ဝိုးတဝါးအိမ်မက်

အပိုင်း🍀၆🍀

💤ဝိုးတဝါးအိမ္မက္💤
🌈အပိုင္း(၆)🌈BL🌈
🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀
        လြန္း တိုက္ထဲကို ဝင္လာေတာ့..
အန္တီသက္ထားေဆြ..အနားကိုေရာက္လာၿပီး..
""တူေလး..လြန္းပုံရိပ္..ထမင္းစားေတာ့ေနာ္..""
""ဟင္..လြန္း မဆာေသးပါဘူး..အန္တီသက္..အစ္ကိုလာမွဘဲ..အစ္ကိုနဲ႕အတူတူစားလိုက္မယ္ေလ..""
""သခင္ေလးက..ဒီေန႕ည.ျပန္မ​လာေတာ့ဘူးတဲ့..တူေလးလြန္းကို..ညစာ.ေသခ်ာ.ေကြၽးလိုက္ဖို႔အတြက္..အန္တီသက္ကိုမွာထားလို႔ပါကြယ္..လိမၼာပါတယ္ေနာ္..စားလိုက္ပါ.""
လြန္း.ကို ကေလးတစ္ေယာက္လို.ေခ်ာ့ၿပီး.ေျပာေနတဲ့ အန္တီသက္ကို ၾကည့္ရင္း..လြန္း ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
      ထမင္းစားပြဲမွာ လြန္းတစ္ေယာက္တည္း တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာ စားေနရသည္။အနံ႕အရသာနဲ႕ျပည့္စုံလွတဲ့ ထမင္းဟင္းေတြက..အစ္ကိုမပါေတာ့..လြန္း.အတြက္ စားလို႔မေကာင္းခဲ့ေပ..။ရင္ထဲမွာ ႀကီးစိုးေနတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို.လြန္း ဘယ္သူ႕ကိုသြားေမးရမလဲ..။
   ""အန္တီသက္...အစ္ကို႔ဆီမွာ တျခားေမြးခ်င္းညီအစ္ကို ညီအစ္မေတြ မရွိဘူးလားဟင္..""
ထမင္းစားရင္း ႐ုတ္တရက္ ေမးလာသည့္..လြန္းစကားေၾကာင့္.အန္တီသက္..မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ကြက္ခနဲ႕ ပ်က္သြားသည္။
    ေနာက္မွ အၿပဳံးတုတစ္ခု ဆင္ျမန္းလိုက္ရင္း..
""မ..မရွိပါဘူး..သခင္ေလးက..တစ္ဦးတည္းေသာသားပါ.သူ႕ဆီမွာ အစ္ကိုေတြအစ္မေတြ.ညီ..ညီမေတြမရွိပါဘူး..""
အန္တီသက္.စကားက အနည္းငယ္ တုန္ယင္ေနသည္။
""တူေလး..စားလို႔ၿပီးရင္..ဒီအတိုင္းထားခဲ့လိုက္ေနာ္.ခဏေနမွ.အန္တီသက္.သိမ္းလိုက္မယ္..အခု အန္တီသက္ တျခားလုပ္စရာေလးရွိလို႔.သြားလိုက္ဦးမယ္ေနာ္..""
လြန္းဆီကေန.​ေနာက္ထပ္ေမးခြန္း ေတြ.ထြက္လာမွာ စိုးလို႔..အန္တီသက္.ေရွာင္ထြက္သြားေလသည္။
     လြန္း အသာ သက္ျပင္းကိုခ်လိဳက္သည္။ထမင္းလဲ ဆက္ၿပီး မစားခ်င္တာနဲ႕..လြန္း.မစားေတာ့ဘဲ..။ပန္းကန္ေတြကိုသိမ္းဆည္းလိုက္ေတာ့သည္။
🌱🌱🌱
        လြန္းအိပ္ရာထက္မွာ ဘယ္လွိမ့္ ညာလွိမ့္ ​လုပ္ေနမိသည္။မ်က္လုံးအၾကည့္ေတြက ျပတင္းဝ ကိုေရာက္သြားေလတိုင္း...
""ညေရာက္ရင္..ျပတင္းေပါက္​နား.မွာ.ခဏရပ္ေနေပးလို႔ မရဘူးလား..""
