Şimdi Sıra Bende

ŞİMDİ SIRA BENDE-SON MU BAŞLANGIÇ MI?

Yazmayalı 3 ay olmuş.Görünce şok oldum.Okuyucu kitleden(eğer kaçmadılarsa :D)özür diliyorum.İyi okumalar dilerim.Çok atraksiyonlu bir bölüm oldu.Keyifli okumalar dilerim... :)

-----------------------------

-Bunlar nasıl sevgili?! İnsanın vicdanı olur!Olan var olmayan var arkadaşım.

Filmlere söver olmuştum.Pekala..depresyondayım..

Elimdeki boş fincana bakıp 4.bardağı doldurmak için mutfağa yollandım.Koridordan geçerken aynaya bakma fırsatı buldum ve..

Şu aynalar filmindeki korkunç karakterlerden birine rastladım.Film benden esinlenmiş.Durum;sarkmış göz altı torbalarım,dizleri çıkmış pijamam,panda terliklerim ve dana bağlar gibi bağladığım bir adet topuzum.Depresyonda falan değilim.Pekala tamam biraz..Ama bunların üstüne regl olmak bir genç kızın bunalım döneminde istediği ilk 10 şeyden sonuncusu bile değil.Şimdi eczaneye gidip ağrı kesici almak zorundayım.Terliklerimi giyip biraz ilerideki eczaneye yürümeye başladım.İçeri girdiğimde karın ağrısı yavaş yavaş kendini göstermeye başlamıştı.

Kafamı kaldırmadan

"Agrı kesici alabilir miyim?"dedim.

Kalın bir ses

"Poşet ister misiniz?"

"Yok gerek yok"diyerek elimi uzattım ki

Alaycı sesle

"Doğru göz altı torbalariniza koyabilirsiniz."

Şok olmuş bir ifadeyle kafamı kaldırdığımda insanla uzaktan yakından alakasi olmayan vücudunun her yerini deldirmiş bir yaratıkla karşılaştım.Bir yandan da sinirden kıpkırmızı olmuştum.

"Hadi sana doğru düzgün giyinmeyi ogretememişler.İnsanların özel hayatlarına burnunu sokmaman gerektiğini de mi öğretemediler?!"

İlacı elinden çekip aldığım gibi eczaneden çıktım ve hızlıca eve vardım.İlacı içip battaniyeyi kendime sardım ve uyumaya calıştım.Ama ne mümkün?!Dön Allah dön.En sonunda baktım böyle olmayacak.Tamamlamam gereken bir mevzu var.Kalkıp formamı giyindim ve kendime biraz olsun çeki düzen vererek evden çıktım.Okula gitmemek daha zor abi.Hiç değilse hocalara sövmekten depresyonu falan unutuyorsun.Gerçi Doruk'u görmek işime gelmiyor ama Eren'le mutlaka konuşmam lazımdı.Bir dolmuşa atlayıp 15 dakika sonra okula vardığımda düşüncelerimle birlikte kalbim de harekete geçmişti.Onu görünce ne yapacaktım?Pekala bazı şeyleri belirtmiş ve hatta kendim kabul etmiş olabilirdim.Ama bazı şeyler zaman alırdı işte.Onu sevmeyi bırakmam içimden tamamen söküp atabildiğim anlamına gelmiyordu.Ayrıca söyledikleri yenilir yutulur şeyler değildi.Özellikle de kardeşim dediğin insnaın senden hoşlanıyor olması bölümü.Tenefüse 10 dakika olduğunu farkedince bahçede beklemeye karar verdim.Telefonumu çıkardım.Bir süre bakıştık daha sonra gücümü toplayıp Eren'i aradım.Çaldı çaldı açan yok.3 kere aradım.4.arayışımda telefon açıldı ve

"Evet prenses?"

"Şeyy,naber?"Konuşmaya korkar vaziyete gelmiştim.

"Antremandayım.Ya sen?"

"Eh işte.Çıkışta beni almaya gelir misin?Hem biraz dolaşırız."

"Tabi prenses olur.Şimdi kapatmam lazım.Görüşürüz."

"Görüşürüz."Off bu iş sandığımdan daha zor olacak

Zil çaldı ve ben çantamı alıp sınıfa çıktım.Beni gören Irmak'ın çenesi az kaldı yere değiyordu.Yanıma gelip

"Senin burda ne işin var?Evde kalmayacak mıydın bugün?"

"Amaan yat yat nereye kadar?Şiştim.Hiç değilse ona buna sövmekten aklımı fazla kurcalamaz."