inner child | taennie

9

Pencereden baktığımda aşağıda dura bedenini görmemle gülümsedim.

Ellerini kendinden beş kat büyük, bakınca bile insanın içi ısınan montunun ceplerine sokmuş, pencereme bakarak gülüyordu.

Benim pencereme.

Kim Taehyung benim binamın aşağısında durmuş, benim pencereme, bana bakarak gülüyordu.

Hızla üstümdeki ev kıyafetlerimi sıcak bir kazak ve pantalonla değiştirdikten sonra montumu koluma aldım ve evi terkettim.

Nereye koşuyordum gülerek ben böyle?

Bu ev benim için kaçtığım bir savaş mıydı sadece?

Peki Taehyung kimdi?

Sahi kimdi o?

" Selam. "

" Selam. " dedim gülümserken.

Yaklaştı, ve yanağımdan öptü.

Kim olduğunu bilmiyorum ama nefesinin yüzüme çarptığı o an dünyadaki en güzel iki saniye olabilirdi.

" Yürüyelim mi? " eliyle önümüzü gösterdi.

" Tabii. " yavaş adımlarla yürümeye başladığımda yanımda ilerlemeye başladı.

" Biraz gökyüzüne bakalım, hava alalım istedim. Şirketin gürültüsünden çıldırmak üzereydim."

" Ben de sessizlikten çıldırmak üzereydim. İyiki geldin. "

Ayağımın acımasıyla ufak bir çığlık attım. Tamam, buz yüzünden hafif kaymış da olabilirdi.

" İyi misin? "

" Evet evet, ayağım kaydı sadece. "

" Koluma girmek ister misin? "

Elimi kolundan geçirdim ve ona tutundum.

Belki de hayatımda ilk defa birine tutundum..

Adımlarımızın kar üzerinde bıraktığı sesler ve izler eşliğinde boş sokakların hâkimi bizdik belki ne ara çöktüğünü bilmediğim bu gece.

" Şarkının ismi neydi? Dinledim ama adını bilmiyorum. " dediğimde gülüyordum.

" Aslında az önce geldi aklıma birşey.. Seninle yazışırken. "

" Ne geldi? "

" Inner child. "

Yerimde durdum ve beni izleyen yüzüne baktım.

" Harika bir isimmiş Jüpiter Kalpli V. "

Kıkırdadı. " Bu da yeni takma isimlerimden biri oldu. "

Sessizlik konuşurken kafamda binbir soru dönmesini engelleyemiyordum.

Çok acı çekmiş biri tam yanımda ilerliyordu ve ben onun için hiçbir şey yapamıyordum.

Üstelik bütün acılarını şarkılarında herkese hissettirmiş biri.

Yıldız dolu gecelerde parlak gökyüzünü izlerken dizlerime sarılıp onun sesiyle onun nefesiyle acılarını dinlediğim biri.

Acılarını yaşamasam bile hissettiğim biri...

Belki de yapmalıydım birşeyler.

" Biliyor musun, " dedim ikimiz de bembeyaz karları seyrederken. " Scenery isimli şarkın çıktığında bir parkta, bir bankta oturuyordum sessizce. Sonra bildirim geldi ve şarkını açtığım an tutamadığım gözyaşlarım kıyafetimi ıslattı. O kadar hüzünlü yazıyorsun ki, ruhunu hâlâ çözebilmiş değilim. Hem de seni çıkış yaptığın ilk günden tanımama rağmen. "

" Çünkü kelimelerim bazen herşeyi anlatamıyor. Sesimi dinlemek yetmiyor. Kelimelerimi yaşamayan kimse onları anlamıyor. "

" Sen anlıyor musun peki kendi yazdığın o kelimeleri? Kendin çözdün mü ruhunu? Neden yazıyorsun meselâ, neden önünde fırtına kopsa sakin kalır birtek yazarsın? "

" Ruhumu dinleyemediğimde yazıyorum, yazıyorum ve sonra da yazdıklarımı okuyorum. Sanki onları ben değil başkası yazmış da ben oturup okuyarak onu anlamaya çalışıyorum. Yine de bir şekilde kendimi yazarken buluyorum, yazarken, onu özlerken. "

Kolumu bırakıp geçti ve sağımızdaki banka oturdu.

" Demiştin ya, " konuşmaya başladığında ben de geçip yanına oturdum. " Beklemek geleceğini bildiğinde güzel olur' diye. Şimdi beklemek güzel gelmiyor bana. "

Yüzüne bakıp burukca gülümsedim. " Gelmeyeceğini biliyorsun çünkü. "

" Biliyorum.. Kahretsin ki biliyorum ve beklemeye devam ediyorum. "

" En azından geçmişinde vardı, ha? " gözlerimi parkın ağaçları üzerinden kayıp yeri boylayan kar tanelerine diktim. " En azından bir izin var onda. En azından tuttun ellerini, yalan bile olsa sana 'seni seviyorum' dedi. Geçmişi senin oldu, geleceği başkasının."

" Ben o 'başkasını' sikeyim. "

Güldüm. Ünlü birinin küfür etmesi garip duruyordu.

" Ya sen? " dedi zorla duyduğum sesiyle.

Gözlerim kapanmaya başlarken hayatımda ilk defa kendimi serbest bıraktım.

Belki de bu gece hayatımın ilklerinin günüydü.

Kafamı bankın kenarına koymuşken gördüğüm son şey kayan bir yıldız, duyduğum son şeyse " Kimi bekliyorsun? " diye sorması olmuştu.

Geceyi bekliyordum ben.

Galaksinde sakladığın o güneşin tamamen sönüp gitmesini ve gece çökmesini.

~~~
Ve yanında kimse olmayacak.