Meet With You

s i x

06

"Hmm.. and also lets just say na nagkita tayo and I invited you to have a dinner with me and the dinner is meant for us to catch up?" sabi niya. Bakit may pa catch up? Eh pangatlong beses pa nga namin itong pagkikita and not like we're friends before tapos naligaw ng landas at ngayon lang nagkita.

"Well.." nagkibit balikat ako. Tsaka wala rin naman na akong gagawin so why not diba?

"So, Shall we?" Agaran akong napatingin sa kanya ng sabihin niya iyon.

Gulantang ka Viene?

He's serious! He even offered his hand and open the front seat door of his car. I guess he's good?

Napatingin-tingin ako sa paligid at napansin kung ang madami ng taong nanonood sa amin kaya tinanggap ko na ang kamay niya para hindi na magtagal roon. Siya naman ay umikot at pumwesto kaagad sa drivers seat.

Nagkatinginan kaming dalawa pero nauna kong nabawi ang aking paningin sa kaniya. Hindi man kulay asul ang kanyang mata. Lunod naman ako sa paraan ng pagtingin niya dahil sa sobrang kalmante nitong tingnan.

"Where do you want to eat?" tanong niya.

"Anywhere you want will do. Hindi naman kasi ako naglalalabas sa bahay pag walang pasok so, I'm not that really familiar here in Manila" Saad ko. Iilan lang rin kasi ang napupuntahan kong lugar rito.

Simula kasi noong natapos yung contract ko dito sa Manila para i-train yung mga bagong Agent umuwi na ako ng Davao and a month after that lumuwas muli ako rito para ipag patuloy ang pag-aaral ng Architecture.

" I'll bring you to my favourite then." He's smiling again and I can't stop staring him.

"Stop staring." I immediately look away dahil sa kahihiyan at bahagya pa talaga akong namula! I heard him chuckled at ngayon ako naman ang nakaramdam ng pagka-ilang dahil sa kaniyang titig.

"F-face the road Matthew!" kinakabahan ako sa mga titig niya kaya it's better if he's focusing on driving. My heart beats so rapidly that it is hurting me.

He  chuckled again kaya napatingin ako sa kanya at halos mapasinghap ako ng balingan ko siya ng tingin dahil nakatingin parin pala siya saakin. Kaya nag-iwas na ako ng tingin at gayon rin siya.

Nang makarating kami he opened the car door and helped me out by offering his hand. Hindi naman ako baldado pero ito siya ang gentleman kaya ngumiti ako sakanya ng tanggapin iyon. He was stunned pero agad namang nakabawi.

We're now here inside the restaurant but it is a VIP table.

Pinaghila niya pa ako ng upuan at tsaka siya umupo ng makaupo na ako. Is he treating me what?.

We waited a minute or so nang matapos kaming pumili sa menu at kalaunan dumating narin ang magse-serve ng kakainin namin. Matagal pa akong nakatingin sa pagkain saka sa kaniya at sa pagkain ulit. Should I eat already? Nahihiya akong maunang kumain eh!

"Eat now Viviene you're so skinny" I got conscious with my body while eating because I'm not skinny!

"No Matthew, i'm sexy." Tunog pinal kung sagot.

"Tsk. kumain ka na..." meron pa siyang sinabi pero hindi ko na narinig.

"Huh? ano yung huling sinabi mo? 'di ko narinig." pagkaklaro ko.

"Wala sabi ko kumain kana ang payat mo parang pagyayakapin kita mababali ka" natatawa niyang saad.

Yayakapin? iba yung gusto niyang sabahin sa naintindihan ko dahil yayakapin lang yung tumatak. Kaya kumain nalang ako bahala siya diyan.

Natapos ang dinner namin pero siya nakatingin lang saakin na tila sinusuri ako.

"Oo na skinny na ako tanggalin mo na iyang tingin mo" hindi ko na mapigilan yung sarili kong sabihin iyon dahil kinakabahan ako sa mga titig niya.

