Meet With You

KABANATA 27

Kabanata 27

"I saw something in my car.. something that I could use as a proof.." sabi ko kay Matthew ng magkita kami para sa lakad namin.

"What is it?" Tanong niya na parang atat na atat na makita ang bagay na iyon.

"I gave it to a friend para masuri iyon maghihintay nalang rin ako ng tawag ni tita" update ko sa kaniya

"You didn't tell me you cried yesterday.. hmm?" Natigilan ako sa tanong niyang iyon dahil papaanong alam niyang umiyak ako kahapon?

"N-no.. why would I?"

"Because your friends didn't believed in you.. im sorry I wasn't with you" nagi-guilty niyang saad..

"No, it's fine you also have your work and I understand you okay?" Sabi ko sa kaniya

"Teka, paano mo pala nalaman na umiyak ako?" Tanong ko sa kaniya

"At huwag mo akong sagutin ng 'instincts instincts' mo na iyan nako talagang" I continued and he just chuckled tsk.. sexy.

"Alright, I was told by your friend that.. he didn't mean to hurt you because he doesn't believe you. He told me that he's just confused at hindi niya sinasadyang ma misinterpret mo iyon" sagot niya sa ganong ko.

Who is he referring to? JD? Lance? Prince? Matthew says it is a 'he' so who could it be?

"He? Who is he?" I asked.

"Prince. Iyong pinag selosan ko noong pumunta tayo nang Magwawa" such an honest baby..

"You're jealous? Hmm I think nagseselos ka kahit ngayon" I teased him while pointing his cheeks nagulat nalang ako ng marahan niyang hinawakan ang braso ko tyaka marahan ring inilapit sa kaniya. Ang lapit na ng mukha namin ngayon ilang pulgada nalang at talagang magdidikit na ang aming mga labi.

"Yes, I'm jealous but I have you as my girlfriend and wife. He only have you as his friend and bestfriend nothing more because you're mine" sabay kindat niya saakin at hinalikan ako sa labi

Alam kong pulang pula na ako kaya hindi na ako magtataka kung bakit siya tumatawa ngayon habang ako rito parang pinakain ng sili

"You're cute when you're blushing" sabay sundot niya sa ilong ko. Ano itong ilong ko? Iyong ilong ng clown? Aba? Kaya ang pambawi ko ay niyakap siya ng mahigpit.

Hindi ko akalaing hindi ko siya naalala ng apat na buwan. Hindi ko alam ng mga oras na iyon kung sino ako pati mga mahal ko sa buhay ay hindi ko maalala and that is the most painful experience I have experienced. Kaya ngayon susulitin ko iyong bawat oras na kasama ko ang taong mahal ko dahil hindi natin alam kung kailan tayo mawawala. We don't know any minute now you'll die or just a normal day na naglalakad ka pero sa huli ay na sagasaan ka na pala kaya hindi natin alam.. we don't know when we'll die so we should spend our time with our love ones as if it is our last day.

"Have you really miss me?" Sabi niya habang hina hagkan ang buhok ko

"I am.. I really miss you even four months ago my heart misses you. Even My mind can't remember you" sabi ko naramdaman ko nalang ang mahigpit niyang yakap ay mas lalo pa niyang pinahigoit kaya isiniksik ko nalang ang ulo ko sa dibdib niya kung saan nahahanap ko iyong pagmamahal, at pag aalaga. He's my man and no one can change that.