ချစ်သော ...Doctor ❤ (Zawgyi & Unicode)

ချစ်သော Doctor ❤ 13

စာ႐ြတ္အလြတ္အျဖဴေရာင္ေလးကိုစိုက္ၾကည့္ရင္း တစ္ခုခုကိုခ်ေရးဖို႔အတြက္ တြန့္ဆုတ္ေနမိသည္။
သူ႕အတြက္ စာ႐ြက္ျဖဴေလး စြန္းေပသြါးမွာ ျဖဴလႊေနတဲ့ ေနရာေလးညစ္ႏြမ္းသြားမွာ စိုးထိတ္တဲ့စိတ္ ေတြကအလုံးအရင္းဝင္ေရာက္လာၿပီးေနာက္ လက္ထဲက​ေဘာပင္ကို ခ်ကာ စာေရးခုံေပၚေမွာက္အိပ္လိုက္သည္။

"အား...နာတယ္ကြ..."

စာအုပ္ေပၚမ်က္ႏွာတေစာင္းတင္ကာ အိပ္ေနတာကို ႏွာေခါင္းထိပ္မွာေပါက္ေနတဲ့ဝက္ၿခံကို လက္သည္းနဲ႕လာဆိတ္တဲ့ဝမ္နင့္ကိုေျခေထာက္လွမ္းကန္လိုက္သည္။

" ဝက္ၿခံေတြထြက္ေနပါလား...မင္းၾကည့္ရတာ ျဖဴေရာ္ေရာ္နဲ႕ ဒါနဲ႕.."

ေျပာလက္စကိုရပ္ကာ ေဘးဘီကို က်ီးကန္းအစာခိုးေတာ့မဲ့ပုံလို ျပဴးျပဴးၿပဲၿပဲကည့္ကာ ထိုင္ခုံကို ဆြဲကာသူ႕နားကို တိုးကပ္လာတဲ့ ဝမ္နင္းက အေရးတႀကီးစကားေျပာမဲ့ပုံနဲ႕။

" မင္း ဟိုလိုေကာ လုပ္လား..."

သူ႕ခါးေအာက္ကိုမ်က္စပစ္ကာ ေျပာလာတဲ့စကားေၾကာင့္ ဝမ္ရီေပၚေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သြားရသည္။

" ဘာ ဟိုလိုလဲ ရွင္းရွင္းေျပာစမ္းပါ.."

" Hand job လုပ္​ၿပီးအာသာေျဖတာေျပာတာကြ..."

" အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ လူပ်ိဳစျဖစ္ခါတုန္းက အိပ္မက္ထဲမွာဘဲ ၿပီးဖူးတယ္ကြ...မင္းေျပာသလို လုပ္ၾကည့္ေပမဲ့ ဆိုးတာက တစ္ခါမွ မၿပီးနိုင္တာကခက္တယ္ကြာ... အာ့ေၾကာင့္ ငါလည္းဆက္မႀကိဳးစားေတာ့တာ...ဒါေၾကာင့္လား မသိဘူး အခုတေလာဝက္ၿခံေတြထြက္လာတာ...ကိုကို ကိုေတြ႕တာနဲ႕ အမိုက္အေမွာင္ေတြေတြးၿပီး ပစၥည္းကထလာေပမဲ့ ဘယ္လိုမွ ဆုံးခန္းမတိုင္တာကဆိုးတယ္ကြာ..."

လူပ်ိဳေပါက္အေနနဲ႕ တကယ္ဆို ဒီလိုကိစၥေတြမွာ အထိမခံျဖစ္ေနရမွာေပမဲ့ သူ႕ဟာကိုကေခ်လြန္းေနတာလား မသိ။

" မင္း ပန္းေသေနတာမ်ားလား "

" ဘုန္း..."

" လိမို႔ ပန္းေသ.... ယွဥ္လို႔ေတာင္ရတယ္ေနာ္...မင္းလို ေတာငွက္ေပ်ာ္သီးဆိုဒ္မဟုတ္ဘူးသိလား..."