှင်လာခဲ့ပြီးနောက်..။ကြီးမားကျယ်ဝန်းလှသည့် ခြံကြီးတစ်ခြံဆီကို ရောက်ရှိလို့လာခဲ့လေသည်။ခြံပေါက်ဝကနေ..အသက်ခပ်ကြီးကြီး လူကြီးတစ်ဦးက ဆီးကြိုနေပြီး ခြံတံခါးလေးကို အရန်သင့် ဖွင့်ထားပေးလေသည်။ကားလေး ခြံထဲသို့ ရောက်ရှိသွားသည့်နှင့်တပြိုင်နက်တည်း.လွန်းနှာခေါင်းဝထဲသို့ လေပြေအေးနှင့်အတူ ပြေးဝင်လာသည့်  ​ပန်းရနံ့များ..။ထိုပန်းရနံ့နဲ့ လွန်းအင်မတန်မှ ရင်းနှီးနေလေသည်။
""ဟာ..ဧကရာဇ်ပန်းနံ့တွေ..မွှေးကြိုင်နေတာဘဲ...""
လွန်း အားရဝမ်းသာ ရေရွတ်လိုက်ပြီး .ပန်းရနံ့တွေသယ်ဆောင်လာသည့်..လေတွေကို တစ်ဝကြီး ရှုရှိုက်လိုက်လေသည်။မြတ်နိုးသည်။
ဧကရာဇ်ပန်းလေးတွေရဲ့ရနံ့ကို လွန်း အင်မတန်မှာ.နှစ်ခြိုက်မြတ်နိုးသည်။
       ကားပေါ်ကနေ လွန်းဆင်းလိုက်တော့..လွန်းရဲ့စိတ်အစဥ်ကို ဖမ်းစားလိုက်သည့်အရာကတော့..။ခြံထဲမှာ အစီအရီ မြောက်မြားစွာ ပေါက်ရောက်နေကြသည့် ဧကရာဇ်ပန်းပင်များပင်ဖြစ်သည်။
     လွန်း ပျော်လွန်းလို့..ကလေးငယ်လေးလိုတစ်ယောက် ဧကရာဇ်ပန်းပင်တွေအောက်ကို ပြေးသွားလိုက်လေသည်။အပင်အောက်မှာ အမြောက်မြားကြွေကျနေသည့်..ဧကရာဇ်ပန်းဖြူလေးများကို ကြည့်ရင်း..လွန်း.သဘောကျစွာပြုံးပျော်နေမိသည်။ပန်းပွင့်လွှာတွေက.
နေရာမလပ်..ကြွေကျနေတာဖြစ်တာကြောင့်..လွန်းအနေနဲ့..ပန်းပွင့်လေးကို..မနင်းချင်ပေမယ့်လဲ.နင်းရပေတော့မည်။ထိုကြောင့် စီးထားသည့်.ဖိနပ်လေးကို အသာချွတ်လိုက်ပြီး.ခြေဗလာနဲ့ ပန်းလေးတွေကို.အသာခပ်ဖွဖွ..နင်းလိုက်သည်။
            ​နူးညံ့တဲ့ပန်းလေးတွေကို.
.ရက်ရက်စက်စက်နဲ့ လွန်းနင်းခြေမိသလိုဖြစ်နေပြီလား..ဆိုတဲ့ အသိကြောင့်..ခြေလေးကို.ထောက်ပြီး..တတ်နိုင်သလို..ရှောင်ကွင်းပြီး..သွားနေမိသည်။မြင့်မားစွာပေါက်ရောက်နေတဲ့.ဧကရာဇ်ပန်းပင်ကို..မော့ကြည့်ရင်း..လွန်း.မျက်နှာပေါ်မှာ.အပြုံးလေး​များက တောက်ပနေလျှက်..။မျက်နှာကို မော့..မျက်စိကိုမှိတ်ပြီး.လေကိုတစ်ဝကြီး.ရှုရှိုက်နေမိသည့်..လွန်း.နားထဲ..သစ်ကိုင်းခြောက်နင်းမိလိုက်တဲ့ အသံကြောင့်..ဖြတ်ခနဲ့.အသံလာရာကို ကြည့်လိုက်မိသည်။...ဧကရာဇ်ပန်းပင်တစ်ပင်၏ ပင်စည်နောက်ကို ရိပ်ခနဲ့ ဝင်ရောက်ပုန်းခိုသွားသည့် လူရိပ်တစ်ခုကို.လွန်းတွေ့လိုက်ရလေသည်။.လွန်း အစ်ကိုရှိရာ ကားဆီကို လှည့်ကြည့်​လိုက်တော့..အစ်ကိုနဲ့ လူကြီးတစ်ယောက် စကားပြောနေကြလေသည်။
""ဂျောက်..""
သစ်ကိုင်းခြောက်ကို ခပ်ဖွဖွနင်းမိလိုက်သည့် အသံ ​နောက်ထပ် ထွက်ပေါ်လာသည်။ လွန်း အသံလာကြည့်လိုက်တော့..စောစောကလူရိပ်ပြေးဝင်သွားသည့် ပန်းပင်ရဲ့ ပင်စည်နောက်ကွယ်က ထွက်ပေါ်နေခြင်းဖြစ်သည်။
      လွန်း သိချင်စိတ်နဲ့..ထိုပန်းပင်နားကို.တိုးကပ်လို့သွားလိုက်သည့်အချိန် 
""မလာခဲ့နဲ့..""
