မိုးေရက်သံတို႔သည္တစ္ေျဖာက္ေျဖာက္ႏွင့္အဆံုးမသက္ေသးေခ်....
ေလေျပေအးေအးကလည္းအဆက္မပ်က္တိုက္ခိုက္လ်က္...
မီးေတာက္ေနေသာသစ္ကိုင္းအပံုေလးတြင္လဲမီးစသိပ္မ႐ွိေတာ့ဘဲမီးပြားေလးတစ္စႏွစ္စကလြင့္စင္ေနသည္....
Jung Kookရဲ႕ရင္ခြင္ထဲ၌လြန္႔လူးေနေသာTae hyung..
ေျခေထာက္ေလးႏွစ္ဖက္ကိုပြတ္တိုက္ရင္းရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္
သည္ထက္တိုးဝင္ေနသည္....
ဒါေပမယ့္သူခ်မ္းလို႔ေတာ့မဟုတ္...
ေခြၽးေတြေတာင္ျပန္ေနေသးတာ....
မ်က္လံုးေတြကိုလည္းအတင္းဖိမွိတ္ထားသည္...
အိမ္မက္ဆိုးေတမက္ေနသလိုပင္....
ထို႔ေနာက္ျဗဳန္းခနဲပြင့္သြားတဲ့Tae Hyungရဲ႕မ်က္လံုးတစ္စံု....
မ်က္လံုးဖြင့္ဖြင့္ျမင္ေတြ႔ရတာကJung Kookဆိုေသာလူ
သား၏ေမွာ္ဆန္လွေသာမ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာ...
အနီးကပ္ျမင္ေနရ၍တကယ့္ကိုမွင္သက္စရာပင္....
အခုက်မွမ်က္လံုးထဲမွာဘာလို႔အဲ့ေလာက္ေခ်ာေနတာပါလိမ့္....
ထင္းေနေသာေမး႐ုိးေတကိုသတိထားမိျပန္ေတာ့လည္းႏွလံုး
ခုန္ျပန္ေတြပ္ိုမိုျမန္ဆန္လာရသည္...
ၾကည့္ပါဦး...ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးေလးကရဲလို႔..
ခံတြင္းထဲငံုထားခ်င္စရာေလး....
မသိမသာေလးထိုႏႈတ္ခမ္းနီနီေလးကိုေျဖးေျဖးခ်င္းနမ္း႐ိႈက္လိုက္မိသည္....
အရမ္းခ်ိဳတယ္....တကယ္ခ်ိဳတယ္...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္ေနတုန္းႏႈတ္ခမ္းကိုလာထိတဲ့စိုစြတ္သည့္အရာတစ္ေၾကာင့္မေနတက္စြာမ်က္လံုးကိုဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့..
...ဟင္?..Kim Tae Hyung!!....
မ်က္လံုးေတြမွိတ္ၿပီးႏႈတ္ခမ္းအလႊာေတြကိုမဆင္မျခင္စားသံုးေနပါေသာထိုလူသား....