ဟူေသာ ခါးသက္မိုး.၏စကားသံကို ျပန္ျပန္ၿပီး ၾကားေယာင္ေနမိသည္။
လြန္း ေခါင္းကို ခါရမ္းလိုက္သည္။
        လြန္းပုံစံက အရမ္းကိုသိသာေနတာမ်ားလား..။လြန္းက ဟိုမို(gay)တစ္ဦးပါ..။သို႔ေပမယ့္..လြန္း ဟိုမို.(gay)
တစ္ဦးဆိုတာကို မည္သူကမွ ရိပ္မမိခဲ့..။ယုတ္စြဆုံး..လြန္း နဲ႕အတူေနသည့္.ေဒၚေလးငယ္ေတာင္ မသိ..။မသိဆို..လြန္းက အေနထိုင္ပိရိတယ္.။
ဟိုမို(gay)တစ္ဦးဆိုေပမယ့္..
​ေခ်ာေမာသည့္ေယာက်္ားေတြကို ျမင္တိုင္း..ရာဇအိႏၵျေပ်က္ယြင္းသည့္အထိ..ငမ္းငမ္းတက္ေနသည့္ အစားမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္​...။
          လြန္းက.ကိုယ့္သိကၡာ နဲ႕ကိုယ္.ေနတယ္  ။.သိုသိုသိပ္သိပ္နဲ႕.ေနထိုင္လာရတာ လြန္း ေနသား​က်ေနၿပီ  ။မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ.. တည္ၿငိမ္ေနတဲ့ လြန္းဘဝထဲကို အစ္ကိုဝင္ေရာက္လာခဲ့တယ္..။တျခားသူေတြေပၚမွာ.မျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ စိတ္ခံစားမႈေတြက..အစ္ကိုနဲ႕ေတြ႕မွ..လြန္းခံစားတတ္လာတာပါ..။
           အစ္ကို မသိေအာင္တစ္မ်ိဳး..
သိေအာင္တစ္မ်ိဳး..လြန္း..အစ္ကို႔ကို.ခိုးၾကည့္တယ္..။ အစ္ကိုနဲ႕ေတြ႕မွ လြန္းတစ္သက္လုံး..ေစာင့္ထိန္းခဲ့ရတဲ့.စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ ေရစီးကမ္းၿပိဳျဖစ္ေနၿပီလား...။အခုမွ.ေတြ႕တဲ့လူစိမ္းတစ္ဦးကေတာင္.ရိပ္မိေနရ​ေလာက္ေအာင္ထိ..လြန္းရဲ႕အမူယာေတြက အရမ္းဘဲ သိသာလြန္းေနၿပီလား..။
     အေတြးေတြနဲ႕အတူ..သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကိုခ်လိဳက္ရင္း..ျပတင္းဝ ေလးကို ေငးၾကည့္လိုက္သည္။ေနာက္ေတာ့..လြန္း. မ်က္လုံးေတြကို ဇြတ္မွိတ္ၿပီး.အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္.အိပ္လိုက္ေတာ့သည္။
❤❤❤
         ""ကိုလြန္း...""
မတိုးမက်ယ္..ထြက္ေပၚလာသည့္.ခသက္မိုး၏ေခၚသံ..။လြန္း.ထိုင္ေနရာကေန..ေမာ္ၾကည့္လိုက္သည္။
""ကိုလြန္းက..ဧကရာဇ္ပန္းေတြကို..သေဘာက်လား.""
""အင္း...""
""ကြၽန္ေတာ္ အေမလဲ..ဧကရာဇ္ပန္းေတြကို ခ်စ္ရွာတယ္..""
လြမ္းေဆြးေဆြးေလးနဲ႕.ေျပာ​ေနရွာ
တဲ့ခါးသက္မိုးကို..လြန္း..မ်က္ခုံးပင့္ၿပီး.ၾကည့္လိုက္သည္။.ခါးသက္မိုးက..လြန္းရဲ႕ေဘးနားမွာ အသားခ်င္းကပ္ေအာင္ ထိုင္ခ်လိဳက္တာေၾကာင့္..လြန္း..အသာေဘးကိုယိမ္းလိုက္သည္။
""ဟာ..ဘာလုပ္တာလဲ..""
