Meet With You

KABANATA 26

Kabanata 26

Even though nasasaktan ako sa mga pangyayari hindi ko hinahayaan ang sarili kong mag mukmok nalang kaya ito ako ngayon kinukuha ang sasakyan ko. My car that I used before I got lost my memories.

My car still looks the same pero sa likuran nito kita ang scratchiest na tanda ngang sinagasaan ang kotse ko hindi ko alam kung napansin ba nila ito o ano dahil hindi naman kalakihan ang damage but if you're the owner you'll know there's something off in your belongings. I look like a detective right now dahil sinuri suri ko pa ang likuran ng kotse ko at nakitang merong hibla ng buhok. Ang naalala ko ay rito siya pumwesto ng lumabas siya sa kotse niya habang tinitignan lang akong mahulog.

Mali rin niya at nag iwan siya ng bakas nang kaniyang pagiging mamamatay tao. But I have to make sure na sa kaniya nga ang hibla ng buhok na ito pero ang tanong ay paano? I need someone who's closed to her para gawin ang paraan ko at iyon ay ang kumuha man lang ng hibla o kahit ang suklay na gamit ni Kathlyn.
And I have the best for that job and that is Eris, all I need is explain to her what she'll do even though alam kong pahirapan ko itong maipapagawa ito sa kaniya kasi hindi nga niya ako pinaniniwalaan eh. But I wont give up I won't stop until she'll help me.

Inilagay ko sa isang plastic ang nakita ko tyaka ako pumunta sa bahay nila tita, ang parents nila JD at Eris.

I pressed the doorbell three times at itinigil ko na ito ng makarinig ako ng isang boses I think it is Manang Ceciel..

"Sandali lang!." Rinig kong sigaw mula sa loob and after awhile she opened the door. Her shocked face and the horror that she sees me right infront of her knowing that I am dead already.

"Manang Ceciel! Naalala niyo pa po ba ako?" Tanong ko bago pa siya sumigaw dahil sa takot kahit pa halata namang naaalala pa niya ako.

"V-Viviene? B-buhay ka? Totoo ba itong nakikita ko? Hindi naman ako namamalikmata hindi ba?" Sagot niya

"Opo, buhay na buhay po ako. Narito po ako para ipaalam kina tita at tito na buhay ako tyaka sainyo narin po" sabi ko.

Sila tita kasi ay parang magulang ko narin Because when the twins and I are still young we always hang around either in my house or sa bahay nila roon sa Davao, until we grow up nagkahiwalay ng ilang taon dahil lumipat kami ng bahay pero sa mindanao parin tanging mahahalagang occasions nalang nagkikita at lalo pang hindi nagkita noong nagtrabaho na ako rito sa manila and luckily I have met them again here in manila kasi dito sila magpapatuloy ng architecture which is our dream ambition since when were young.

"S-sige pasok ka. Ako'y natakot saglit nang makita ka sa labas ng bahay dahil ang alam ko ay.." nagdadalawang isip pa si Manang Ceciel dahil alam niyang masasaktan ako.

"Okay lang po naiintindihan ko po ang reaksiyon niyo nang makita ako" nakangiti ako ng sabihin ko iyon para mabawas naman iyong gulat ni Manang Ceciel.

Pinapasok na ako ni Manang Ceciel ang sabi raw ay nasa garden nagdidilig. Si tita kasi ay mahilig sa halaman kaya ang namin sakaniya ay plantita.

"Tita.." agaw pansin ko sa kaniya

"Jusko!" Napasigaw si tita tyaka napa sign of the cross nang makita ako.

"Wait, tita totoo ako hindi ako patay" pagpapakalma ko sa kaniya dahil parang nagrorosaryo na siya sa kinatatayuan niya dahil bulong ng bulong.

"Hindi nga? Totoo ka? Hindi ako namamalikmata?"

"Oo nga po, buhay na buhay po ako oh hawakan niyo pa po ako" saad ko sabay lahad ng kamay ko sa kaniya

"Maryusep kang bata ka ano iyong nakarating sa amin na wala ka na eh heto ka nga ngayon sa harap ko?" Tanong ni tita kaya kinuwento ko sa kaniya mula sa simula noong pumunta ako sa bahay nila Melissa hanggang sa nagkaalala ako labis-labis ang galit ni tita sa babaeng iyon ngayon kaya pinapakalma ko

"Iyon na nga tita hindi ko makukuha iyong hustisya kung hindi ko siya maipakukulong.. nandito ako para humingi ng tulong sainyo nila Eris tita.."

"Ano bang maitutulong namin?" Kuryusong tanong ni tita

"Tanging hibla lamang ng buhok ni Kathlyn po ay okay na po ako" saad ko

"Nako kang bata ka mambabarang ka na ngayon? Jusko?" Tita is really Exaggerated

"Hindi po kahit kailan man hindi ko iyon gagawin. Ang akin lang po ay maipatignan kung kaninong hibla ng buhok iyong nakita ko sa may kotse ko at kung mapapatunayan kong sa kaniya nga iyon ay may proweba na akong maipapakita.."

"Ah ganon ba sige ako na ang bahalang magsabi sa mga pinsan mo"

"Opo.. sana ay paniwalaan po nila kayo dahil hindi nila ako pinaniniwalaan ng sinabi ko sa kanilang si Kathlyn yung dahilan kung bakit nawala ako at inakalang patay na.." sabi ko

"Huwag kang mag aalala bukas ng hapon ay meron ka nang magiging proweba. Kailangan niyang pagbayarang ang ginawa niya.. kaya asahan mong magtatagumpay tayo okay?.." sabi ni tita kaya medyo gumaan ang pakiramdam ko dahil sa sinabi ni tita pero hindi parin nawala yung kaba ko..

Malalaman lang natin ito bukas kung papaniwalaan ba ako ng mga pinsan ko..

Umuwi na muna ako matapos iyon.. ni ready ko narin iyong magsusuri kung pagmamay-ari nga ba ni Kathlyn ang hibla ng buhok na iyon.