He chuckled and said something so.. I can't really do believe!

"I missed you." he said those words huskily that makes my heart pounded so fast. again.

Natapos yung dinner at papunta na kaming kotse niya at yun parin yung tumatakbo sa isip ko. It seems like he said something so vulgar but not.

Para akong naglalakad pero lumulutang. He guided me to the front seat. Pansin siguro niya yung pagkalutang ko. Come on Viene get your damn senses back! You're embarrassing!

Nang maka upo na ako akala ko ay iikot na siya para makasakay narin pero yumuko pa siya at tinitigan ako umuwang naman yung labi niya na tila ba may sasabihin.

Nagulat nalang ako ng lumapit siya at ako naman ay napasandal nalang sa backrest huli na ng nalaman ko kinabit niya pala ang ang seatbelts para sa akin ngunit hindi niya man lang iniwan ng tingin yung mga mata ko ng kahit isang sigundo kaya naguunahan na naman sa kaba yung puso ko. He wouldn't hear it right? Please, I hope so.

Matapos iyon ay tiningnan niya ito kung na buckle na ba ng mabuti at muli siyang tumingin sakin and unexpectedly he winked at me kaya pinamulahan ako. Siya naman ay tumawa at ginaya na ang sarili sa drivers seat.

"It's okay if you'll drop me at school tyaka naroon naman yung sasakyan ko" I said those dahil hindi ko na kaya ang kaba ko ano. Well, that's the truth anyway ayoko ko lang rin na maabala pa siya sa paghatid sa akin.

"No. I insist tsaka madadaanan ko rin naman ang tinutuluyan mo." sabi niya.

"You don't know where I live Matthew." agap ko agad.

"That's.. Well.." yun lang ang sinabi niya pero alam ko kung bakit ganun ang sagot niya.

Tiningnan ko siya ng mabuti siya naman ay sumulyap saglit kaya pinaningkitan ko na siya ngayon.

"You know where I lived." pagtatama ko.

"Yes. I know, dahil sa Identification card mo." Tsaka niya tiningnan ang I.D ko na may nakalagay kung saan ako malapit nakatira. Tumango nalang ako bilang pagsang-ayon.

By the way. Why is he doing this?

"W-why are you doing t-this?" tanong ko sa kanya. But he remained silent he didn't answer my question.

Nakarating na kami sa harap ng building ng unit ko at siya naman ay umikot muli at pinagbuksan ako.

"Do you have something to do tomorrow?" tanong niya

"Uhm, Wala bakit?" Sagot ko agad dahil totoo namang wala akong gagawin, sa naalala ko wala.

Kitang-kita ko ang bahagyang pagka pula ng tenga niya at ang pagkamot niya sa kaniyang batok. Oh my God! Is this really true? nahihiya ba siya?

Cute.

"Can we see each other tomorrow?" I think I got a mini heart attack.

Seryoso siyang nakatitig ngayon sakin pero kita ko rin ang kaba sa mga mata niya. lumipat ang tingin niya sa building and I saw how his adam's apple moved when he gulped. Hindi ako tao kung hindi ko napansin yun.

"Okay.."

Nang sabihin ko yun ay nagbaba siya ng tingin at ngumiti. Noong una pilit niya pa itong itinatago pero kalaunan bahagya siyang tumawa ako naman ay natawa narin sa kanya.

"S-sige na pasok na ako, umuwi ka na rin i-ingat" yan na naman yung pagkautal-utal ko.

"Sige, pasok ka na.." He said.

"Sige ingat ka" sabi ko ng makapasok ako bahagya pa niyang kinaway ang kamay niya at sumakay na kahit nasa loob na siya sumilip pa siya saglit at senenyas na pumasok na ako kaya tuluyan na akong pumasok kaya umalis narin siya.

This day is surely one of my best days!