႐ုတ္တရက္..လြန္း လက္ကို ဖမ္းဆြဲကိုင္လာၿပီး..သူ႕ဘက္ကို.ဆြဲယူေန​တာေၾကာင့္..လြန္း.မာဆတ္ဆတ္ေလး..ေအာ္ေမးလိုက္သည္။
       ခါးသက္မိုးက​ေတာ့..ၿပဳံးဘဲၿပဳံးေနေလသည္။
""ဟိုးတစ္ခ်ိန္တုန္းက
..ဆယ္ေက်ာ္သက္ ေကာင္မ​ေလးတစ္ဦး..ဒီဧကရာဇ္နန္းၿမိဳင္စံအိမ္ ႀကီးထဲမွာ အလုပ္လုပ္ဖို႔ အ​ေၾကာင္းဖန္လာတယ္...အဲ့တုန္းက.သူမ.ရဲ႕အသက္က ၁၃ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးရွိေသးတယ္... မိမရွိဖမရွိတစ္ေကာင္ႂကြက္မေလး...တစ္ဦးတည္းေသာ ဦးေလးရွိရာကို..အားကိုးတႀကီးနဲ႕ေရာက္ခ်လာခဲ့တယ္..သူမ နာမည္က ေမသက္.""
ခါးသက္မိုး၏အသံက တိုးတိုး..မြမြညက္ညက္..ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ စြာ..ထြက္ေပၚလာသည္။ကေလးငယ္တစ္ဦးကိုပုံေျပာၿပီး..ေခ်ာ့ျမဴသလိုမ်ိဳးနဲ႕..လြန္းကို.ေျပာျပေနျခင္းျဖစ္သည္။
""ေမသက္..ဒီကိုစေရာက္လာကာစ..ေျမာက္မ်ားလွတဲ့ ဧကရာဇ္ပန္းပင္ေတြကို ျမင္ေတာ့ သူမ အရမ္းေပ်ာ္သြားတယ္..ဘာကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘဲ..ပန္းပင္ေတြၾကား..ေျပးဝင္သြားၿပီး..ၿပဳံးေပ်ာ္ေနခဲ့တာေပါ့..""
      ခါးသက္မိုး​ေျပာျပေနတဲ့ ပုံျပင္ကို.လြန္းစိတ္ဝင္စားစျပဳသြားေလသည္။ထိုေၾကာင့္ အသာၿငိမ္ၿပီး.နားေထာင္ေနလိုက္သည္။
""​ေမသက္ အတြက္.ေပ်ာ္စရာေတြ စတင္လာၿပီလို႔..ေတြးရင္း..အရမ္းကို.ေပ်ာ္ေနရွာတယ္..။ဧကရာဇ္နန္းၿမိဳင္စံအိမ္.ပိုင္ရွင္.ဦးဓနမိုး.က.သူ႕ရဲ႕ခ်စ္ဇနီးေလး.ေဒၚပန္းၿမိဳင္ခ်ယ္
..အတြက္.စိုက္ပ်ိဳးခဲ့တဲ့..ဧကရာဇ္ပန္းပင္ေတြကို.ဂ႐ုစိုက္ဖို႔အတြက္..သူမ.ကိုတာဝန္ေပး.လိုက္တယ္..။.တစ္ခါတစ္ရံ..ဒီစံအိမ္ႀကီးမွာ..အပန္းေျဖ ဖို႔ေရာက္လာတဲ့.ေဒၚပန္းၿမိဳင္ခ်ယ္အတြက္..ဧကရာဇ္ပန္းေတြကို.ဆက္သ.ေပးခဲ့ရတယ္..။
ဦးဓနမိုးနဲ႕.ေဒၚပန္းၿမိဳင္ခ်ယ္တို႔ဆီမွာ ေမသက္ နဲ႕႐ြယ္တူ.သားေလးတစ္ဦးလဲ ရွိေသးတယ္..။ဧကရာဇ္နန္းၿမိဳင္ရဲ႕ သခင္ေလး.."
