Chapter 11

54 36 3
                                        

Kasabay ng pagbuhos ng malakas na ulan ay pumatak rin ang mainit kong luha mula sa aking mga mata at hinayaan na lamang na dumaloy ito sa aking pisngi.

"who are you?" para akong nabuhusan ng malamig na tubig at hindi na makagalaw sa aking kinatatayuan, is he joking?

"Hey? What are you talking about? It's me sol! Nang gogoodtime ka nanaman ata kio eh!" pabiro kong sabi sa kanya pero tuloy parin ang buhos ng mga luha ko.

"who's kio? I don't even know you." Bigla na lamang kumirot ang puso ko sa di malamang dahilan.

Napalingon kaming lahat ng pumasok ang doktor,

"doc? Why he can't recognize us? What's the problem?" tanong ni carm sa doktor 'cause until now I still don't know how to react.

"base on his tests he's now experiencing a retrograde amnesia, it was a lost of existing memories that's why he can't remember anything that was just done on his present life and even his old memories are slowly fading." He uttered.

His parents came and the doctor also discuss to them the result of kio's tests. I'am now staring at kio, they inject him something to make him sleep again for him to can gain more energy.

"This is just temporary right?" tanong ng mommy ni kio sa doktor

"We'll see, 'cause it's depend on him if he wants to remember things but I'll warning you, once you force him to remember things it may affect his brain it can make him loss his memories permanently if his brain will be forced to function just take it slowly."

Wala na akong lakas para ipahayag pa ang mga opinyon ko, wala na akong lakas para umalma pa sa mga sinabi ng doktor, wala na akong lakas para umiyak dahil sa tingin ko naubos na ang luha ko kakapatak nito.

God if it's just a dream I want to wake up now, please save me from this nightmare I don't want it here.

After a week ay inilabas na si kio sa ospital, I'm still helping his parents to take care of him and still hoping that he can remember me.

"Mom, can you call Klaire for me?"

Napabalikwas ako sa narinig ko, hindi ko alam kung iisang tao lang ba yung klaire na kilala ko at klaire na sinasabi niya. Dahil sa loob ng limang taon naming pagsasama hindi niya nabanggit sa akin ang pangalan na 'yan.

"Kio, klaire is not your girlfriend anymore, klaire is just your past you have now you're present and I'm hoping that you can remember things right away 'cause I know she's hurting right now seeing you like this." pagpapaliwanag ng mommy niya habang naka tingin sa akin.

And I admit it I'm hurting right now seeing kio like this, nakakapanibago na ako yung naghahabol sa kanya ngayon, na ako yung gumagawa ng paraan para lang mapansin niya ako. Ang hirap na yung taong sandalan mo bigla nalang nawala at hinayaan kang mahulog ng walang sumasalo kaya lahat ng sakit nadama mo.

"Mom, I want to see klaire please." pagmamakaawa ni kio sa mommy niya

"But son? Klaire's having her own life now, we doesn't even know her where abouts right now so stop asking for her ok?" pilit na kinalma ng kanyang mommy ang sarili nito para hindi maiyak.

"Kio please just rest ok? You're mom's right, klaire is not your present anymore just let her live her own life ang tagal na ninyong wala and for the past years sol is the only girl that has been with you even at your work you're with her." Pagpapaliwanag ng daddy niya.

I'am now controlling my tears from falling 'cause I'm really hurt, I want to cry but I don't want him to see it. At natatakot pa ako na malaman kung sino ba 'yong klaire na tinutukoy nila, why he never say a thing to me about her?

it's always youWhere stories live. Discover now