အထိတ်တလန့်တားမြစ်လိုက်သည့်အသံက မတိုးမကျယ် ထွက်ပေါ်လာ​တာကြောင့်..လွန်း လန့်ဖျတ်သွားကာ.နောက်ကို ဆုတ်လိုက်မိသည်။
    ထိုပန်းပင်ပင်စည်ကို ကွယ်ပြီး..လွန်းကို အသာချောင်းကြည့်လာသည့်.မျက်ဝန်းတစ်စုံ..။အစ်ကိုထစ်ချုန်းလိုဘဲ.မျက်ဆံနက်နက်နဲ့.စူးရှ တောက်ပနေသည်။သို့ပေမယ်.အစ်ကိုထစ်ချုန်း၏မျက်ဝန်းတွေလိုမျိုး.ကြည်လင်နေပြီး.ထက်မြတ်မှုတွေက အတိုင်းသားပေါ်လွင်မနေပါ..။အနည်းငယ်..ညို့မှိုင်းနေပြီး..တစ်စုံတစ်ခုကို လွမ်းဆွတ် ပူဆွေးနေသည့် အရိပ်ယောင်များက ထင်ဟပ်နေကြသည်။
""မင်္ဂလာပါ.  ကျွန်တော်နာမည်က လွန်းပုံရိပ်လို့ခေါ်ပါတယ်..အစ်ကိုထစ်ချုန်းမိုးရဲ့ မိတ်ဆွေပါ..""
လွန်း..ထိုလူကို  ယဥ်ကျေးပျူဌာစွာနဲ့ မိတ်ဆက်လိုက်သည်။
     သို့ပေမယ့် ထိုလူက..လွန်းကို.သူ့ကိုယ်လုံးကိုထွက်မပြဘဲ..။ဒီအတိုင်း.ပင်စည်ကို ကွယ်ထားပြီး..ချောင်းကြည့်နေတုန်းပင်..။
""လွန်း..ဘာတွေ ရပ်ကြည့်နေတာလဲ..""
နောက်နားဆီကနေ ထွက်ပေါ်လာသည့်.အမေးစကားကြောင့်..လွန်း နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
""သြော်..အစ်ကို.ဒီမှာ.လူတစ်ယောက်နဲ့တွေ့နေလို့..မိတ်ဆက်နေတာ..""
""လူတစ်ယောက်ဟုတ်လား..""
လွန်းစကားကြောင့် ထစ်ချုန်း.မျက်မှောင်ကြုပ်လိုက်မိသည်။
""ဘယ်က လူတစ်ယောက်လဲ လွန်းရဲ့..ဒီအိမ်မှာ..ဦးလေးရာပြည့်နဲ့သူ့မိန်းမ..အန်တီသက်ထားဆွေ.ရယ်ဘဲ.ရှိတာပါ..""
""ဟင်..ဟုတ်လား.အဲ့ဒါဆို..ဟိုသစ်ပင်နောက်ကွယ်က လူက ဘယ်သူများပါလိမ့်.."
လွန်း စောစောက လူရှိရာ သစ်ပင်ဆီကို လက်ညိုးညွှန်ပြရင်း ဆိုလိုက်သည်။
    ထစ်ချုန်း.လည်း လွန်း ညွှန်ပြတဲ့ သစ်ပင်နောက်ဆီကို သွားကြည့်လိုက်တော့...
""ဘယ်သူ့မှ မရှိပါဘူး လွန်းရဲ့..""
""ဟင်.စောစောကမှ အဲ့လူကို..လွန်း.အဲ့သစ်ပင်နောက်မှာ သေချာတွေ့လိုက်တာပါ အစ်ကိုရဲ့..""
""အင်း..ဒီအနီးနားတစ်ဝိုက်က.လူတွေလဲ.ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့..ခြံက.အကျယ်ကြီးဆိုတော့..ခြံက.သိပ်ပြီး.မလုံတော့ဘူးလေ..တစ်နေရာကနေ..ဝင်လာတာဘဲ.ဖြစ်မယ်..လာ..အထဲဝင်ကြစို့.လွန်း..ဖိနပ်စီး.""
ထစ်ချုန်း..လွန်း.ဖိနပ်လေးကို.ကောက်ယူလိုက်ပြီးလွန်းရှေ့ကို.ချပေးလေသည်။လွန်းလည်း ဖိနပ်စီးလိုက်ပြီး..အစ်ကိုရဲ့ လက်မောင်းကို.ဖက်ကိုင်ပြီး..အစ်ကိုနဲ့အတူ ပြန်လိုက်သွားလိုက်လေသည်။သို့ပေမယ့်..နောက်ကျောမလုံသလို ခံစားလိုက်ရတာကြောင့် လွန်း နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့..ပန်းပင်တွေကြား တိုးဝင်ပျောက်ကွယ်သွားသည့် အရိပ်တစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။
🌲🌲🌲
အပိုင်း🍓၄🍓မျှော်ပေးကြဦးနော်..။
ဦးက စာရေးတာညံ့တော့..ဖတ်မကောင်းရင် ညည်းခံပြီးဖတ်ကြပါနော်.။အစကတော့ အတိုလေးဘဲရေးမလို့ပါဘဲ..။ဒါပေမယ့်..ဦးရေးချင်နေတဲ့ပုံစံမျိုးလေးဖြစ်တာကြောင့်.ဇာတ်လမ်းရှည်ဘဲရေးလိုက်တော့မယ်နော်😊။
                       🌲ညှို့စက်ကွင်း🌲