ခါးသက္မိုးက တကယ့္ကို ပုံေျပာေကာင္းသူတစ္ဦးပင္..။ဘယ္ေနရာမွ.ခဏျဖတ္ထားရမလဲဆိုတာကို သိေနသည့္ သူတစ္ဦးလို..ခဏရပ္သြားသည္။
""သူ႕နာမည္က..ဝဠာမိုးတဲ့..ေမသက္နဲ႕႐ြယ္တူ...တစ္အိမ္လုံးက ဖူးဖူးမႈတ္.သဲသဲလႈပ္ခ်စ္ျခင္းကို.ခံရတဲ့သူ...အ႐ြယ္တူေပမဲ့..ဘဝျခင္းမတူၾကဘူး..။ဝဠာမိုးကေတာ့..ပုဇြန္ထုတ္ဟင္းကို မစားခ်င္လို႔..စုံမွိတ္ၿပီး..ဂ်ီက်ေနတဲ့အခ်ိန္..ေမသက္.တစ္ေယာက္ကေတာ့.ထမင္းၾကမ္းခဲနဲ႕ ငပိရည္.ကိုၿမိန္ယွက္စြာနဲ႕ စားေနခဲ့ရတယ္..။.ဝဠာမိုးကို..ခူယားေမြးကပ္မိလို႔..တစ္အိမ္လုံးကလူေတြ ပ်ာသလဲခတ္.ဗ်ာမ်ားေနတဲ့အခ်ိန္...ေမသက္မွာေတာ့..ခူယားေမြးမေျပာနဲ႕..​လက္ေပၚ.ခူယားေကာင္.ကပ္ေနေတာင္.
ဂ႐ုစိုက္ေပးမဲ့သူမရွိခဲ့ရွာဘူး..""
ကေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕..ဘဝေနာက္ခံျခင္း.ျခားနားပုံကို ခါးသက္က.အေသးစိတ္..ႏွိုင္းယွဥ္ၿပီး..ေျပာျပေနေလသည္။
      ခါးသက္ေျပာျပေနတဲ့.ပုံျပင္ထဲကို လြန္း လုံးဝကို နစ္ေျမာလို႔သြားေလၿပီ..။ဧကရာဇ္ပန္းပြင့္​ေႂကြေတြၾကားမွာ..ထိုင္ရင္း.ပုံျပင္တစ္ပုဒ္ကိုနားေထာင္ေနရတာ.အရမ္းကို..မိန္းမူးဖြယ္ရာေကာင္းလွသည္။
လြန္း ဧကရာဇ္ပန္းပင္၏ ပင္စည္​ကို ေခါင္းမွီလိုက္ၿပီး..ခါးသက္ကို မမွိတ္မသုန္စိုက္ၾကည့္ေနရင္း..ခါးသက္ဆီကေန.ထြက္ေပၚလာမည့္.စကားသံေတြကို.ငံလင့္ေနမိ၏။
   ""ဘဝေတြက မိုးနဲ႕ေျမလို..ကြာျခားေနေပမယ့္..ဝဠာမိုးနဲ႕.ေမသက္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့..ကံၾကမၼာအလိုက်..ခင္မင္ရင္းႏွီးလို႔သြားၾကတယ္ေလ..။စံအိမ္ေတာ္ သခင္ေလးနဲ႕.အိမ္ေစမေလးတို႔..သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္သြားၾကတယ္..။.ဝဠာမိုး.စံအိမ္ကိုေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္တိုင္း..ေမသက္နဲ႕အတူ.ကစားရင္း.အခ်္ိန္ကုန္ခဲ့တာက..မ်ားတယ္..။ျဖဴစင္တဲ့သံေယာဇဥ္မွာ..အဆင့္တန္းေတြ..ဂုဏ္အနိမ့္အျမင့္ေတြ မခြဲျခားထားဘူး..။.ဝဠာမိုးအတြက္ေတာ့..ေမသက္.ဟာ.
သူငယ္ခ်င္းေကာင္းတစ္ဦးျဖစ္တယ္..။သူ႕ရဲ႕အခက္ခဲေတြ..ျပႆနာေတြကို..ေမသက္ဆီမွာ..ရင္ဖြင့္ရတာကို..ဝဠာမိုးအတြက္.စိတ္သက္သာရာရေစခဲ့တယ္..။.ေမသက္ကလဲ.သူငယ္ခ်င္းပီပီ..အႀကံဥာဏ္ေတြေပးေလ့ရွိတယ္  ။သူတို႔ႏွစ္ဦး..
အေပးယူမွ်မွ်နဲ႕..သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေတြခိုင္ၿမဲ​လာၾကတယ္..""
       ခါးသက္ရဲ႕အသံက  ညွို႔ဓာတ္ေတြ.ပါေနသည့္ႏွယ္...။လြန္းကို.ဆြဲေဆာင္လို႔ထား၏။.ခါးသက္၏.ပုံျပင္ကို.နားစိုက္ေထာင္ရင္း.
