Meet With You

KABANATA 11

Kabanata 11

"Why are you crying?" napasinghap ako ng marinig ang boses na iyon.

Hindi ako nakapagsalita agad para akong naging bato dahil sa gulat. His scent filled my nose. I'm going to be addicted with him in no time!

Napapikit-pikit pa ako ng bigla siyang pumunta sa harapan ko. Hindi ko lubos akalain na sinundan niya pala ako papunta rito.

"You're just singing that song when I followed you tapos umiiyak ka na." sabi niya tila nag aalala

"A-ah.. Wala nadala lang ako sa kanta" pilit kong pinasisigla ang boses ko para hindi na siya mag tanong pa ngunit sadyang mali ako dahil kita kong hindi niya pinaniwalaan ang rason ko.

"Tell me Viene, Are you avoiding me?" tanong niya na ikinakaba ko.

"A-ano? bakit mo naman nasabi yan"
mapakla ang tawang lumabas sa bibig ko na pinagsisihan ko rin kalaunan dahil nagsalita pa, halatang peke ang tawang iyon.

"I know Viene, I can feel it you're avoiding me since thursday. May nagawa ba akong mali?" tanong niya.

Tanging iling lang ang nasagot ko ayaw kong aminin sa kanya kung bakit nagkakaganito ako. In the first place gusto ko lang naman siya kaya wala akong karapatan na aminin sa kanya ang mga hinaing na gustong-gusto kung sabihin. May kasintahan siya kaya mas maiging sarilihin ko nalang ito.

I heave a deep sigh.

Nilingon kung muli at ngumiti kahit pilit tyaka tumayo na dala ang gitara.

"W-wala iyon, tyaka wala kang masamang ginawa pabayaan mo na ako.. Sige una na ako" aalis na sana ako matapos kung umatras ng hawakan niya ang aking kamay.

Nilingon ko ang mga kamay niyang mahigpit na hinahawakan ang kamay ko. Kita ko ang iba't-ibang emosyon sa mga mata niya ang lungkot roon and the pleading that wanted me to stay and tell him what was wrong.

Ayokong magtapat dahil may kasintahan siya at ayokong gumulo ang isip niya ng dahil sa pagtatapat kaya umiling muli ako at marahang kinuha ang kamay mula sa pagkakahawak niya at bumalik na sa bahay.

Kahit sa pagtulog hirap uli ako ng dahil sa kanya. Natawa nalang ako sa sarili ko ang laki talaga ng epekto niya ayan tuloy nahulog, walang sumalo kaya ayan wasak, nasasaktan.

Kinabukasan kahit pa ilang oras lang ang tulog ay bumangon nako at bumaba na plano ko kasing maligo ngayon sa sapa. I am excited everytime na nagbabakasyon kami rito. This place is very relaxing though people intend to cross this stream just to buy things that they need. Matapos kasing tawirin ang sapa rito diritso ang daan papuntang bayan.

Naligo ako roon sa wala masyadong naliligo. I want a peace of mind. nakahiga ako at nakapikit ang mata, the cold water and its sound, birds chirping and a fresh air to breathe this is the life I grow up to and i'm proud of that kesa lumaki na puro gadgets at bar ang pinupuntahan.

Maaga pa kaya panigurado tulog pa ang mga iyon. Nakita ko nalang uli ang sarili kong nakaupo, tulala at iniisip na naman ang pagsugod ni Kathryn at sabihing girlfriend siya ni Matthew at ngayon naman ang kababata kong si Cassy ang kasama nito. Ano nga ba ni Matthew si Cassandra? Oh God Help me to forget this feelings I'm getting hurt day by day and I don't like this kind of hurting.

Tulala ako hanggang sa may yumakap sakin mula sa likuran.
His scent, I know it's him.

"I'm sorry baby" he huskily

Did he just called me 'baby'?
I was stunned and I don't know what to do and what to react by his sudden hug and the word 'baby that comes out from his kissable lips.

Darn it. I just said kissable lips.

"W-what did you just s-say?" ani kong nauutal.

"I'm so sorry baby, Kung ano man nagawa ko please tell me what is it and i'll correct it. hmm?" mas hinigpitan pa niya ang yakap niya at kita kung nababasa na siya dahil sa yakap.

"Nababasa ka-"

"I don't care, Just tell me what happened between us that makes you avoiding me." giit niya

I heave a sigh.

"I j-just wanted to know my place and I'm not avoiding you, i'm just keeping distance from you." wala rin namang patutunguhan kung itatago ko lang ito. I'll let him remember where I stand.

"What are you talking about? Viene? Knowing your place?" sabi niya na tila ba wala talagang kaalam-alam kung ano ang gusto kung sabihin.

Wala nang atrasan ito sasabihin ko na sa kaniya kung bakit ako nasasaktan. It's now or never! Mas mabuti pang sabihin ngalang sa kaniya para makahinga na ako ng maayos at ng mapahinga ko na ang isip ko, Kung masasaktan edi masaktan wala na akong magagawa roon.

"Matthew, I want to be honest with you right now so whatever will happen after this then so be it, I'll accept it wholeheartedly." huminga muna ako ng malalim saka muling nagsalita. Mataman niya naman akong tinititigan at naghihintay sa mga salitang lalabas sa bibig ko.

"Matthew, I know I shouldn't tell you this but it keeps on bugging my mind, I want this over because I know masasaktan lang ako sa huli. Everytime I see you with some girls near you I feel pain and I can't fuckin'  understand why I'm hurting this way! I want to get over from this, this fudge! I don't know what it is!"  frustrated kung lintaya.

Marami pa akong gustong sabihin pero hindi ko alam kung bakit 'di ko ma dugtungan yung mga salitang na simulan ko na. Hindi narin ako nagsalita pa ng yakapin ako ni Matthew ng ilang sigundo saka marahan na iniharap sa kanya.

"I'm sorry if I've made you feel pain, I'm sorry Viviene please answer me honestly okay?" Saka niya hinawakan  ang pisngi ko. Kaya kahit nakayuko tumango ako bilang pag sang ayon.

Nagbabadya na ang mga luha kong gusto ng kumawala and i'm trying my very best to stop it from falling.

"Viviene, base on what you've told me just now, I want to hear it clearly from you. Do you like me Viene?" Walang pa liguy-liguy niyang tanong.

Napasinghap ako ng mapatingin sa kanya dahil sa tanong niyang iyon.