.လြန္း..မ်က္ဝန္းတစ္စုံဟာ.​တေျဖး​ေျဖးႏွင့္..ငိုက္ျမည္းလို႔လာခဲ့သည္။
"".ဝဠာမိုးနဲ႕ေမသက္တို႔ႏွစ္ေယာက္.ႏွစ္အေတာ္ၾကာတဲ့အထိ..အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းေတြအျဖစ္..လက္တြဲခဲ့ၾကတယ္..။ ေနာက္ေတာ့..အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ..သူတို႔ႏွစ္ဦး..မေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ၾကေတာ့ဘူး...။.ဝဠာမိုးကလဲ..ေက်ာင္းတစ္ဖက္နဲ႕.လုံးပန္းေနတဲ့အခ်ိန္..ေမသက္ကလည္း.ဧကရာဇ္ပန္းပင္ေတြေအာက္မွာ ဝဠာမိုး ျပန္အလာကို.ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့ရရွာတယ္.. ""
တေျဖးေျဖးနဲ႕..ခါးသက္ရဲ႕ အသံက..တိမ္သြားသလို..။လြန္း.တစ္ေယာက္.သည္မွာလဲ..အိပ္စက္ျခင္းနယ္ပယ္ထဲသို႔ တေျဖးေျဖးႏွင့္တိုးဝင္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။
    ဟင့္အင္း..။လြန္း အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ မျဖစ္ဘူးေလ..။တစ္စုံတစ္ေယာ​က္က လြန္းကို.စကားေျပာေနတဲ့အခ်ိန္..လြန္း အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္..ဒါဟာ..အရမ္းကို.ရိုင္းျပတဲ့အျပဳမူတစ္ခုဘဲ..။လြန္း..မ်က္လုံးေတြကို.ဖြင့္ၾကည့္တယ္.လြန္းရဲ႕.မ်က္ခြံေတြက ေလးပင္ေနသည္။.​လြန္းရဲ႕ ကိုယ္ေပၚကို က်ေရာက္လာတဲ့..ခါးသက္ရဲ႕လက္ေတြ.။
အတင့္ရဲလိုက္တာ ..ငါ့ကို မထိစမ္းနဲ႕..။လြန္း..စိတ္ထဲကေန. မေက်မခ်မ္း.ေအာ္ေျပာရင္း..ခါးသက္ရဲ႕လက္ေတြကို ပုတ္​ထုတ္ေနမိတယ္..။တကယ္တမ္းက်ေတာ့..ခါးသက္ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ ကေလးငယ္တစ္ဦးလို..အပူပင္အကင္းကင္းနဲ႕အိပ္ေမာ.
ၾကေနေလၿပီ..။
      ""အရမ္းျဖဴစင္လြန္းေနတယ္..
ကြၽန္ေတာ္ေရွ႕မွာ..အရမ္းႀကီး..ရိုးသားမျပပါနဲ႕လား.ကိုလြန္းရယ္..အျဖဴေရာင္ဆိုတာ..စြန္းထင္းလြယ္တယ္..
အဲ့ဒါေၾကာင့္..ကြၽန္ေတာ္.အျဖဴေရာင္ကိုမုန္းတယ္...""
🤍🤍🤍🤍
 
          ဒီေန႕..အဘိုးက.ညစာအတူတူစားဖို႔ေခၚထားေပမယ့္ ထစ္ခ်ဳန္း ျငင္းခဲ့ေလသည္။.အေရးႀကီးတဲ့.အလုပ္ကိစၥ
ေတြကိုဘဲ..ဦးစားေပးလုပ္ေနရတာေၾကာင့္.လြန္းရွိရာ.ဧကရာဇ္နန္းၿမိဳင္စံအိမ္ဆီကို.မေန႕ညက.ထစ္ခ်ဳန္းမျပန္ျဖစ္.။ဒီေန႕ေတာ့..ျပန္ျဖစ္ေအာင္.ျပန္ရမည္..။ထစ္ခ်ဳန္း..လုပ္လက္စေတြကိုလက္စသတ္လိုက္သည္။
     လြမ္းတယ္  လြန္းရယ္..။မင္းရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကို အစ္က္ိုတစ္ရက္မေတြ႕ရရင္မေနနိုင္ေတာ့ဘူး..။
🤍🤍🤍🤍